"Başını ellerinin arasına almış Bucky'nin yanına oturdu.
-Geçmişinden kaçtıkça kabuslar görmeye devam edeceksin çavuş.
Bucky başını kaldırıp o güven veren yeşil gözlere baktı. Yıllar sonra ilk defa biri ona böyle hitap ediyordu ve hoşuna gitmişti."
...
Kat sessiz sakin bir caddedeki küçük kütüphanenin önünde duruyordu. İçeriye baktığında rafların arkasındaki kızı görebiliyordu. Bu gücünü Kırmızı Oda'da kazanmıştı. Üzerinde deneyler yapıldığında kendini lanetlenmiş hissediyordu ama güçleri sayesinde kendini ve ikizini ordan kurtardığında bunu bir hediye olarak görmeye başlamıştı. Bu sayede Kırmızı Oda'daki diğer kızların aksine rahimleri alınmadan kurtulabilmişlerdi. İçeri girip kıza doğru yürümeye başladı. Onu gören turuncu saçlı kız gülümseyerek ona yaklaştı.
-Hoşgeldiniz nasıl yardımcı olabilirim :)
-Seninle konuşmam gerekiyor Mila.
Karşısındaki kadının adını bildiğini görünce tedirginlikle geri çekilip elini kaldırdı Mila.
-Sakın bana yaklaşma!
-Şşş sakin ol sana zarar vermek istemiyorum tek istediğim konuşmak.
Mila korkuyla kızıl kadına baktı. Elini kadının koluna koydu. Kat onu çarpan elektrikle çekilince Mila koşarak kütüphaneden çıktı. Şimdi Mila kaçıyor Kat kovalıyordu.
-Mila dur! Sadece konuşmak istiyorum başka bir niyetim yok!
-Hayır! O hücreye bir daha dönmem asla! Hydra'dan olduğunu biliyorum!
-Değilim! İstersen kimliğimi de gösteririm yeter ki dur! Sakince konuşalım sana yardım etmeye çalışıyorum!
Kat hızını arttırarak Mila'nın önünü kesti. Ondan biraz uzakta durdu. Kimliğini çıkarıp ellerini havaya kaldırdı.
-Bak sana yaklaşmıyorum, kimliğimi de görüyorsun. Lütfen bana güven. Bir daha o hücreye dönmene izin vermem yemin ederim.
Mila karşısındaki kadının gözlerine baktı. İçinden bir ses ona güvenebileceğini söylüyordu.
-Peki konuşalım ama burda olmaz.
-Tamam. Sen nerde istersen.
Mila temkinli şekilde yanındaki kadınla yürüyordu. Onu yaşadığı küçük çatı katına götürdü. Kat içeri girip bu mütevazı yere göz gezdirdi.
-Evin çok şirin :)
Mila insanlardan nezaket görmeye pek alışık değildi. Kızıl kadının ona böyle davranması garip hissettirmişti. Ona koltuğu gösterip yatağının köşesine oturdu.
-Teşekkür ederim, oturabilirsin.
Kat kıza gülümseyip koltuğa oturdu.
-Ben Katerina Romanoff ama sen kısaca Kat diyebilirsin :) S.H.I.E.L.D ajanıyım ve işim senin gibi insanları Hydra'dan kurtarmak. Eminim kahramanlardan oluşan grubu, İntikamcılar'ı duymuşsundur. Ben de onlardan biriyim ve istersen sen de olabilirsin :)
-Ne? B-ben mi?
-Evet sen :) Bak Mila, güçlerini kötü şekilde elde etmiş olabilirsin ama onları iyilik için kullanabilirsin. Bizden biri olup insanları kurtarabilirsin ve sana bunu yapanlardan intikam alabilirsin.
Kat kalkıp elini karşısındaki kıza uzattı.
-Bizimle misin :)
Mila bir eline bir ona baktı. Verdiği karardan pişman olmamayı umarak Kat'in elini sıktı.
-Sizinleyim.
-Aramıza hoşgeldin Mila Joy :)
-Hoşbuldum :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Mila Joy)
Kat, Mila'ya eşyalarını toplaması için zaman tanıyarak ordan ayrıldı. Sabah onu almak için yeniden uğrayacaktı. Steve'in durumunu öğrenmek için S.H.I.E.L.D'e gitti. Asansöre yöneleceği sırada ona doğru gelen Steve ve Natasha'yı gördü. Koşarak dostunun boynuna sarıldı.
-Çıkmışsın :)
Kaptan kollarını kızıl ajanın beline doladı.
-Sayenizde :)
Kat gülümseyerek geri çekildi sadece üçünün duyabileceği bir sesle konuştu.
-Arkadaşın güvende. Görmek istetsen nerde olduğunu biliyorsun.
Steve etrafına bakınıp yine Katerina'ya döndü.
-Biraz daha uzak durmam gerekiyor. Gözlerinin üzerimde olacağına eminim.
Kat başını anladığını ima edercesine salladı ve ikizine döndü.
-Şimdi üsse mi dönüyorsunuz?
-Evet tatlım, gelecek misin?
-Hayır güzelim, benim birkaç işim var ve ne zaman biter bilmiyorum.
-Peki tatlım sonra görüşürüz :)
-Görüşürüz :)
Üçü birlikte çıkıp yol üzerinde ayrıldılar.
𓆩♡𓆪
Saatler ilerlemiş havanın kararmasına az kalmıştı. Bucky salondaki kitaplıktan aldığı kitabı bitirip yerine koydu. Yenisini almadan önce mutfağa gidip su içti. Mutfak kapısına yöneleceği anda giriş kapısından gelen tıkırtıları duydu. Kalkanları kapatmayı mı unutmuştu? Böyle bir hata yapmış olamazdı. Çekmeceden aldığı ekmek bıçağıyla yavaşça kapıya yaklaştı. Hızla öne çıkarak içeri girenin önünü kesti.
