Gölge

8. Bölüm

Satır başı yorumlarınızı bekliyorum canlar...❤️❤️❤️❤️

Sabah saat 11:30
Aybar hastane
Aycan'dan
Gözlerimi açtığımda bir odadaydım. En son hatırladığım şey silah patladı ve ben vurulmuştum. Sonrasında Barış, beni kucağına alıp arabaya bindirdi. Sonrası karanlık...

Kolumun üstünde bir ağırlık hissedip baktığımda Barış uyuyordu. Dün gece evine gitmemiş burda benim yanımda kalmış. Diğer elimle saçlarına dokunduğumda uyanmıştı. Konuşmaya başladım:Bütün gece böyle mi uyudun sen?

Barış:Gördüğün gibi küçük fare
Aycan:Neden sürekli bana fare diyorsun?
Barış:Bilmem. Hoşuma gidiyordur belki
Aycan:Ama benim gitmiyor.
Barış:İyi demeyiz bidaha.
Aycan:Tamm. Bu arada omzun iyi mi?

Barış:İyi merak etme. Dün gece uyurken yokladı biraz ama sıkıntı yok yani. Sen iyi misin? Doktor falan çağırayım mı?
Aycan:Biraz ağrım var. Ama doktor falan istemiyom. Burdan çıkmak istiyom sadece
Barış:Olmaz öyle şey. Daha yeni kendine geldin. Ayrıca şimdi izin vermezler çıkmana

Aycan:Kızlara haber verdin mi?
Barış:Hayır vermedim. Asena, seni defalarca aradı. Bende ona bir mesaj attım. İşte benimle birlikte çiftlik evinde olucağını söyledim. O da "Tamm bebem" dedi. Bende üstüne bişey yazmadım.
Aycan:Kızlar bişey anlar mı sence?
Barış:Yani hiç açık vermezsen bişey anlamazlar.

Aycan:Bu arada teşekkür ederim. Beni kurtardığın için
Barış:Rica ederim. Ama bidahakine böyle bişey istemiyorum.
Aycan:Özür dilerim. Bir an ölmek istedim.
Barış:Ölmek bir çözüm değil Aycan.
Aycan:Orda onu düşünmüyon işte. Ben orda sadece o pis sapıktan kurtulmak istedim
Barış:Biliyorum. Ama böyle o heriften kurtulamazsın.

Barış'tan
Aycan:Barış, ben o herifi 16 yaşımdan beri..
Barış:Biliyorum anlattın. Ama...
Aycan:Aması maması yok. Sıkıldım artık Barış. Canımdan bezdim artık. Ölmek istiyom.
Aycan bunu söyledikten sonra ağlamaya başladı. Bende ona sarılarak konuşmaya başladım:Tamm ağlama. Ben, senin yanındayken sana o herif bişey yapamaz.

Aycan:Bana yardım etmeni istemiyom.
Aycan bunu söyledikten sonra ben, ondan ayrıldığımda Aycan ağlıyordu. Yanağından akan gözyaşını işaret parmağımla silerek konuşmaya başladım:Neden?
Aycan:Çünkü.. Çünkü zarar görürsün. Dün olduğu gibi

Barış:O herif bana hiçbir şey yapamaz. Benim ondan korkum yok. Sen yeterki bana güven
Bunu söylememle Aycan'ın gözleri doldu. Başını iki yana sallıyarak konuşmaya başladı:Güvenemem..

-Ben sana güvenemem. Güvenirsem seni kaybederim.
Barış:Beni kaybetmiyceksin
Aycan:Kaybedicem.. Ben o pislik yüzünden bir arkadaşımı kaybettim. Seni ve diğerlerinide kaybedemem
Aycan bunu söyledikten sonra ağlamaya başlamıştı. Bende ona sarıldığımda ağlıyarak konuşmaya başladı:Onun istediğini yaparsam kurtulucam ondan. Ama onu isteği bana sahip olmak. Bunu istemiyom Barış. Onunla olmak istemiyom. Hayatımı onunla mahvetmek istemiyom.

Barış:Onun olmıycaksın izin vermiycem buna. Bak bana..
Bunu söyleyip Aycan'ı, kendimden uzaklaştırdım ve yanaklarındaki ıslaklıkları silerek konuşmaya başladım:Her ne kadar Poyraz'ın kayboluşunda yada ölüşünde senden ve arkadaşlarından şüphelensemde (yutkunarak) seni yalnız bırakmam Aycan. Sana söz veriyorum. Birgün biticek bu kabusun.

Aycan:Ya o.. O kabusun sonunda birgün ölürsen?
Barış:O zaman o kabusta ölen hem o şerefsiz hemde ben olurum. Yada sadece ikimiz ölürüz o kabusta.
Bunu söylememle Aycan yüzüne buruk bir gülümseme yerleştirdiğinde ben konuşmaya başladım:Ben bir doktorla konuşayım belki çıkartırım burdan seni
Bunu söyleyip dışarı çıktım ve kapıyı kapattım. Sonrada Aycan'ın ameliyatını yapan doktoru bulmaya başladım.