Marina'nın Uyanışı

11. Bölüm

Evet Burak'ın teklifini bir deli cesaretiyle kabul etmiştim fakat onu daha yakından tanımak bu intikam hikayesinde işime yarardı. O yüzden direkt konuya girmeliydim. 

"Bana kendini anlat." Emir cümlesi vermemin şu an için doğru olmadığı fikri yeni aklıma geldi ki kendimi düzelttim: 

"Bana kendini anlat ki kiminle yola girdiğimi bileyim. Sonuçta sen beni tanıyorsun fakat ben seni sadece eski hatıralardan biliyorum."  Yüzüme baktı. Gülümsemesi içimde adını bilmediğim garip duyguları ortaya çıkarıyor gibiydi. 

"Haklısın Marina. O zaman en baştan başlayalım." dediğinde başımı onaylamak için salladım. 

"Ben Burak. Senin çocukluktan tanıdığın bir arkadaşın aynı zamanda öğretmeninim. Bu ev ise arkadaşım Mehmet'in büyük dedesinden kalma bir köşk. Çok eski olduğu ve seni burada bulamayacaklarını düşündüğüm için buradasın. Nitekim bu konuda haklıyım da." 

"Peki beni kaçırmasan da intikam alamaz mıydık? Bu şart mıydı? Bana acı çektirmen gerekli miydi?" 

"Bu konuda ben de içimde yüzlerce kez çelişkiye düştüm fakat sana gerçekleri anlatsaydım bana inanmazdın. İnansan bile o an ki öfkenle yanlış şeyler yapabilirdin. Seni kontrol edemezdim. Yoksa benim de canım yandı. Seni o bodrum katında her gördüğümde kahroldum ama başka çarem yoktu."

"Her ne kadar beni koruduğun için sana minnettar olsam da hapis hayatı geçirdiğim her gün için senden nefret edeceğim. Bunu bilmelisin." dediğimde güldü. 

"Canın sağ olsun." dediğinde ise samimiydi. Herhangi bir öfke yoktu gözlerinde. 

"Peki şimdi ne yapacağız?" Konuyu değiştirmek için sormam gereken soruyu sormuştum. Yoksa beni kaçıran adamla sohbet etmeye devam etmek zorunda kalacaktım. 

"Evine geri döneceksin." Şaşırdım beklemediğim bir cümleydi bu. 

"Ya Serhat yani üvey babam... Bana bir şey yaparsa?" Korktuğumu anlamış olmalıydı ki yanıma geldi, ellerimi tuttu.

"Sana bir şey olmasına izin vermem." Ellerimi çektim. Bu yakınlık fazlaydı.

"O adamın yanındayken beni nasıl koruyacaksın?"

"Ben değil Mehmet koruyacak. Seni korumak için özel olarak yanında olacak. Seni kurtarmış gibi davranıp evinize sızacak.  Biz de alacağımız intikamı planlayıp harekete geçeceğiz." 

"Bu planın işe yarayacağından emin misin?" Gözlerimin içine baktı. O bana bakınca sebepsiz bir güven duygusu yerleşti içime.

"Deneyeceğiz. Elimizden geleni yapacağız. Yanında kendini korumak için ufak saklaması kolay bir bıçak olacak. Bir de kolye olacak üzerinde. İçinde de kamera. Her adımını o kolyenin içindeki kameradan görebileceğiz. Zaten evinin etrafında olacağım için en ufak bir terslikte müdahale edebilirim. " Emin olamadığımın farkındaydı. 

"Bak..." dediğinde elleri yüzümdeydi. Aramızda ufak bir mesafe kalmıştı ve ben ne olacağını bilmiyordum. 

"Gerekirse canımı veririm uğruna ama seni o adamın eline bırakmam. Sana zarar vermesine izin vermem. Güven bana. Lütfen..." 

"Güveniyorum..." dudaklarımdan dökülen kelime beni bile şaşırtmıştı. 

Günler öncesinden belalar okuduğum adama bütün benliğimle inanıyordum. En önemlisi güveniyordum. Nefretimi hiçbir zaman içimden atamazdım. Beni hapsettiği gerçeğini değiştiremezdim. Fakat ona inandığımı da saklayamazdım.