Spy×Family/Another Ending

Gerçekler

Damian yavaşça gözlerini araladı. Loş bir ışık vardı etrafta. Sonra yerde yattığını fark etti,doğruldu. Gözleri pembe bir bulanıklığa takıldı. Gözlerini bir kaç kez kırpıştırıp netleştirdi. Sonra o bulanıklığın Anya olduğunu fark etti. Oturduğu yerden kalkmak istedi ama aşırı derecede ağrıyordu her bir hücresi. Sonra aklına ilk gelen şeyi yaptı ve Anya'ya seslendi. Anya çocuğun uyandığını fark ettiğinde ayağa kalkıp yanına geldi. Biliyordu ki o alışık olmadığı için enjekte edilen yaşatma sıvısını vücudu çabuk kabul etmeyecekti. "Her tarafın ağrıyor değil mi?/A" Kafa sallamakla yetindi Damian. "Sen daha geç uyandın çünkü daha ağır bir bayıltıcı  kullanmışlar sende/A" diye kısa bir açıklama yaptı Anya. Damian'ı küçük bir yatağın üstüne yatırdı. Damian ise yatakta oturup ona soran gözlerle bakınca derin bir nefes aldı Anya. Bunun zamanı elbette gelecekti ama o anlatabilecek miydi ki.Madem Damian ile burada kaçış yolu bulana kadar kalacaktı ve gün geçtikçe anlatacak hali kalmayacaktı o zaman tam zamanıydı.
"Anlatacağım ama lütfen bölme" diye fısıldadı. Onaylayıp baş salladı Damian.

"Deney laboratuvarındaki deneklerden birinin hamile olduğu fark edilmişti. Deneklerden olduğu için güçlü bir yapıya sahip olacağını düşünüldüğü için denek korumaya alınmıştı. Telepat deneyi bu kız üzerinde yapılacaktı. Denek değişmiş genleri sebebiyle 6. Ayda bebek dünyaya getirdi. Ve iki yaşına kadar bekletildi küçük kız. Ama anne babası üzerinde deneyler devam ettiği için vefat etmişti. Bu yüzden onlar ölmüştü. Bir çocuk için çok zordu. Zaten iki yaşı uygun görüldüğü için hayat işkenceye dönmüştü. Hergün ayrı şırıngalar,serumlar... Canı yanıyordu küçük kızın. 3 yaşına geldiğinde bir şey fark etti kızcağız. İnsanların zihnine girebiliyordu. İnsanlar fark etmeden birkaç bilgi edindi bu sayede. Ürkütücü şeyler. 'Bundan önce yetmiş denek bir aydan fazla yaşamadı. Bu çok şanslı', diye geçirmişti içinden bir kadın. Bir tanesi de 'Öf, ne diye bu kızla uğraşıyoruz. Hey, eğer bu içimden geçirdiklerimi duyuyorsan kaç. Senle uğraşmak istemiyorum, domuz.' Ah, bir de patronun özel istekleri vardı. Denek 0007'nin lakabı vardı mesela. Herkes ona domuz diyordu. Genetiği değişik olduğu için saçları da pembeydi zaten. Ve kafatasına yerleştirilen o tokalar... Kız bayıltılmış,demirden tokalar getirtilmiş ve kafatasına kaynaklanmıştı. Bir ay başındaki ağrıyla gezmek zorunda kalmıştı. Lanet olsun. Niye herşey onun başına gelmeliydi ki. Bir şekilde kaçmalıydı buradan. 4 yaşına gelince bir gün bir profesör kartını düşürdüğünü görünce koşup hızla kartı kaptı. Sonra tek oyuncağı olan peluş ayıyı kapıp koşmaya başladı. Boyu kısa olunca kolayca kaçtı aralarından. Kapının koluna yapışıp o lanet yerdin çıkıp olabildiğince uzağa gitti. Yetmediği gibi bir de yetimhaneye düştü. 4 aile gezdi 6 yaşına kadar. Altı yaşında Loid Forger onu kurtarmıştı.' gerisini biliyorsun zaten" dedi ve orada çöktü. Zaten yaşadıkları çok zordu. Anlatmak iyi gelmemişti diyemezdi. En azından artık rahattı. O günler aklına gelince nefret etti tekrardan buradan. Damian düşünceli bir şekilde başını salladı.
"Demek o yüzden tokana taş fırlattığım zaman kanadı. O yüzden sana her domuz dediğimde gözlerin doluyordu.."
*Kafasına taş attığı flashback*
Yine Damian Anya'ya kağıt toplar fırlatıyordu derste. Anya artık umursamaz bir şekilde tahtaya bakarken Damian öfkeyle nasıl benim attığım kağıda bakmaz diye düşünüp kağıda taş sarıp tokayı hedefleyif fırlattı. Top tokaya çarpıp tok bir ses çıkarırken başı kanamaya başlar Anya'nın. Öğretmen ona ilk tonirius'u ilk defa o zaman vermişti. Anya da dersten muaf tutulup revire gönderildi.
*Bitti işte flashback*
Damian konuştu:
-O zaman ilk fırsatta kaçıyoruz.
__________________________
Anasını satayım. Bir daha yüzme kursuna gitmeyeceğim. Kur'an kursu 5 hafta kaldı Allah yardımcım olsun. Annem de bana inat şunu okut şunu okut. Yazamıyom ki. Lanet kadın sövecekseniz ona sövün üzerime alınmayacağım.
-563-