Doktor Bey!|Texting

1.2

💉💉💉

"Gidiyor musun?"

Mert üzerine ceketini alıp ayakkabılarını giydikten sonra doğrulup bana baktı.

"Gidiyorum ama geleceğim Öykü. Sen kapıyı kilitlersin akşam, benim anahtarım var zaten."

"Tamam. Kendine dikkat et doktorum."

Kollarımı uzatıp Mert'in boynuna doladığımda onun da elleri belimi sarmıştı. Bir süre böyle kaldıktan sonra Mert geri çekildi.

"Biraz daha burada kalırsam Kahraman Bey beni kesecek."

"Kahraman Bey kim?"

"Başhekimimiz. Çok asabî bir adam. Emin ol tanımak istemezsin."

"O derece diyorsun?"

"Kesinlikle."

Bu söylediğiyle kahkahayı bastım. Mert'in hoşlanmadığı birinin olması çok garipti. Ben onun dünyadaki herkesle iyi geçinebileceğine inanıyordum.

En sonunda Mert evden çıkıp arabasına bindiğinde ona el sallayıp gitmesini izledim. Arabası gözden kaybolunca kapıyı kapatıp içeri geçtim. Şimdi zaman nasıl geçecekti akşama kadar? Gerçi akşam olsa n'olacaktı ki Doktorum olmadıktan sonra.

Salona gidip kanepeye oturdum. Kumandayı elime alıp televizyonu açtım. Bu sırada telefonum çalmaya başladı. Elime alıp baktığımda ablamın aradığını gördüm.

Annem arayamıyordu tabii. Ben de onu aramıyordum zaten. İkimiz de inatçıydık. Önce hep karşıdakinin yelkenleri suya indirmesini bekliyorduk. Tabii aramızı düzelten de hep ablam oluyordu.

"Alo, abla?!"

"Alo Öykü nasılsın kardeşim? Sakinledin mi biraz?"

"Evet abla daha iyiyim."

"Eve ne zaman döneceksin? Ve nerde kalıyorsun? Merak ediyoruz seni."

"Arkadaşımın evindeyim abla. Ve birkaç gün daha kalacağım sanırım."

"Öykü böyle yapma canım kardeşim. Siz annemle hep kavga edersiniz zaten. Evine dön de bitsin bu dargınlık hı? Hem annem de çok pişman. Sabaha kadar uyumadı kadın."

"Yok abla. Bu sefer çok kırıldım anneme. Bu yüzden şu an için dönemem eve. Ama yarın gelirim."

"Tamam canım. En düzgün kararı vereceğini biliyorum. Ve en yakın zamanda da seni evde görmek istiyorum. Tamam mı?"

"Tamam abla tamam. Yarın geleceğim dedim ya."

"İyi o zaman. Yarın görüşürüz. Dikkat et kendine Öykü."

"Sen de dikkat et abla. Hadi öptüm!"

"Ben de öptüm canım."

Telefonu kapatıp kafamı geriye yasladım. Dün yaşananlar gerçekten zoruma gitmişti. Ve ben anneme çok çok çok kırgındım. Kalbimin daha önce hiç böyle acıdığını hatırlamıyordum.

...

Saat akşama doğru yaklaşırken ben de kendime makarna yapmakla meşguldüm. Hazırladığım makarnayı geniş bir tabağa alıp tepsiye koydum. Yanına da bir bardak meyve suyu doldurdum ve tepsiyi elime alıp salona geçtim. Televizyon izlerken yemek yemek favorilerim arasındaydı.

Telefonuma gelen mesaj sesiyle birlikte elimdeki tepsiyi yanıma koyup telefonu elime aldım. Doktorum mesaj atmıştı.

Doktorum: Nasılsın bi tanem?

Doktorum: Nasıl gidiyor? Sıkılmıyorsun di mi?

Siz: İyiyim doktorum. Yemek yiyorum şimdi.