Maxwell's Obsession Series #1 : You're Only Mine

Chapter 25

Continuetion of Flashbacks...

I woke up to the hospital. Nagising ako sa isang hospital. I managed myself to get up pero hindi ko kaya.

Napadako naman ang tingin ko ng bumukas ang pinto at iniluwa ruon ang isang nurse. Nagulat naman ito ng makita akong gising na kaya agad s'yang tumawag ng doctor.

Agad namang dumating ang doctor and they've checked me. I suddenly remembered my daughter kaya agad ko itong tinanong. "Doc? How's my daughter? Is she okay?" I suddenly asked na nagpatigil sa ginagawa n'ya.

Nagkatinginan naman sila sa isa't isa at para bang nag-uusap ito then the doctor faced me.

"I'm sorry sir but your daughter didn't survived. She's dead on a rival nung nadala siya dito sa hospital and it's been 5 months na po simula nung nailibing ang bangkay n'ya." He said na nagpatigil ng mundo ko.

No! No! She's alive! This doctor just fooling me! I know my daughter will never leave me! No! No! No!

"No! No! You're liars! Your lying my daughter is not dead! Hindi totoo yang sinasabi mo! My daughter is alive! Please take me to her!" I said and burst to cry.

Hindi ko na mapigilan ang sarili kong umiyak. Ang sakit, ang sakit -sakit. I was not able to saved my daughter. Wala man lang akong nagawa para iligtas siya.

Napaka walang kwentang ama ko. Nawalan na nga ako ng asawa nawalan pa ako ng anak.

End of flashbacks...

Since that day happened. I decided to heal my wounds first but the pain in my heart will never heal.

Nawala sa akin ang dalawang babaeng tanging nagpapasaya sa akin. Nawala ko ang dalawang babaeng pinaka mahalaga sa'kin.

Bumalik ako sa pamilyang kinalakihan ko and I'm lucky dahil tinanggap pa nila ako ulit.
When I and Kent meet again I decided to hide it on him. Dahil alam ko namang wala itong paki-alam sa nangyayari sa paligid n'ya.

Puro na lang kasi si Elria Shane ang nasa isip n'ya kahit napakatagal na ay hindi n'ya parin nakalimutan.

Also nabalitaan ko na umalis pala si Kent dito sa pilipinas at umuwi ng States dahil sa business last week.

Hindi man lang ito nag pa-alam sa akin. Tsk! Wala talaga siyang paki-alam sa akin.

Kent Kizar Chavez Point Of View

Ngayon ang uwi ko sa pilipinas it's been 3 months simula nung umalis ako dito at bumalik sa States. Hindi ko na nagawang magpa-alam pa sa kanya dahil sa kahihiyang nangyari pagkatapos nung sigaw-sigawan ako ng anak n'ya.

Wala na kasi akong mukhang maihaharap pa, hiyang-hiya na ako...
Kaya I decided na umalis muna, hindi ko siya tinawagan or kinausap. Gusto kong humupa muna yung kahihiyang nangyari.

F A S T F O R W A R D...

Naka-uwi na ako sa bahay namin agad rin naman akong sinalubong ng mga katulong para kunin ang mga gamit na dala ko.

Nadatnan ko naman si dad sa sala na may kausap sa telepono n'ya.

Napansin naman ako nito kaya agad n'yang ibinaba ang tawag niya.

"Oh, hello my son! Welcome back! It's been three months simula ng umalis ka dito! How's your trip?!" Masayang bungad ni dad sa akin.

"It's okay dad. Kinda tired but getting good." I said and smile.

"By the way dad. How are you and also mom?"I asked.

"Your mom and I are okay. We're kinda busy but getting good too." He answered.