Alışırım Zannettiğim Yokluğundan Acılanmam

28. Bölüm: Teslimiyet

Herkese merhaba 🌸 olayların sonuna doğru geldiğimiz ve doğuma bir adım daha yaklaştığımız bir bölümle daha karşınızdayım. 🤗

Bu arada ufak bir not bir önceki soluklanmaz zaman bölümünün son sahnesinin devamıdır. Önce orayı okuyabilirsiniz.

Ne kadar bekletmemeye çalışsam da hayat bir o kadar yoğun ve yorucu geçiyor. Neyse ki fragmanda gördüğümüz Ceylin'i ve Ilgaz'ı paraladığı kadar değil. Önümde haziran 15 e kadar bir çok seyahat var. Eğer yeni bölüm için havalimanlarında yazabilirsem daha erken paylaşabilirim. Eğer mümkün olmaz ise özgür bir ülkede görüşmek dileğiyle. ✌️o güne kadar Twitter da (geceninsezeni1) de görüşürüz.

Malum fragmanda gördüğümüz üzere doğum yakın zamanda gerçekleşecek. Benim çok uzun süredir beklediğim anlara geliyoruz. Ilgaz'ın Yağmur Vera ile konuşması 🥹 babalık çok yakıştı ama yanında ne Ceylin vardı ne de Toprak Ekin. 😔 neyseki Ceylin'in ölmediğini görmüş olduk.

Bu bölüme gelecek olursak sanırım insan en çok birilerine ait olmak, onlara güven duyup kendini teslim etmek istiyor. Hayatla daha mı kolay baş ettiğimizden bu şekilde ya da daha mı zorlaştırdığından henüz emin olamasam da sanırım içimde en çok bununla savaşıyorum. Hani son arzum sahnesinde Ceylin diyor ya hep kendimi bir yere ait hissetmek istedim diye. Bu sanırım biraz da teslimiyetle oluyor. Birine, bir olaya hayatını, sevgini hatta yeri geliyor kaderini teslim etmen gerekiyor. İnsan en çok bundan kaçınıyor ya da yara alıyor. Halbuki zaten muhteviyatımızda bu mevcut. Bir bebek daha rahme ilk düştüğü an teslimiyet yaşarken biz yolda bu hissi nerede kaybediyoruz bilmiyorum. Bakalım bulabilecek miyiz? Ha doğrusu hangisi o da bilinmez. Ceylin'in de bizlerin de bu soruya cevap bulabildiği günlere... 🧡🧡

Son olarak Mert bölümü dışında (ki onun yeri bende ayrı) benim için özel ve çok kıymetli olan bölümlere geldik. Bazı kısımlar için araştırmalar ve uzun konuşmalar gerçekleştirdik hala da devam ediyor. Bu sebeple yorumlarınız ve oylarınız benim için çok değerli. Hem bir motivasyon hem de hikayenin şekillenmesinde çok büyük katkısı oluyor. ⭐️⭐️⭐️

****1 Kasım 2022, Salı****

Ilgaz içindeki öfkenin, korkunun kurbanı olmak istememişti tüm yol boyunca. Gördükleri karşısında durulmuştu. Ama ya korkusu Ceylin de bebeklerin odası da onun korkusuna merhem olmuyordu. Yine de denemek istedi. Şekillere bakalım demişti Ceylin'e. Ceylin önden yürürken eline baktı Ilgaz hala titriyor mu diye neyse ki geçmişti. Biraz önce yaşadığı sanki dünyası çatırdamış o çatlakların oluşturduğu uğultu hissi kulaklarından silinmişti. Ceylin ona dönüp "minder getirir misin?" dedi.

Ilgaz hatırladığın anı ile kalp atışlarının hızlandığını hissetti. Gözlerini açıp kapattı. Derin bir nefes aldı. Hastane sonrası tuttukları ama gerçekten evleri olamayan o dört duvardan ibaret eve ilk gidişinde yaşadığı tüm o duygular, korkuları ile harmanlanmış yüreğine bir yük daha eklemişti. Ceylin'in hastanede bir bebeğimiz olsun ister misin sorusuyla yaşadığı mutluluk ile o eve gittiğinde ailesinin yaşattığı utançla nasıl duvara toslamıştı. O kısacık anda nasıl tüm o gece gözünün önünden geçti anlamadı Ilgaz.

****7 ay önce****

Odaları tek tek gezdirmeye başlamıştı Ceylin. Salon ile ilgili fikirlerini söylemiş heyecanlı heyecanlı anlatmıştı. Ilgaz durgundu Ceylin'in hevesini kırmak istememişti. Ceylin de sanki bunu anlamış gibi onu konuşturmak istemezcesine fikirlerini peşin sıra söylemişti. Ilgaz dönüp onun dediği yerlere bakmış, hiç bir şey söylemeden ağır ağır merdivenleri çıkmıştı. Dilinden dökülmesine ramak kala kendiyse verdiği savaşı kaybetmişti. Yatak odamız diye içeri doğru çektiğinde Ceylin o zaman düşüncelerinden yine sıyrılmıştı Ilgaz.  Ellerini tutan ellere kendini teslim etmişti.  Ceylin'in çekmesiyle bedenleri birbirine yaklaşmış; Ceylin sırtını Ilgaz'a dönmüş ve bedenleri birbirine karışmak istercesine bağımsız şekilde çekilmişti.