Soulmate -TAEGYU-

Özel Bölüm

4 Yıl Sonra

Beomgyu

Jungkook hyung'un ısrarları sonucu bir bara gelmiştik. İkimizde yıllardır mutlu değildik. Taehyun'un ölmesinden bir süre sonra Jimin hyung gitmişti. Jungkook hyung gitmesini istemediği halde Jimin hyung ona reenkarne olacağına söz verip gitmişti.

O Jimin hyung'un reenkarne olmasını beklerken ben de Taehyun'un reenkarne olmasını bekliyordum.

"Ne zaman reenkarne olacaklar?"

"Neredeyse her gün bunu soruyorsun hyung. Ne zaman reenkarne olacaklarını bilmiyorum."

"Peki reenkarne olunca bizi tanıyacaklar mı?"

"Bilmiyorum. Tanıyabilirlerde tanımayabilirlerde."

"Umarım tanırlar. Jimin beni tanımazsa mahvolurum."

"Ben gidiyorum hyung" Yerimden kalktığımda kolumdan tuttu.

"Nereye?"

"İşlerim var."

"Yalancı. Taehyun'u aramaya gideceksin değil mi? Böyle arayarak nasıl bulacaksın?"

"Boş boş oturmaktansa aramayı tercih ederim."

"Tamam. Git. Ben içmeye devam edeceğim."

"Bu aralar çok içiyorsun."

"İçtiğim zaman rüyamda Jimin'i görüyorum. Bu yüzden içiyorum." Omzunu patpatlayıp bardan çıktım.

Bardan çıkmamla karşıma birinin çıkması bir oldu. "Lütfen yardım edin."

"İşim var."

"Lütfen. Arkadaşıma yardım edin."

"Sorun ne?"

"Onu dövüyorlar. Çok güçlüler. Bir şey yapamıyorum. Lütfen yardım et."

"Tamam nerede?"

"Şurada." İşaret ettiği yerle hızla oraya gittim.

Giderken bir yandan da söyleniyordum. "Şu uğraştığım şeylere bak."

Köşeyi döndüğümde dayak yiyen kişinin Taehyun olmasını beklemiyordum. "Taehyun?"

Hızla yanlarına gittiğimde iki adam da bana baktı. "Sen kimsin?"

"Asıl siz kimsiniz? Bırakın onu."

"Sen kimsin de bize emir veriyorsun?" Yüzüme yumruk atacağı sırada bileğini tuttum.

"Utanmıyor musunuz bu yaşınızla insanları dövmeye? Defolun gidin."

"Seni velet. Sen de mi dayak yemek istiyorsun?" Diğeride yanıma geldiğinde göz ucuyla Taehyun'un iyi olup olmadığına baktım.

"Genç ve dinamik birini dövebileceğini mi sanıyorsun?" Gülüp adama bir yumruk attım.

Adamı yere yatırıp döverken diğerinin tekme atmasıyla adamın üstünden düştüm.

Yerde kıvranan adamı es geçip bana yaklaştı. Kafamı çarpmanın etkisiyle kendime gelmekte zorlanıyordum. Üstümde yerini alıp bir yumruk attı. İkinci yumruğu atacağı sırada acı içinde bağırdı.

Taehyun üstümdeki adamın saçını tutmuş çekiyordu. Bunu fırsat bilip adama bir tekme attım. Taehyun elini uzattığında bir ona bir de eline baktım. Elini tutup ayağa kalktığımda beni hatırlaması için içimden dua ediyordum.

"İyi misin?"

"Evet. Teşekkür ederim."

"Sonunda seni buldum. Kim olduğumu biliyor musun?"

"Seni görünce aklımda bir şeyler canlandı. Onlar benim anılarım mı?"

"Evet."

Bir süre duraksadı. Bir şeyler düşünüyor olmalıydı. Birden gülümseyerek kafasını kaldırdı. "Beomgyu."

"Hatırladın." Diyip gülümsedim.

Onu kendime çekip sımsıkı sarıldım. "Yıllarca seni aradım. Seni çok özledim."

Saçlarını okşayıp öpücük kondurdum. "Bir daha beni bırakıp gitme. Bir daha sakın böyle bir şey yapma."

Benden ayrılıp gözyaşlarımı sildi. "Sadece senin yaşamanı istedim. Benden yine kurtulamayacaksın Choi Beomgyu." Gülümseyip dudaklarımızı birleştirdim.

Taehyun'un dudaklarının tadına bakmak beni iyi hissettirmişti. Şu an etrafımda olan hiç bir şeyi umursamıyordum. Tek odak noktam Taehyun'un dudaklarıydı.

Ayrıldığımızda gülümseyerek kafasını göğsüme yasladı. "Bir daha ayrılmayalım."

—————————

Güzel olmadı sanki