Maxwell's Obsession Series #1 : You're Only Mine

Chapter 12

Elria Shane POV.

Matapos ang kaganapang iyon ay nag pahinga na kami at alam ko rin na nagtataka ang asawa ko pati na rin sa mga kaibigan n'ya.

Ang tutuo n'yan ay isa kasi akong basagulera simula nung bata pa lamang ako. Isa kasing magaling tumuro sa pakikipag laban ang papa ko habang ang mama ko naman ay isang nurse.

Bata pa lamang ako ay tinuturuan ako ng papa ko sa pakikipag laban hanggang sa naging sampung taon na ako ay sanay na sanay ko na ang mga galawan pero nag bago lahat sa isang iglap ng maaksidente kami. Nawalan ako ng ala-ala dahil sa aksidente, dahil sa isang plane crush.

Flashbacks...

"Ma, papa? Saan po tayo pupunta?" Inosenteng tanong ko sa kanila ngumiti naman si mama at hinaplos ang buhok ko.
"We are going out of town for a while, anak. Nakatanggap kasi ang papa mo ng trabaho at kailangan nating lumipat." Paliwanag ni mama.

"Po? Pero how about my friends,mama? Hindi pa po ako nakaka pag goodbye sa kanila!" Saad ko naman. "It's ok, anak." Sabat ni papa. "But pa-" di'ko na natuloy ang sasabihin ko and I pouted.

Natawa naman sina mama at papa at pinisil ang pisngi ko."Ang cute cute naman ng baby namin." Saad naman ni papa. "Don't worry, anak. Makikita mo parin naman mga friends mo eh kasi bibesita pa rin naman tayo sa pilipinas." Pagpapaliwanag pa ni papa.

"Promise? Mama, papa? Babalik po tayo du'n?" Paniniguro ko pa. "Of course, anak! Andun yung lola at lolo mo eh" sabat naman ni mama kaya tumango tango nalang ako.

"Ahh!" Naagaw ang atensyon naming lahat nang may biglang humiyaw at pansin rin namin na ang eroplano na sinasakyan namin ay pagiwang giwang na ang lipad nito.

Nag panic naman ang lahat ng mapagtantong bumabagsak na yung sinasakyan naming eroplano dahil unti-unti itong nasusunog.

"Requesting to please come down everyone! Please don't be panic! We will do everything to make you safe." Pag announced ng flight attendant pero yung mga tao ay hindi kumalma at nag sususmigaw pa.

Habang ako naman ay umiiyak kaya agad naman akong niyakap ng mama at papa ko. "We're sorry anak! We thought na masaya tayong makaka punta sa china." Saad ni mama at pilit na ngumiti. "Anak? Whatever may happens here, always remember that we love you so much" saad ni papa at hinalikan ako sa noo.

Niyakap ko naman sila at inosenteng nagtatanong " ma, pa? What are you saying po? Hindi ko po kasi maintindihan, eewan n'yo po ba ako?" Takang tanong ko sa kanila. Sa panahong iyon ay gulong gulo Ang isip ko. I don't know what are they talking about.

Naramdaman ko naman na mas humigpit pa ang yakap nila mama at papa sa akin at kita ko rin na may pumapatak na malalaking butil ng luha ni mama. " We love you anak, take care of yourself sa oras na wala na kami ng papa mo" saad nya.

"Always remember that anak huh? At sanayin mo pa ang sariling mo sa pakikipag laban para maging mas mahusay kapa at ma poprotektaha n mo ang sarili mo sa oras na may mangyayaring masama sa iyo ay kaya mong ipagtanggol ang sarili mo." Mahabang saad ni papa. At yun din ang huli kong narinig sa kanila bago sumalpok ang eroplano.

NAGISING nalang ako sa Isang hindi pamilyar na Lugar. Pagmulat ko ay white ceiling na yung bumungad sa akin, akmang tatayo na sana ako ng may matandang babae na pumigil sa akin.

"Oh! Apo gising kana" malumanay niyang saad at ngiting ngiti pa ito sa akin.

"S-sino po kayo?" Nagtataka at kinakabahan kong ani dahil hindi ko naman sila kilala.BNagkatinginan naman yung dalawang matanda at kita sa mukha nila ang pag ka dismaya.