Medya:Adı Asaf olan çocuk.
-
Sonunda tüm bu gürültü bitipte eve vardığımızda ikimizde gergindik.Sessizce merdivenleri çıkıyor hiç konuşmuyorduk.Zaten muhabbet edecek değildik ya.
Bir anda hiç tanımadığım bir evde aynı şekilde tanımadığım adamla aynı odayı paylaşmak fikri hoşuma gitmiyordu hiç mi hiç.Sanki benim hisslerimin farkında gibi sessizce irerliyordu Ateş'te.
Odaya vardığımızda kapıyı açtı, içeriye geçeceğini sanıp duraksamıştım. Ama onun da beklediğini görünce sakince içeriyen adımladım. Arkamda gelmişti.
Gözden kaybolduğunda odayı süzmeye başladım.Açıkçası annem ve Esra hanım benim fikrim sormamış ben de karışmamıştım buranın dizaynına.Sadece uyumak için vardı.
Beyaz duvarlar vardı.Duvarların üzerinde pek çok sayıda, ünlü ressamnların tabloları vardı.Odanın her hangi bir yerinde gardırop göremediğim için bu kısmın ayrı olduğunu anlamıştım.Direkt kapıdan girdiğinde göze çarpan geniş iki kişilik siyah çarşaflı bir yatak onun iki yanında komidinler vardı.
Çapraz köşesinde rahat olduğu her halinden belli bir koltuk vardı siyah renkte.Gri renkte de bir çalışma masası vardı.
İyi bir odaydı işte.
Yönümü direkt koltuğa çevirdim.Onunla aynı yatakta uyumam kadar saçma bir şey olamazdı."Yatakta uyu sen, ben uyurum orda." Aniden gelen sesiyle ona döndüm.Uzun süredir konuşmuyordu.
"Gerek yok." Kendimi sırt üstü koltuğa bıraktım.Üzerimdeki takım aşırı rahatsızdı ama umursamamaya çalıştım.Biraz sonra başımda bir gölge hissettim ama gözlerimi aralamadım.
"Uraz, kalk yat işte." Sinirle gözlerimi araladım.Ona neydi?
Yerimden öfkeyle doğrulduğumda hâlâ dik dik bana bakıyordu.
"Lan iylik meleği mi kesildin başıma? Üzgünüm kocacılık rolüne yarın devam ederiz, şimdi yorgunum.Geç yerinde uyu işte." Ardında hızla geri uzanıp ağrıyan başımı görmezden gelerek sırtımı çevirdim ona.
Arkamdan bir kaç şey homurdansa bile biraz sonra ışığı kapatmış sadece gece lambasının cılız ışığı ortamı aydınlatmaya başlamıştı.O ışık sinirimi bozsa bile tepki vermeden kendimi huzursuz bir uykunun kollarına bırakmıştım.
-
Bir takım ayak sesleri ve fısıltı şeklinde konuşmalar eşliğinde bilincim açıldı.Anında suratım buruştu."Sikeyim.." Dedim yeni uyandığım için pürüzlü sesimle.Belim feci şekilde ağrıyordu.
"Küfür ediyor.." Kulağıma gelen minik bir erkek çocuğu sesiyle doğrulmaya çalıştım.İnat etmeyecektim koltukta uyurum diye, geçsin zıbarsın o burda işte."Bize mi ediyoy?"
"Hayır dayıcım, bize etmiyor." Yavaş yavaş doğruldum başımda da iğrenç bir ağrı vardı.Tek gözümü açarak önüme baktığımda burun buruna olduğum yeşil gözlerle geri yaslandım."Ananı.." Dedim iki gözümü de açarak.
"Küfür etme, karşında çocuk var." Ateş'in sesiyle ona doğru döndüm.Gömleğinin düğmelerini ilikliyordu suratıma bakmadan.
"Bu velet kim." Dedim ayaklanarak elim ağzımda esneyerek banyoya ilerlerken.Bir yandan da sırtımı ovuyordum.Başım dün içtiğim fazla alkolden dolayı ağrıyordu.Ve 'bizim' odamızda uyanmıştım, daha bokta bir gün var mıdır?
"Adım, Asaf." Çok bilmiş bilmiş konuşarak peşime takılan çocuğu umursamadım."Bu adam benim dayım, senin neyin?" Dedi benimle beraber banyoya girerek.
"Sana ne? Ateş şunu yanına çağır."Cidden küçük bir bebeğin meraklı sorularına cevap verecek mooda değildim.
"Adım Asaf." Dedi bastıra bastıra.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Berdel | GAY
Teen Fiction"Düzenlenmiş bölümlerin çoğunda değişiklikler bulunmaktadır." - Uraz o gece sadece abisine yardım etmek istemişti.İşlerin onun yönünden bu kadar karışacağını nerden bile bilirdi ki? "Seni seviyorum, sadece zihnimle kalbimle sınırlı kalarak da değil...
