Unicode
တည်းတဲ့ ဟိုတယ်ကအစ တူနေတာမို့ ညစာစားတဲ့ အခါမှာလည်း ဆုံကြပြန်ပါသည်။ ပန်းဂနွယ်ကတော့ လူငယ်တစ်ယောက်လို တက်ကြွလန်းဆန်းနေပြီး အရာရာက သူ့လက်ထဲမှာ ပိုင်ဆိုင်ထားသလို ပုံစံဖြစ်နေ၏။ သူ့လိုအရွယ်မှာ မိုးကတော့ အိမ်ထဲမှာပဲ နေနေခဲ့ရသည်ကို ပြန်တွေးခဲ့မိတော့ နှုတ်ခမ်းအစွန်း နှစ်ဖက်က အပေါ်ဘက်သို့ အနည်းငယ် ကွေးညွတ်သွားရသည်။ မိုးမဟာ....သိပ်ကို 'အ' ခဲ့တာပါလား။
ယုဇန ငဲ့ပေးလာတဲ့ အရက်ကို ယူကာ မော့လိုက်တော့ အေးစက်ပြီး ခါးသက်တဲ့အရသာက လျှာပေါ်တွင် စွဲထင်လာသည်။
"ကောင်းတယ် မလား"
"အွန်း"
မိုးလုံလေလုံ မဟုတ်ဘဲ ကမ်းခြေတွင်ရှိနေသော စားသောက်သည့်နေရာကြောင့် အေးမြလတ်ဆတ်တဲ့ လေတို့ဟာ အဆက်မပြတ် တိုက်ခတ်နေလေသည်။
"ငါတို့ နှစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ နည်းနည်းပျင်းစရာကောင်းနေသလိုပဲနော် မိုး"
"ငါ့အတွက်ကတော့ ပျင်းဖို့မကောင်းပါဘူး"
"ဒါနဲ့ ကိုလွန်းကို လက်ခံတော့မှာလား မိုး"
"ဟမ်...ဘာကို လက်ခံရမှာလဲ"
"ကိုလွန်း နင့်ကို သဘောကျနေတာ လူတိုင်းသိနေတာပဲလေ"
"ကိုလွန်းက ကောင်းမွန်နဲ့ လူတစ်ယောက်ပါ"
"ဆိုတော့က....."
"မပြောတတ်ဘူး။ အဆင်ပြေမယ် ထင်တာပဲ"
"မျှော်နေပြီ။ ဘာကျွေးမှာလဲ"
ပြုံးစစနဲ့ မေးလာတဲ့ သက်ထားရဲ့ အမေးကို ခေါင်းသာ ခါပြလိုက်ပြီး လှိုင်းလုံးတွေ တလှိမ့်လှိမ့်တက်လာတဲ့ ပင်လယ်ဘက်ကို အကြည့်ရွှေ့မိတော့ ဦးနဲ့ အကြည့်ချင်းဆုံမိသည်။ ချက်ချင်းပြန်လွှဲလိုက်ပေမယ့် အကြည့်က စိတ်ထဲမှာ ဆွဲနေတုန်းပင်။
ကိုလွန်းက အဆင်ပြေတဲ့လူတစ်ယောက်ပါ။ သူနဲ့သာဆို မိုး ပျော်ရွှင်ရလိမ့်မယ်။ ဦးကရော.....ဦးကို ချစ်ခဲ့မိလား ၊ ဦး အပေါ်မှာ ခံစားရှိခဲ့မိလား။ အတိတ်ကို ပြန်သွားမယ်ဆို ဦး အပေါ်မှာ အိမ်ထောင်ဖက်တစ်ယောက်လို ၊ကိုယ့်ရဲ့ ခင်ပွန်းတစ်ယောက်လို သဘောထားခဲ့တာကလွဲရင် ကျန်တဲ့ ခံစားချက်တွေ မရှိခဲ့။ ဒါမှမဟုတ် ရှိခဲ့သည်လား။ မိုး ကိုယ်တိုင်လည်း နားမလည်တော့ပေ။ အခုချိန်မှာ ဘာခံစားချက်မှ မရှိတော့သည်ကိုတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သေချာသိသည်။
BẠN ĐANG ĐỌC
Love that starts with divorce
Lãng mạnနှစ်ဦးနှစ်ဖက်လုံးရဲ့ ခံစားချက်မပါတဲ့ လက်ထပ်ပွဲတစ်ခု....။ မသာယာတဲ့ အိမ်ထောင်ရေး....။ ဖောက်ပြန်မှုတစ်ခုတောင် ပါချင်ပါနေပါလိမ့်မည်။ နှစ်ဦးသဘောတူ ကွာရှင်းစာချုပ်မှ အချစ်သက်သေတစ်ခုသို့ ကူးပြောင်းသွားခဲ့တဲ့အခါ.....
