!UYARİ 16+!!
Siz; saçlarını kestirmişsin
Ex; öyle oldu biraz.
Siz; Yakışacağını söylemiştim sana
Ex; sen bana yaz diye kestirdim zaten yavrum
Siz; hoşt senin yavrun ben değilim Pavel Mark Petrov
Ex; Hayır benim açımdan hâlâ yavrumsun. Hepte öyle ka...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|İyi okumalar|
Yanma hissiyle gözlerimi araladım. En son tatlı yapıyordum ben, ne ara uyumustum? Düz oturmak isterken elimdeki şeyler yüzünden oturamamıştım.
Ben hastanedeydim!
Ellerimdeki serumlara dik dik bakarken endişeyle yanıma gelen annemi fark edememiştim. "Kızım! Şükürler olsun sonunda uyandın." Diyerek bana sarılmasıyla serumun takılı olduğu elimi başının üstüne koydum.
Durum ciddi olsa da olmasa da annemin evham yapacağını biliyordum.
İçeri giren doktor ile annem kendini üstümden çekti. "Nasılsın Laven?" Diyen doktora döndüm.
"İyiyim siz nasılsınız." Gülerek başını salladı.
"Bende iyiyim." Birbirimize bakarken konuşmayacağımı anladı herhalde. "Dün yediğin şeyler yüzünden zehirlenmişsin. Muhtemelen aynı anda yememen gereken bir şey yedin ya da miden yediklerini kaldıramadı." Ne yediğimi hatırlamaya çalışırken dudaklarımı büzdüm.
"Dün geceden beri burda olduğun için birkaç saat daha bizim misafirimiz olacaksın. Bir gün gözümüzün önünde olman gerekiyor çünkü. Ben saat sonunda yanına gelip seni kontrol ettikten sonra gidebilirsin."
"Teşekkür ederiz." Diyen anneme gülümsedikten sonra bana geçmiş olsun dedikten sonra dışarı çıktı. Gözlerim anneme dönerken çok endişelendiğini anladım. Panik atağı vardı zaten.
"Anneciğim sende duydun iyiyim işte. Üzülme daha fazla artık."
"Seni yerde öyle gördükten sonra ödüm koptu Laven. Nasıl ambulansı aradım nasıl buraya geldik bilmiyorum bile. Dün geceden beri seni bekliyorum. Telaştan telefonumu bile unutmuşum. Babanın haberi yok."
Gözlerimi kırpıştırırken hâlâ olayı anlamaya çalışıyordum. Aklıma dank edenlerle gözlerim kocaman oldu. "Anne telefonum!" Dün akşam beni Pavel arayacaktı. Beni aradıysa deliye dönmüştür o.
"Kızım ne telefonu?" Derin bir nefes verirken ağlamak istiyordum.
"Anne Pavel beni arayacaktı." Dediğimde ayağa kalktı.
