İçim öfkeyle yanıyordu. Arkadaş dediğim insanların tek tek gerçek yüzleri ortaya çıkıyordu. Zaten burada hapis hayatı yaşarken bir de bu gerçekleri öğrenmek canımı gitgide sıkıyordu.
Odanın içinde kaç volta attığımı bilmiyordum. Tek bildiğim içimdeki öfkeyi dışarı dökmem gerektiğiydi.
Tam o sırada ufak bir baş dönmesi yaşadım. Sebebinin sürekli hareket ettiğim olduğunu varsayarak yatağıma oturdum. Sonra gözüm başucumda duran taca takıldı. Hayal meyal hatırladığım şeyler vardı ama parçaları birleştirmek çok zordu.
Baş dönmelerim devam edince kendimi toplamak için başımı yastığa koydum. Uykum geliyordu, gözkapaklarımı kapatmamak için direniyordum ama nafile. En sonunda uykunun kollarına bırakmıştım kendimi.
...
(1 Saat sonra)
Gördüğüm rüyanın etkisiyle yataktan sıçradım. Gördüklerime inanamaz bir halde yüzümü ovuşturdum, saçlarımı toparladım.
Hatırlamıştım. Beni kaçıranın, buraya hapsedenin kim olduğunu hatırlamıştım.
Bundan sekiz yıl önce doğum günümde okuldan arkadaşlarımla bizim evde toplanmıştık. Rüya gibi bir gündü. Arkadaşlarımın arasında bir arkadaşımın abisi vardı. Benden yedi - sekiz yaş kadar büyüktü. Ailesi bizim aramızdan değildi. Doğrusunu söylemek gerekirse annem onun ailesini hiçbir zaman istememişti.
O bana hediye olarak bir taç almıştı fakat annem onu ve ailesini istemediği gibi ondan gelen hiçbir şeyi de istemiyordu. Tacı elimden alıp çöpe atmıştı ama anlaşılan o çocuk hediyesini oradan geri almıştı.
O çocuk... O çocuğun adı Burak'tı. Bu da bana gerçeği açıkça gösteriyordu. Şu an içinde bulunduğum hapishanenin sahibi Burak'tan başkası değildi.
Sonra aklıma söylediği sözler geldi: "Eğer hatırlarsan buradan çıkarsın." demişti bana. Kameraya baktım. "Burak" dedim.
"Sen Buraksın. Hatırladım işte seni!" dedim çocuksu bir hevesle. Birini hatırladığım için bu kadar mutlu olacağım aklıma gelmezdi ama hatırlamıştım işte. Sonra hoparlörden o tanıdığım sesi duydum:
"Tebrikler. Beni hatırladın. Geriye tek bir adım kaldı. O da yarın öğreneceğin gerçekler. Yarını da tamamladığında buradaki işin bitecek ama benle işin bitmeyecek. Kendini hazırla." dedi ve sustu. Sonra devam etti.
"Prenses mi yoksa kraliçe mi olacağına sen karar vereceksin. Sana güveniyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Marina'nın Uyanışı
Ficção AdolescenteZengin bir aileden gelen, adeta bir prenses gibi yetiştirilen Marina'nın kaçırılma hikayesi. Marina öğrendiği gerçekler karşısında nasıl bir tepki verecek? Marina kilitli kaldığı köşkten kurtulacak mı? Yoksa kilitli kaldığı bu köşk onun mezarı mı o...
