Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
°°°
Bölüm şarkıları:
Dest-Chef Bi - lavinia Duman - köprüaltı Yaşlı amca - İstanbul beyefendisi Miguel - Sure thing
"Hayal kurmaktan vazgeçme,çabaladığın müddetçe elbet bir gün gerçekleşir."
////////////////////////////////////////////////
Pera Gökçen'den
İçimde küçükken uzun yolculuğa çıkacak olan pera'nın heyecanı vardı,anlatamazdım o heyecanı içim içime sığmazdı hiç yerimde duramazdım.Çok severim uzun yolculukları.
Tabii en son ki uzun yolculuk hiç heyecanlı değildi,o günden sonra içimdeki uzun yolculuk sevdası eskisi gibi olmadı hiç, çünkü o uzun yolculuk ve o yolculuğun sonrası...hiç heyecan verici,güzel,tatlı,eğlenceli veya sevinç dolu değildi.
Tam tersiydi işte,heyecan yerine korku verici,güzel yerine kötü,tatlı yerine acı,eğlenceli yerine ürkütücü ve sevinç dolu yerine ise hüzün dolu anılar.
Peki ya şimdi? Bitmişmiydi o beyaz günler? Neden mi beyaz.Genelde karanlık denilir evet,ama benim açımdan beyaz çünkü beyaz çoğu insanı bir süre sonra deli eder,kör eder, kafasını bulandırır.Ama bence karanlık gözlerini dinlendirmeni,aklını toplamanı ve kimseye görünmemeni sağlar eğer gözlerin alışırsa karanlığa karşı kimse birşey yapamaz sana.
Karanlık benim ışığımdı.
Kendimi rüyada gibi hissediyordum,böyle rüyaları eskiden sık sık görürdüm,aileme kavuşurdum rüyalarımda hepside çok gerçekçiydi.Ama şimdi uyumuyordum değil mi ben.Gerçek hayattaydık değil mi yani,harbiden aileme kavuştum değil mi?
Uykum vardı hemde çok,kapanan gözlerimi zar zor açık tutmaya çalışıyordum, uyuyamazdım çünkü daha aileme sarılmamıştım.
Gözlerim ve uykumla olan savaşım Aral abimin sesi ile son buldu.
"Abiciğim geldik."
Yeşil gözlerimi abime çevirdim,yüzündeki yorgun ama başarmış gülümsemesiyle bana bakıyordu.Kafamı sallayıp kucağımdaki ışıl ile birlikte arabadan indim.
Kollarım kendini serbest bırakmak istiyordu,yanıma gelen Aral abime ışılı verdim.Saraç abim yanıma ne ara geldi bilmiyorum ama yorgun olduğumu anlamış olacak ki belimden tutarak destek verdi.Birkaç adımdan sonra kulağıma eğilerek, "Abim yürümek istemiyorsan veya yürüyemeyeceksen kucağıma alabilirim."
