Maxwell's Obsession Series #1 : You're Only Mine

Chapter 53

Kent Kizar Chavez's Point Of View

"S-son? W-wake up!" Nagising naman ako ng dahil sa pagyug-yog at narinig kong hikbi ni mommy. Agad ko namang dinadahan-dahang minulat ang aking mga mata. Nanindig naman ang balahibo ko ng mapagtanto ko na hindi ito yung kwarto ko or ni mom.

"Anak? Are you ok?" Nag-aalalang tanong ni mommy sa akin. Tatayo na sana ako ng bigla akong naupo ulit. Hindi ko napansin na naka-tali pala kami.

"Argh!" Impit na daing ko ng maramdaman ko ang braso ko na humahapdi. Shit! Natamaan pala ako ng bala kanina! Fuck! Tandang-tanda ko pa ang lahat!

"Anak! Hey? Are you okay?" Nag-aalalang tanong ni mommy sa akin habang nakatitig ito sa akin at bakas na bakas ang pag-aalala sa mukha nito.

"Y-yes mom, I'm fine. Don't worry." Mahinahon kong saad upang mapahinahon ito.

"Hey! Someone?! Let us out of here!" Paulit -ulit na sigaw ni mommy...paos na paos na ang tinig nito.

"Mom! Stop shouting! You're just wasting your strength." Sita ko sa kanya ngunit hindi ito nakinig sa akin at patuloy itong sa pagsisigaw.

"Your son is right, hon. Stop shouting! Wala kang mapapala sa kanila." Dad said in a irritated voice but calm.

"Just calm down mom." I said to comfort mom. I saw how worried she was. Kitang kita ko ang pag-aalala, takot at kaba sa mukha niya. Magsisismula na naman itong umiyak ng mahina.

Fuck! I can't hold it! Ang pinaka ayaw ko sa lahat ay yung umiiyak ang mommy ko! Alam ko na ang bawat sino mang anak na makarinig ng hikbi ng kanilang ina ay subrang sakit.

At isa ako sa mag-papatunay doon. Ngayon ko lang narinig si mommy na subrang naiiyak sa takot at pangamba sa kung ano ang mangyayari sa amin dito—sa kung saan kami dinala ng mga dumukot sa amin.

"How can I fucking comedown son?... Kung ganito ba naman yung sitwasyon natin! Anak, hindi mo ako mapigilang matakot! Ni hindi nga natin alam kung nasa'n tayo, hindi natin alam kung sino ang dumukot sa atin!" Mahabang sagot nito sa akin. Bawat salita nito ay kapalit ng isang butil ng luha ni mommy.

Kung sino man ang may pakana ng lahat ng ito, isinusumpa ko, papatayin ko talaga siya...Uubusin ko ang mga taong nag-lagay sa amin ng mommy at daddy ko sa sitwasyon na ito!

Fuck! Kung may armas sana akong dala kanina, I am pretty sure na makakatakas pa kami ni mommy at daddy. Hindi pa sana kami nahuli ng mga pesteng mga taong ito!

Flashbacks...

"Sir Kent! Napapalibutan na po tayo! Mas mabuti pang itakas n'yo na po sina madam! Tumakas na po kayo!" Sigaw nito sa akin habang pinipilit pa rin ang sasakyan na banggain ang sino mang humarang harang sa daanan. Dahil sa dami na ng mga taong nakapalihid sa amin at lahat sila ay mga armas, wala kaming magawa kundi subukang tumakas.

"Labas!" Sigaw ng isa sa mga lalaki habang nakatoon sa amin ang hawak nitong baril. Nanginig naman sa takot si mommy at mahigpit na naka-hawak sa braso ko. I immediately held her hand to comfort her... I made an eye contact to her meaningfully, it says that "everything will be ok, trust me."

We have no choice but to obey them... It's better for us to obey than to disobey them. Mapapahamak kami, si mom at dad! Ayus lang sa akin na ako yung mapuruhan kaysa isa sa kanila ni mommy.

Makakapatay talaga ako ng wala sa oras pag nakita kong may nanakit sa kanya! All of my life... I never saw my mom that treated badly by dad. My dad loves my mom so much, I can tell. Kasi kahit matanda na sila, they are still so sweet. Their relationship had nothing change at all.

Sa kung titignan ay para lang silang mga bagong magkasintahan. Yes, sometimes I witnessed that dad—sometimes he scold her. Pero hihingi naman agad si dad ng kapatawaran kapag narealize niyang mali.