Spy×Family/Another Ending

Çocuk depresyonu

Anya'dan

Okula gittiğimde Becky beni gördü.

-Anlamıyorum neden damian'la arkadaş olmaya çalışıyorsun.
-Dünya barışı ve babamın görevini tamamlaması için
-Bazen seni anlamak gerçekten zor

O günüm yine arkadaş olmaya çalışarak geçti.Eve geldiğimde anne babamı hazırlanırken buldum

Anya-Nereye gidiyorsunuz
Loid-Bu gece hastanede nöbetteyim.
Yor-Yemek kursuna gittiğimi biliyorsun.
Loid-Sana Frankly bakacak.
Yor-Görüşürüz Anya-çan

İşlerinin kesişmesini sevmiyorum. Onları özlüyorum. Annem yemek kursuna gidecektir ama babam casusluk yapacağına eminim.Frankly amca "Anya yeni casus filmi aldım.hadi gel izleyelim."diye çağırınca gittim

***

Saat on bir olmuştu. Hala gelmediler. Camda beklemekten sıkılmıştım. Sıkılmış bir şekilde oturan Frankly amca seslendi

Anya anne babanı gerçekten bu kadar çok seviyor musun

Tabiki evet diye yanıtladım. Söylediği şey tokat gibi yapıştı.

Anya baban ve annen sadece iş için birlikteler. Ve iş bitince yetim haneye geri döneceksin.

Ağlamaya başladım. O sırada annem geldi. Beni kucağına aldı. İttirip yere düştüm ve odama koştum. Yorganın altına saklandım. "Ne oldu Anya " diye sorunca bağırdım.
"Git buradan ‼️" Sonra uyumuşum.

Anlatıcı

Loid eve gelince Yor dibinde bitmişti. Bir şeyler söylüyordu ama anlaşılmıyordu. "Yor sakin ol. Sakince otur ve olanı anlat." Yor anlatmaya başladı. "Eve geldim. Bir ağlama sesi vardı. Anya ağlıyordu. Sakinleştireyim dedim ama beni ittirdi ve odasına gitti. Bana git burdan diyerek bağırdı. Ne oldu acaba. İyi anne olamadım mı" "Sen çok iyi bir annesin Yor. Anya biraz garip bir çocuk . Yarın olanları sorarız. Şimdi gidip yatalım."

Anya'dan

Sabah kalktım. Annemler uyanmamıştı. Dün bana ramen alacaktı. Mutfağa baktım. Orada duruyordu. Onu yedim. Üstümü giymem gerektiğini fark edince odama gidip formamı giydim. Bond ile oynamaya başlayınca annemler kalktı. Babam " Kahvaltıda ne istersin" " Ben yedim" " O zaman seni erkenden bırakayım mı" "Olur" Okula gittim. Becky gelmemişti. Tabi bu saatte ne arasın burada. Sınıfa gittim. Kollarımı sıraya koydum. Kafamı da kollarımın arasına gömdüm. Olanlar hakkında düşünmeye başladım. Beni bırakacaklar mıydı.

Becky'den

Arabamdan indim. Servisten inen çocuklara baktım. Anya aralarında yoktu. Belki hasta olmuştur. Sınıfa giderken o çocuklarla karşılaştım.(damian ve arkadaşları)Gıcık oluyorum o çocuğa. Sadece beni görünce şaşırdı. Her zamanki havalı tavrı gitmişti. Sordu.

Damiş- Senin yanındaki pembe kafaya ne oldu
Bek- Sanane ya . Sanki çok umrunda. Ayrıca onun bir ismi var.
Damiş- Neyse ne . Ben sınıfa gideceğim.

Gıcık. Sınıfa gittiğimizde ise donduk kaldık.

Kısa olduğu için üzgünüm. Üşengeçler böyle yapar.
-370-