Spy×Family/Another Ending

Neler Oluyor!?

Anya'dan

Güzel bir hafta sonundan sonra yine okul vardı. Hiç beklemediğim kişiler gelip geçmiş olsun diliyordu. Damian'ı ise hiç görmedim. Acaba okulda yine kötülük yapar mıydı? Ders başladı. Ben yine uyuya kaldım. Ders bitiminde Damian direk çıktı sınıftan. Sanırım benden utanıyor. Dersten önce dolabımı düzeltmek için koridora çıktım. Becky ise  yatılı kalmaya başladığı için odasının yerini öğrenmeye gitti. Sonra Damian yanıma nefes nefese geldi. Ne oluyor dercesine baktım. "Eh, bizimkilere artık sana sataşmayacağımı söyleyince imalarından bıkıp kaçtım. Göründüğünden hızlı koşuyorlarmış. Sanırım artık arkadaşız" deyip bana baktı. Evet dercesine güldüm. Gözlerim dolmaya başlamıştı. Bunca yıl sonra ilk defa... Başardım. Sonunda BAŞARDIM. Damian bana ne oldu bakışı atınca kendimi tutamayıp sarıldım. İlk önce kısa bir şaşkınlık geçirse de sonra hemen toparlandı. Biraz sarıldık. Aklıma Becky geldi. Bu olanları anlatmazsam beni öldürür. Damian ise bir şey diyecekmiş gibi ağzını bir açıp bir kapatıyordu. Sor artık bakışı atınca boğazını temizledi "Bu-bugün okul çıkışı sende bizim eve gelmek ister misin?" "Çok isterim" diye yanıtladım. Sonra o ikilisinin yanına gitti, ben de Becky'nin yanına. Olanları anlatınca Becky gülümsedi. Kendi kendine mırıldandı. Ne mırıldandı anlamadım. Aklıma babam geldi. Hemen onu aradım.
Ajan Kral aranıyor... Açtı.
Baba bu gün Damian'lara gidebilir miyim?/A
Tabiki de kızım güzel güzel eğlen/L
O dakikadan sonra derslerde uyumadım.
Bi ara Becky'nin aklına girdiğimde *Damian sonunda başarmış demek* diyordu. Ne olduğunu gram anlamadım. Yine. Okul çıkışı Damian'ın arabasına bindim ve gittik. Vardığımız da bahçede oturalım dememle piknik örtüsü ve sepetini getirmişti. Aslında o da yurtta kalıyordu ama bugün babası izin vermiş. Güzel vakit geçirdik. Taa ki babası bizi yanına çağırınca ya kadar. Karnıma bir sancı girdi. O adamı hiç sevmiyordum. Ama ne olursa olsun Damian'nın babası...

Damian'dan

Birlikte odaya girdik.Sizi ayakta tutsam sorun olmaz sanırım, dedi babam. Kapıyı kapattı. Etrafımızda dönmeye başladı. Anya'yı süzüyordu. Konuşmaya başladı.
"En son gördüğüme göre baya büyümüşsün kız" dedi ve kahkaha attı. Ardından Anya'nın tokasına hafifçe tık tık yaptı. Anya yüzünü buruşturdu. "Sanırım onları kafatasına yerleştirmekle iyi yapmışım. Çıkarmaya çalışmadın umarım. Yoksa kanama geçirebilir ve ölebilirdin. Ama bu planları olumsuz etkilerdi. Oğlumun arkadaşlarına dikkat etsem yeterliymiş. Altı yıldır boşuna uğraşmışım. Kaçtığından beri ne kadar sorun oluştu başımızda haberin var mı? Öyle bakarsın tabii. Bir hatırlatma yapayım anlarsın. Mesela domuz desem"
Ne diyordu bu adam. Anya'nın domuz kelimesini duymasıyla gözlerini kocaman kocaman açtı ve kekelemeye başladı. "Yani-yani siz-sizdiniz. Bunca yıl bana bunları yapan siz-sizdiniz!" Ve geri geri gitmeye başladı. "Hayır hayır HAYIR BİR DAHA ORAYA DÖNMEYECEĞİM" diye bağırdı Anya. "Neler oluyor" diyerek araya girdim. Babam bana şeytani bir mutlulukla baktı. "Sevgili oğlum, birlikte çıkacağınız yolculukta Anya sana her şeyi anlatır. Değil mi Anya'cığım" Anya hala kafasını iki yana sallıyordu. Yere çöküp ağlamaya başladı. "Oraya dönmeyeceğime yemin ettim ama yine dönüyorum" dedi Anya ve babam içeri gelin dedi. Bir takım adamlar içeri girdi. Önce Anya'yı bayılttı. Kız dayanamadı ve hemen bayıldı. Adamlardan biri beni de bayıltmaya çalıştı ama direndim. En sonunda koluma bir şey saplandı. Ve gözlerim karardı.
__________________________
Bombayı koyup kaçıyım mı? Tabii ki de bölüm atmayan yazarlara kızıp geldim. Yazıcam diye ezberimi yapmadım. Annem ağzıma sıçacak. Hihihi. Hadi bayy
-507-