İsim Şehir (bxb & texting)

XXV

Soner: Furkan

Soner: Neredesiniz?

Soner: Haber bekliyorum senden

Furkan: Şimdi geldik mekana kardeşim

Furkan: *konum*

Soner: Koray orada dimi?

Furkan: Burada burada

Furkan: Eşşşek inadı tuttu yine ama ikna ettim

Soner: Yuh oğlum 1 saat gösteriyor konum

Soner: Daha uzak bir yer yok muydu amk?

Furkan: Boş yapma lan

Furkan: Arkadaşımın mekanı burası

Furkan: Daha rahat oluruz diye geldik

Soner: İyi tamam çıktım geliyorum ben

Furkan: Tamamdır

***

Yüksek ses müzik, göz alan ışıklar, eğlenen insanlar ve tüm bunların ortasında kalan Koray...

Tüm arkadaşları onun için toplanmışken Koray birkaç zoraki gülüş ile onlara eşlik etmeye çalışıyor, bu bile zor geliyordu. İçini kemiren acı ile eğlenceye katılmak doğru bir fikir değildi belkide. Yine de Furkan ve Kemal'in onu mutlu etme çabaları için aralarına katılmaya çalışıyordu.

"Daldın gittin yine. Doğum günün lan bugün. Al iç şunu biraz kendine gel."

Furkan bir yandan yüksek ritimli şarkı ile oradan oraya sallanırken bir yandan elindeki bardağı Koray'a doğru uzattı. Koray, uzanıp aldığı bardağı masaya koymaya yelteniyordu ki, Kemal elini tutarak onun ağzına doğru ittirdi.

"Sana kalırsa masada süs gibi kalacak. Yuvarla bakayım."

Kemal'in bu hareketi ile dökülecek gibi olan içeceği içmek zorunda kalan esmer genç yüzünü buruşturdu. Furkan gülerek Koray'ın omzuna vurdu.

"Oh yarasın kardeşime"

O bardak bu gecenin ilk bardağıydı fakat son olmayacağı belliydi. İçtikçe önüne yenisi gelen bardakları daha rahat bitirmeye başlayan Koray'ın zihni bulanıklaşmaya başlamıştı bile. Şimdi daha rahat hissediyor, masadaki muhabbete katılıyor, günlerdir içini yiyip bitiren acıyı gülerek bastırmak kolaylaşıyordu.

"Aşk zor iş abi"

Kemal'in alkol nedeniyle peltekleşen konuşmasına bir kahkaha patlattı Furkan.

"Ulan Kemal! Sen daha 2 gün önce yenge yaptım size diyordun ne oldu?"

Kemal de tıpkı Furkan gibi gülerek elini havada salladı.

"Yalan oldu birader. Kızın zaten sevgilisi varmış anasını satayım. Bu yaştan sonra kuma mı gideyim?"

Bu sefer üçünün de kahkahası duyulmuştu. Furkan gülüşleri arasından zar zor nefes aldı ve "Yakışır aslanıma!" diyerek daha çok gülmeye başladı.

Bulundukları masadan öyle kahkahalar yükseliyordu ki, etraflarındaki masalar bile zamanla onlara katılmıştı. Sohbetlerine eşlik edip eğleniyorlardı. E tabi ortam kalabalıklaşınca Furkan ve Kemal rahat durur muydu? Çoktan birilerini bulmuşlardı. Koray ise yalnızca eğlenceye katılıyor, yanına yaklaşan insanlara yüz vermiyordu. Sözlü olarak "vazgeçtim" dese bile henüz vazgeçemediği, kalbinin hala onda attığı biri varken kimseyi istemiyordu.

Bir süre sonra fazlasıyla büyük olan mekanın ön kısmında bulunan alçak sahnede birkaç hareketlenme oldu. Koray, sahneyi yeni fark ediyordu.

"Ne oluyor lan?"