Ben jij nu papa?

1. De dm

Matthy

Totaal inspiratieloos. Alsof mijn hoofd leeg is. Ik moet video's bedenken, maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan. 'Matt?' Hoor ik een stem. Ik kijk op. 'Het wil niet echt lukken hè?' Vraagt Koen, vanaf de bank. Ik schud zuchtend mijn hoofd. 'Escape room 3.0?' Ik schud opnieuw mijn hoofd. 'Uitgemolken concept.'  Ik beweeg de pen door mijn hand, en staar naar het spierwitte papier. 'Een dag lang voor een kind zorgen?' Ik kijk de ginger vragend aan. 'Hebben we toch al eens gedaan?' Hij haalt zijn schouders op. 'Jimmy was kijkcijferbom, en dan doen we het nu met drie kinderen ofzo.' Ik klik de pen open. Zo slecht is dat idee niet. 

Roel komt de woonkamer binnenlopen. 'Eyy josti, al leuke vids bedacht Matt?' Ik grinnik. 'Met beetje hulp van Koen.' Hij schuift de stoel naast me naar achter en ploft er neer. 'Vertel vertel.' Ik laat het blaadje zien. 'Een dag lang op drie kinderen passen.' Leest hij voor. Koen en ik knikken enthousiast. 'Deal.' Lacht Roel. 'Ik maak wel storytje.' 

-

'Er is reactie! Drie kinderen, van vier, vijf en zes.' Zegt Roel enthousiast als hij de kamer binnen komt rennen. Ik laat een tevreden zucht klinken. 'Wanneer komen ze?' Roel pakt inmiddels zijn telefoon erbij, waarschijnlijk om ons de reactie op zijn story te laten zien.

"Beste Bankzitters. Ik heb drie kinderen, Lauren, van zes. Lucas, van vijf en Belle, van vier. Jullie mogen ze best een dagje lenen hoor. Morgen zou eigenlijk heel goed uitkomen, want voor die dag heb ik geen opvang kunnen regelen. Als u me het adres doorstuurt, kunnen we het regelen. Met vriendelijke groet, Saskia van Mook." 

Leest Raoul voor, met een overdreven vrouwenstem. Ik grinnik om zijn imitatie van de vrouw die Saskia schijnt te heten, maar zeg hem dan dat ik het prima vind. De andere drie jongens stemmen ook in, en Roel stuurt een dm terug. Oh jee, Jimmy gaf me al acute migraine, laat staan drie van die aandacht monsters.

Robbie

De bel gaat. Oh god, daar zijn ze. Daar zijn de kinderen waar we een dag lang verantwoordelijk voor moeten zijn. Nee, voor gaan zijn. Stiekem hoop ik dat ze niet zo zijn als Jimmy, maar dat ze deze keer wel een beetje opgevoed zijn. Dan kan ik alvast een beetje oefenen, want ik weet zeker dat ik over een aantal jaar ook een kindje wil. 

Met z'n vijven lopen we naar de voordeur, en maken hem open. 'Hallo! Wat leuk dat jullie er zijn!' Zegt Raoul tegen drie kindjes. Meteen kijk ik naar de moeder, die erachter staat. Jonggingspak met gaten, versleten vest, zwart haar piekerig langs haar gezicht hangen, en het meest opvallend, een sigaret in haar hand, waar ze stil teugjes van neemt. Koen steekt zijn hand uit, om die van haar te schudden, maar ze negeert het. Zonder iets te zeggen, draait ze zich om, en loopt ze weg. De dijk op. Ik kijk Milo vragend aan. Hij haalt zijn schouders op. Ik besluit de stilte te verbreken. 

