Revenge || Nagireo Omegaverse

31

''Evliliğinizi kutlarım.'' Jay, önce Reo'ya ardında Nagi'ye sarılmış ve gülümsemişti. ''Karnı burnunda evlenmek biraz garip oldu.'' Nagi, Reo'nun dediğine gülüp dikkatlice koltuğa oturttu. 

''Tek başıma oturup kalkmam bile zorlaştı artık. Nagi, olmasa ne yaparım bilmiyorum.'' Nagi, omuzlarına dökülen mor saçları okşadı. ''Ben hep yanında olacağım merak etme.'' 

Reo, hamileliğinin yedinci ayına girerken artık hareket etmekte bile zorlanır hale gelmişti. İkiz çocuk sahibi olacak olması heyecanlandırsa da oldukça zordu. 

Nagi, olmadan en ufak işini bile halledemiyordu. Nagi'nin bir şikayeti yoktu tabii bu konuda. Reo ile bebeği gibi ilgilenmek hoşuna gidiyordu. 

Doğuma iki aydan daha az bir zaman kalmıştı ve her şey hazırdı. Oda konusunda Reo, çok fazla kararsızlık yaşasa da sonunda içine sindiği gibi bir bebek odası hazırlayabilmişti. 

Oyuncaklarını tek tek özenle seçmiş, kıyafet alışverişinde minicik kıyafetleri görünce mağazanın ortasında ağlamıştı. Hormonları gerçekten mahvediyordu onu. 

Nikah işinin bu kadar geç bir zamana kalması bir sorun çıkmaması içindi. Herhangi bir anlaşılma durumunda ortalık büyük karışırdı ve kimse olayı toparlayamazdı. 

Reo, yedi aylık hamile olduğundan ve ikiz bebek beklediğinden hayalindeki gibi bir takım giyememişti ki zaten yanlarında da sadece Jay olduğundan sade bir nikah kıyılmıştı. 

Bu durumu umursamak istemese de üzgün hissetmişti. İki ailenin de burada olmasını ve mutluluğunu onlarla paylaşmasını istiyordu.

Nagi, Reo'nun üstündeki takımı çıkartıp pijamalarını giydirirken Reo, sessizce işini bitirmesini bekliyordu. Pijamalarının düğmelerini de düğmeledikten sonra önünde diz çökmüş Reo'nun ellerini ellerinin arasına almıştı. 

''Yorgun musun bir tanem?'' Reo, kafasını iki yana sallayıp başını omzuna yasladı. ''Sonunda evlendik.'' Nagi, omzundaki yüze eğilip dudaklarını öptü. 

''Artık resmi olarakta benimsin.'' Reo, ona kıkırdarken gözlerini kapatmış anın tadını çıkartıyordu. ''Bütün bunları yaşamadan ilk seninle tanışmayı ve sadece seninle olmayı çok isterdim.'' 

Reo'nun da tek istediği buydu ama olmasına imkan yoktu. Eh, artık sorunda değildi sonuçta, ikisi de aşkını seçip mutlu olabilmeyi başarmıştı. 

Nagi, anın büyüsüne kapılıp gitmişken Reo'nun acı dolu inlemesiyle anında gerçek dünyaya dönmüştü. ''Reo?'' Reo, elini karnına götürüp tekrar acıyla ve şiddetli bir şekilde inlerken Nagi, onu kendinden uzaklaştırıp yüzüne baktı.

''Ne oluyor? Neyin var canın mı acıyor?'' Reo, gözlerinden dökülen yaşların arasında kafasını sallayabilmişti. 

''N-nagi çok acıyor...'' Nagi, korkuyla ayağa kalkarken ne olduğunu algılayamıyordu. Neden bir anda canının yanmaya başladığını çözemiyordu.

Kafasını iki yana sallayıp kendine gelmeye çalıştı. Reo'yu kucağına alırken sakinleştirmek için saçlarına öpücük kondurdu. ''Hastaneye gideceğiz sakin ol tamam mı? Ben yanındayım bir şey olmayacak.'' Reo, derin nefesler alıp verirken yüzünü buruşturdu.

Acı çığlıklarının arasından belli belirsiz şeyler sayıklıyor bakışlarını bir an olsun karnından ayırmıyordu. 

Reo'yu kucağında sımsıkı tutarak hastaneye girip bağırmaya başlamış, doktor istemişti. Görevliler saniyeler sonra Reo'yu sedyeye yatırırken Reo'nun doktoru da koşarak yanlarına gelmiş ve sedyeye yatırılan Reo'yu kontrol etmeye çalışıyordu.