Doktor Bey!|Texting

2.4

Uzun bir bölüm sizleri bekliyor.😊

Güzel okumalar dilerim.💞

Öptüm😘♥️

💉💉💉

Mert'ten( Doktor Bey'den :))

Sabah yüzümde hissettiğim garip kaşıntıyla gözlerimi açtım. Tabii açar açmaz da bu dünyadaki en güzel kadınla göz göze geldim. Dün evlendiğim ve bugün de birlikte uyandığım o kadındı bu kadın. Tek sevdiğim en sevdiğim.

Ona baktığımda gülümsedi.

"Sabah sabah benimle uğraşmak hoşunuza gitti galiba Öykü Hanımcığım?"

"Hem de nasıl."

Bu söylediğine sırıtıp kollarımı ona uzattım. Beline sardığımda kendime doğru çekip dudağına bir öpücük bıraktım. Geri çekildiğimde yüzünün hafiften kızardığını fark ettim.

"Benim güzeller güzeli karım az önce kocasından mı utandı?"

Kafasını iki yana sallayıp aceleyle konuştu. Hep böyle yapıyordu. Ve o her böyle yapışında ben ona daha çok âşık oluyordum.

"Hayır utanmadım. Sadece oda fazla sıcak."

"Ya ya kesin öyledir."

"Öyle zaten."

"Soğutalım istersen bi tanem."

"Tam tersi olacağını sen de biliyorsun değil mi doktorum? Ateşle barutun yan yana olunca etrafın soğumayacağını hepimiz biliyoruz."

"Biliyorum ama yine de istiyorum. Yoksa yanmaktan mı korkuyorsun sevgilim?"

"Seninle yanmaya da varım donmaya da doktorum."

"O hâlde benimle yanar mısın güzeller güzeli karıcığım?"

"Yanarım yakışıklılar yakışıklısı kocacığım."

İkimiz de sırıtırken onu tekrardan kendime doğru çekip dudaklarından öptüm.

...

"Mert daha kalkmadın mı sevgilim yaa?"

Öykü'nün yumuşacık ipek gibi sesi kulaklarıma dolduğunda gözlerimi hafiften aralayıp sevgilime baktım. Banyodan çıkmıştı ve elindeki havluyla saçlarının uçlarını kuruluyordu. Onu bu hâliyle görmek yataktan çıkmak yerine onu da yatağa çekme fikrini sokuyordu aklıma. Pis şeytan aklımı bulandırıyordu. Ve benim kalkmam gerekiyordu. Her ne kadar bu odadan çıkmak istemesem de kalkmalıydım. Göz kapaklarım yeniden kapanırken Öykü yanıma gelip elini saçlarıma uzattı. Birkaç okşamanın ardından eli aşağılara doğru kayıp yanağıma dokundu.

"Sevgilim. Hadi uyan artık."

Öykü'nün ılık nefesi yüzüme vururken gözlerimi açtım. Burun burunaydık. Ve bu beni gerçekten zorluyordu. N'olurdu sanki gün boyu evde kalsak dışarı çıkmasak ve birbirimize doysaydık. Yok. Olmuyordu. Dünya sürekli yeni bir iş sarıyordu başımıza. Ve bugün başımıza sardığı işimiz de benim ailemdi. Çünkü Öykü'yü onlarla tanıştırmaya götürecektim. Tabii karım olarak değil kız arkadaşım olarak tanıştıracaktım.

Evlendiğimizi bizden başka kimse bilmiyordu ve söylemeyi de düşünmüyorduk. Çünkü büyük ihtimalle annelerimiz bizi çiğ çiğ yerdi. Babam destek çıkardı büyük ihtimalle ama yine de üzülürdü sonuçta babalar oğullarını evlendirecekleri günü beklerler ve her şeyi kendileri yapmak isterlerdi. Onca yükün borcun içine girer ama yine de sevinirlerdi. İşte babalar öyle kral adamlardı. Ve bir gün ben de baba olacaktım.