En son ışılın beni rezil rüsva etmesi üzerine Alp abi Demir abiye aynen "Kalk çay getir lan!" Diyerek onu çaylara bizileride bu sohbetin dışına götürmüştü.
Allah razı olsun be abim
Şimdi ise konuşulan konu benim zorlu geçirdiğim hatta öbür çocuklarla geçirdiğimiz o gece,bizi almaya gelmeden önceleri işte.
"Pera,abiciğim biz patlayan kampa gittiğimizde ulaşılması zor belgeleri bulduk.İhbarı sen verdin değil mi? Ayrıca nasıl ulaştın da oraya koydun o belgeleri güzelim?"
Heeh bakalım geldik dağın taşın itin faydalarına.
Boğazımı temizleyip konuşmaya başladım herkes konuşacağım şeyleri beklediği için bana bakıyordu evet ama, en çok birisinin bakışlarını hissediyordum.
"Belgelerin yerini öğrenmeden önce zaten tahmin edebiliyordum nerede olduklarını,bir süre sonra ise onlar mutlu mutlu size yani askerlere pusu kurmaya giderken -ki göt gibi kalacaklarından habersiz- bende elimi çabuk tutup onun kaldığı inine girdim ve her yere baktım sonra o belgeleri buldum sonuçta kendi ininde saklıyorsa önemlidir diye düşündüm ve herşeyi eski haline getirip çıktım oradan.Ve ne yapabilirimde herşeye son verebilirim diye düşünüdüm eninde sonunda da bu planı kurdum ve artık uygulamaya geçtim,herkes uyurken mühimmatların olduğu kulübeye gittim işte ordan da telsiz, silah,şarjör,bombalar ve uzun arayışlar sonrası eter buldum.O gerizekalının inine girip bayılttım ve belgeleri alarak onun oraya koydum önceden de hazırladığım düzeneği patlamadan saraç abimlerin olduğu karakolun sinyaline bağlayabildim ve ihbarı yapmamın ardından ışılı ve digerlerini alarak gittim sonra patlama falan işte."
Ne kadar uzun konuşmuştum bende lan,nefesim tükendi anasını satayım.
Görünmez timinden Pars abi merakla sordu, "Peki bize yardım ettiğin gün o söylediğin karakolu nereden biliyordun?"
