Maxwell's Obsession Series #1 : You're Only Mine

Chapter 18

Zachary Point Of View

NASABI na sa amin ni Dexter ang plano n'ya at pareho kami ni Jerson ng sumang ayon. Tama s'ya dapat naming gawin ito.
Kailangan naming protektahan ang mag-inang Maxwell. Kahit wala na si boss Jake ay kailangan pa rin namin itong Gawin dahil isa rin naman ito sa bilin n'ya sa amin.

Sanggol pa lamang ang kambal ay palagi n'ya kaming sinasabihan sa tuwing may laban kami ay pag na sa oras na may mangyaring masama o mamatay siya ay protektahan daw namin ang mga anak n'ya at ang asawa n'ya.

Tulungan raw namin si ma'am Elria na palakihin ang kambal at pag nasa ten years old na ito ay turuan daw namin ito sa pakikipag laban.

Flashback...

"Boss handa na po lahat ng armas na gagamitin natin at handa na rin ang mga taohan natin." Pag babalita ni Jerson ni boss Jake. "Good!" He said coldly. He walked and prepared his gun na gagamitin n'ya mamaya sa labanan na magaganap.

"Boss? Segurado po ba tayong nananalo tayo sa laban na'to?" Nag-aalalang tanong ni Dexter kay boss. Boss Jake just looked at us emotionlessly. He let out a big sigh before answering the question.

"I don't know. Half percent that maybe we cannot and half percent that we can survive on this war." Nag aalinlangang sagot ni boss. Ramdam kong kinakabahan ito at natatakot na rin dahil baka hindi kami mabuhay sa panibagong away na mangyayari...

"But..." Pabitin na sabi ni boss Jake. "But what boss?" Kunot nuong tanong ko.

"But if..." He let out a biggest sigh. "But if something bad happen on me or maybe if I die... Please protect my children and my wife. Help Elria na palakihin ang dalawang anak namin at pag lumaki na sila— sanayin n'yo ang mga anak ko na humawak ng mga patalim at mga baril. Let them learn how to fight and when the time comes na ready na sila. Let them seat my throne. " Mahabang saad ni boss sa amin.

Wala naman kaming nagawa kaya tumango na lang kami as the sign that we agreed.

End of flashbacks...

Hanggang lumaki na nga ang mga bata yun pa din ang bukang bibig ni boss sa tuwing humaharap kami sa mga laban. Sinisegurado n'ya talaga na may gagabay, tutulong, magpoprotekta sa mga bata at sa asawa n'ya.

Pati ang lahat ng kayamanan n'ya ibinigay n'ya sa asawa't mga anak n'ya. Mahal na mahal n'ya talaga ang pamilya n'ya.
Hanggang sa last day n'ya yun pa din ang bilin n'ya at walang ipinagbago tanging kaligtasan ng mahal n'ya sa buhay ang ina-aalala n'ya.

Elria Shane's Point Of View....

ILANG araw na akong ganito... Halos araw-araw at gabi-gabi akong umiiyak hindi ko man lang maiwan ang asawa ko kahit nasa kabaong ito.

Hindi ko kaya... Hindi ko kayang tanggapin na wala na ang asawa ko. Hindi na ako nakakain ng maayos dahil wala na akong gana pati mga anak ko hindi ko na naasikaso.

At ngayong araw na ito ang pinaka ayaw kong maganap ngayong araw... Dahil ngayong araw na ito ililibing ang asawa ko at hinding-hindi ko na siya makikita pa at kahit sa kabaong lang hindi ko na din s'ya mapagmamasdan.

Hindi ko nanaman mapigilang bumagsak ang mga luha ko... Parang binagsakan ako ng langit at lupa. Subrang bigat sa pakiramdam...

Ayuko pa sana na —na ilibing na ang bangkay ng asawa ko pero kailangan na at kailangan ko na ring mag move on para sa mga anak ko. I need to move on for my twins... They need me, napapabayaan ko na sila because I am acting so miserable this past few weeks.

I want to make it up to my sons. I need to take care of them both. Sa kanila ko na lang ibabaling lahat ng pagmamahal at atensyon ko.

Masakit mang bitawan ang lalaking una mong minahal at nakasanayan mong palaging nasa tabi mo pero now his gone... So I need to practice myself to stand with my own without asking help on others.