Malfoy Malikânesi, Draco Malfoy için en acı verici anılarını doğuran yer.
Babası Azkaban'a atıldığında, Voldemort tarafından 'Ölüm Yiyen' yapıldığında çığlıklarının yükseldiği yer...
Orada olmak Draco'ya sadece acı veriyordu.
Belki de hiç doğmamalıy...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
°•°
Draco Malfoy rutinine yeni şeyler eklemişti. Gün boyunca Aziz Potter ve arkadaşlarını göz hapsine alıyor. Potter'ın her bir hareketini sanki dünyanın en önemli şeyiymiş gibi bir dikkatle takip ediyordu.
Bunu yapmak onu rahatlatıyor gibiydi. Zihnini ölümden uzaklaştıran tek şey Potter ve Potter hakkındakilerdi.
O her gün şeker pekmezli turta yemeyi severdi.
Güldüğü zaman yeşil gözleri küçücük kalır harika bir tablo gibi görünürdü.
Arkadaşları onun her şeyiydi. Onlar olmadan gülümsemesi bile yapmacık bir hal alıyordu.
Asla kravatını doğru şekilde bağlamazdı.
Saçlarını düzeltmek için hiçbir şey yapmazdı. Karışık saçları ve gözlükleri kendisini tanımlayan bir diğer şey gibiydi.
Sık sık ortadan kayboluyordu.
Seçilmiş kişi olmanın verdiği ünü sevmiyordu. Ancak bununla dalga geçmek onun için oldukça eğlenceli bir aktiviteydi.
Sıkıldığı derslerde uyumamak için ellerinden destek almasına rağmen sık sık ayakta uyuyakalırdı. Sihir Tarihi dersinde uyumamak için verdiği savaş oldukça komikti.
Ve dahası...
Draco onu izliyordu. O mutluydu, yardımseverdi, kahramancılık oynamıyordu. Hayır o sadece yardım etmeye çalışıyordu. Kimseyi kaybetmemek için elinden geleni yapıyordu.
Bazen dalıp gidiyordu, o anlarda gözlerindeki duygu selini sadece kendisi görüyor gibi görünüyordu. Harry Potter iyi değildi. İyiymiş rolü yapmakta iyiydi.
Draco imrendi, hayır mutsuz olmasına değil.
Draco Harry'nin mutsuz olmasına rağmen mutlu edebilmesine imrendi. Draco Harry cesur olabildiği için imrendi. Draco Harry'e imrendi.
Harry Potter, Draco Malfoy için karanlık gökyüzünü aydınlatan bir yıldız gibiydi.
