MAVİYİ SEVEMEZSİN

11.Bölüm

Derler ki dünya aleminde ruh eşini bulanlar dünya da huzura erişir kalplerinde umutla bezenmiş bir kapı açılır

Menekşe bu kapıdan sevdiği ile geçmişti.

Az evvel yıkadığı sebzeleri özenle doğrayıp pişmesi için ocağa koymuştu.

Kocasını ise yolcu ettikten sonra ilkin kocasının kokusunun sindigi yatağı topluyor daha sonra mutfağa geçip yemek yapmaya koyuluyordu.

Baba evinde görev bildiği yemek yapmak koca evine gelince görev olmaktan çıkmıştı.

Akşam kocasının boğazından geçeceğini bildiği aşı özenle yapıyor, kendince sevgisini katıyordu.

Yüreğine yer edinen sevdası sevdiğine kavuşunca daha da artmıştı.

Yemeğin altını kapatıp hazır olan yemeği ocakta bırakıp mutfaktan çıktı vakit daha öğlendi

Ilk önce yemek kokusu sinen bedenini yıkayıp üzerine kocasıyla aldığı siyah bedenine oturan penye altına da bordo
bileğine kadar inen eteğini giydi.

Saçlarını tarayıp buklelerine eliyle şekil verdikten sonra başına şalını geçirip kabanını giydi

Evden çıkmadan önce evde göz gezdirip düzenli olduğundan emin olduktan sonra anahtarını alıp evden çıktı

Artık kocası olmadan da evden çıkabiliyor, evin ihtiyacını kocasının verdiği para ile gideriyordu.

Hava serin olsa da kış yerini taze bir ilk bahara bırakmıştı.

Etrafta tek tük insan vardı Menekşe ara ara insanlara baksa da dikkatini yürüdüğü yolda sıra sıra dizili evlerin bahçesindeki çiçek açmış ağaçlar çekiyordu. Çok güzellerdi ! Menekşe o an merak etti acaba o evlerde yaşayanlar ne kadar şanslı olduklarını biliyorlar mıydı?

Gözleri ilgi ile parlıyor gördüğü güzellikleri heyecanla izliyordu. Her mevsimin ayrı bir güzelliği vardı ama ilk bahar hediyeydi,lütuftu.

Gözleri aşinası olduğu dükkanı bulunca durulup adımlarını yavaşlattı.Emine annesi dükkanda yoktu. Hikmet bey ile şehre gitmişlerdi.

Menekşe bir kaç kez gördüğü Selviyi ziyarete gelmişti.

Çaldığı kapının ardında içerden gelen adım sesleri duyuldu.

Açılan kapıdan çekingen gözlerle kendisine bakan Selviyi görmesiyle gülümsedi.

'Hoş gelmişin ' dedi Selvi karşındaki güler yüzlü kadına

Ilk kez evinde kimse yokken misafir ağırlayacaktı.

'Hoş buldum dedi içeriye geçerken

Menekşe de en az Selvi kadar çekingendi.

Annesi çok fazla dışarıya salmaz köydekilerle muhatap olmasına izin vermezdi.

Selvi artık evi olduğunu bildiği evde; ilk misafirini salona buyur ederken Menekşe de daha önce geldiği evde yeni tanıdığı kendisi gibi yeni gelin olan Selvi ile karşı karşıya oturdu. Selvi bir şeyler ikram etmek istese de Menekşe oturmasını istedi.

'Sözüm ola aynı köyden, akranız ama bir kez oturup konuşmuşluğumuz yok dedi Menekşe gülerek

Selvi başını mahcup bir vaziyette salladı köyde onunla konuşan pek olmazdı. Adı lekelenmiş sahip çıkıp arkasında duranı olanı olmamıştı.

Menekşe kulağına gelen bir kaç lafı hatırlayınca

'O şadiye denen kadının adı batsın ' dedi sinirle 'Gerçi battı da! layığını buldu' dedi içine şu serpilerek