Alışırım Zannettiğim Yokluğundan Acılanmam

27. Bölüm: Soluklanmaz Zaman

Herkese merhaba 🧡🧡 çok beklettim artık huy oldu. Ama öyle bir sarmal döngü içindeyim ki nasıl çıkılır bilinmez. Kendi midyeme kavuştuğum içinde ki çoğunuz onu gördü. (Off tam bir anneyim sürekli ondan bahsediyorum 😅😅) biraz vakit aldı yazmak.

Artık biraz zaman atlamamız gerekiyordu yoksa bu bebeler doğmayacaktı. 3 zaman atlaması var. Doğuma yaklaşıyoruz. 🌸🌸

Rüyasız bir bölüm olacak çünkü biraz rüyalarımızı konuşacağız.

Daha az bekletmeyi umuyorum. Bölüm şarkımız genel tema şarkısıdır. Özel bir yeri yoktur.

Yorumlarınızı ve oylarınızı beliyorum. ⭐️⭐️

Eğer hala kızımı görmeyen varsa (twitterda geceninsezeni1 ) ahaha şaka şaka. Bu akşam bölüm çok heyecanlı olacak konuşuyor oluruz.

****6 Eylül 2022, Salı, 02:27****

Ceylin ağlaya ağlaya uyumuş Ilgaz sadece ona sarılıp sırtını okşamıştı. Şimdi ise ona arkasından sarılmış uyuyorlardı. Ilgaz bacağında hissettiği ıslaklık hissi ile birden korkarak uyandı.

Ilgaz: (endişeli şekilde) Ceylin... Ceylin iyi misin?

Ceylin zar zor gözlerini araladı. Midye ise korkudan yatağın ucuna gitmişti. "Ilgaz (şaşkın şekilde) ne var ne oluyor?"

Ilgaz elini Ceylin'in karnına ardından kasıklarına götürdü.

Ceylin: Ilgaz delirdin mi ne yapıyorsun?

Bunu söylediği anda yüzünü buruşturmuştu.

Ceylin: Bu ne?

Ilgaz: N'oldu? İyisin değil mi?

Bu sırada Midye aynı yere gelip pikenin olduğu yeri patileri ile örtmeye çalışmaya başladı.

Ceylin: Çok kötü kokuyor Ilgaz

Ilgaz o an anlamıştı. Midye'ye dönüp "Kızım ne yaptın?"

Ceylin yataktan kalmış ışığı açmıştı.

Ilgaz: Ah be babacım, ne yaptın? Aklım gitti.

Ceylin boş gözlerle Ilgaz'a bakıyordu.

Ceylin: Sen benim işediğimi falan mı düşündün?

Ilgaz: Ne alakası var Ceylin, suyun falan geldi sandım.

Ceylin'in daha da şaşkın bakışları altında "Ne biliyim belki kanama falan." diye kıvırmaya çalıştı.

Ceylin: Sana inanamıyorum. Daha çok var suyumun gelmesine ki ayrıca uyumazdım herhalde. Sen baya baya benim yaptığımı düşünmüşsün.

Ilgaz da ayağa kalkmış pikeyi almıştı. "Ne alakası var Ceylin. Ayrıca bahçede bakalım demiştim sana ben."

Ceylin gözlerini devirdi. "Bu saatte bunu mu diyorsun gerçekten. Hem de böyle bir günde. Ben içeri gidiyorum daha fazla bu kokuda duramayacağım. Ayrıca tuvaletini o kadar uzağa koymayacaktın. Daha evi tanıma aşamasında çok küçük.

Cevabı beklemeden içeri gitmişti Ceylin. Ilgaz çarşafları değiştirmiş odayı havalandırmıştı daha sonrasında. Yatağı kontrol ettiğinde bir şey olmadığını görmüş içi rahat etmişti. İçeri girdiğinde Ceylin'i kanepede beklerken balkonda olduğu görmüştü. Eline koltuğun üstünde duran ince örtüyü alıp yanına gitti. Ceylin bağdaş kurmuş gözleri kapalı şekilde karnını okşuyordu. Dolunayın aydınlattığı gecede Ceylin'in ıslak yanakları parlıyor ve ağladığını ele veriyordu. Elindeki örtüyü dizlerine doğru örtüp yanına oturdu. Yüzüne götürdü ellerini Ilgaz yanaklarını silerken konuşmaya başladı.