'Nou kiddo's, kom lekker binnen.' De oudste, Lauren volgens mij, schenkt me een waterige glimlach, en stapt casa del huts binnen. Meteen valt mijn blik op de meerdere blauwe plekken op haar arm, maar besluit het te negeren. Ook Lucas, een mager klein jongetje met bruin warrig haar, en Belle, een heel klein schattig meisje met haar blonde haar in een paardenstaart, stappen binnen. Meteen zie ik, ondanks de vreemde vrouw, dat ze beter zijn opgevoed dan Jimmy. Als we eenmaal op de bank zitten, en Koen water voor ze gepakt heeft, besluit Matthy het plan van aanpak nog een keer met ze door te nemen. 

'Allereerst vinden we het heel gezellig dat jullie hier zijn, en gaan we er een gezellig dagje van maken oké?' Begint hij, aangezien alle drie de kinderen er gespannen uit zien. Lauren knikt zacht. 'Jullie weten wat we gaan doen toch?' Besluit ik voor de zekerheid te vragen. De diepblauwe ogen van Lauren kijken me aan. 'Mama zei dat ze opvang geregeld had, zodat ze naar de kroeg kon.' Fluistert ze binnensmonds. Ik staar haar vol ongeloof aan. 'Roel, kom ff naar de gang.' Zeg ik terwijl ik opsta, en richting de gang loop.

'Roel, wat is dit? Die arme kindjes hebben geen idee wat ze hier komen doen, en worden zomaar bij vijf vreemde mannen gezet. Die fucking moeder heeft niks tegen ze gezegd.' Zeg ik, redelijk in paniek. Met deze drie kunnen we zeker geen video opnemen. Roel schudt zijn hoofd. 'Ik weet het niet Rob. Heb jij die blauwe plekken op hun armpjes gezien?' Ik knik hard. 'Dit zijn geen normale kinderen, die moeder is niet goed bro.' Opnieuw knikt hij instemmend. 'Maar we moeten niet te vroeg oordelen, misschien hebben ze gestoeid ofzo.' Hij maakt aanstalte om weg te lopen, en ik loop achter hem aan. 

'Oké Lauren, Lucas en Belle, hebben jullie zin om naar de speeltuin te gaan misschien?' Meteen krijgt Lucas een gelukzalige glimlach op zijn gezicht. 'Echt?' Vraagt hij zacht. Milo knikt. 'Natuurlijk! Is leuk toch?' Nu knikken ook Lauren en Belle. 'Voor dat we gaan,' begint Roel nog. 'Noem mij maar Raoul. Die kleine is Robbie, die met het oranje haar is Koen, die lange is Milo, en hij is Matthy.' Om de beurt wijst Raoul ons aan, en de kindjes knikken aandachtig. Volgens mij beginnen ze langzaam door te hebben dat het leuk is hier, en dat ze geen straf krijgen. Wel hebben we besloten niet te gaan filmen vandaag. Allemaal hebben we het idee dat er meer aan de hand is met deze drie, en daarbij is het geen leuke content als ze de hele tijd stil zijn. 

Milo

Met z'n achten lopen we naar de speeltuin in Rhoon. Ik kijk een beetje voor me uit, als ik een stemmetje hoor. 'Milo?' Ik link het kleine, breekbare stemmetje aan de jongste van de drie, Belle. 'Hey meisje.' Antwoord ik. Het geeft me een goed gevoel dat ze mijn naam heeft onthouden. 'Jullie doen ons toch geen pijn?' Vraagt het kleine meisje. Ik schrik een beetje van haar vraag, alsof ze het gewend is pijn gedaan te worden. 'Nee natuurlijk niet! Vandaag gaan we alleen maar lol hebben oké?' Ze zucht tevreden, en laat haar kleine handje in die van mij vallen. 

Ook al kennen we ze pas een uurtje, toch weten we alle vijf dat deze drie meer hebben meegemaakt dan andere kinderen van deze leeftijd. 

Heeyy<3
Dit was t eerste hoofdstukkie, laat maar ff weten wat je er van vond:) Ik ben stiekem echt excited voor dit boek, en heb heeeel veel motivatie om te schrijven. Nou dat was het wel, groetjess