Şah Mat

Akşamüstü

Evet ben geldim. Bir tık heyecanla geldim bir kaç hafta sonra mezun oluyorum... Çok garip bir daha arkadaşlarımı göremeyecek olmak, onlarla aynı okulda olamamak... Her neyse biz o sondan nasıl devam edeceğimiz derdinde olalım hiihih...

*1 hafta sonra...

Merhaba ben Hyunjin, sanırım hikayeye biraz da benden bakmanın zamanı geldi. Aslında hiç bir olayın sizin düşündüğünüz gibi olmadığını söylesem bana inanır mısınız? Şimdi bazı olaylara benim gözümden bakalım...

Kayıt günü,

-Hyunjin:

Stüdyoya girdim kapının neredeyse önünde Felix vardı. Kalbim hızlanmaya başlamıştı. Ama o olay yüzünden Felix'in yüzüne bile bakamaz olmuştum. İnsanın kendinden bile çok sevdiği birine bakamaması çok zor bir şey. Ancak benim de kendim için bazı sebeplerim vardı. Felix her ne kadar ondan nefret ettiğimi düşünürse düşünsün ben onu çok seviyorum, ama aramızda bir duvar var ve bu duvarı inşa eden asla ben değilim. Felix aramızdaki bu duvarı kendi isteğiyle ördü her ne kadar hatırlamıyor olsa da...

Düşüncelerim beni öylece koltuğa oturmaya itti. Onun yüzüne bakmadım, bir selam bile vermedim ve aramızdaki duvarın yıkılmasını bekliyorum. Evet kabul, ben de hatalıyım. Ama bazı olaylar ne kadar geçmişte kalsa da, ne kadar bazı kişiler tarafından unutulsa da ben o yaşananları unutmadım. Beynim pek de bunları unutacak gibi durmuyor zaten...

Ben bunları kendi kendime hatırlatırken bir yandan da şarkı sözlerine çalışıyormuş gibi yapıyordum. Belki kendimi avutmak için belki de başkalarını buna inandırmak için. Ve o düet yapacağımız kısma gelirsek. Aslında buna itiraz etmedim çünkü artık Felix ile biraz yakınlaşmak istiyorum. Kimsenin bilmediği ama aslında bizim birlikte olduğumuz zamanlara gitmek istiyorum. Eski bizi özlüyorum, kim özlemez ki zaten, bir anda onunla yaşadığımız güzel anıları hatırlıyorum. Belki onları hiç unutmamak için bunu kendime hatırlatıyorum bilinmez ama hatırladıkça kalbimi ve ruhumu bir huzur kaplıyor. Aramızdaki bu duvarı yıkan ben olup ona sıkı sıkı sarılmak istiyorum. Ve ona teşekkür etmek istiyorum ne olursa olsun hayatıma girdiği için ve hayatımı renklendirdiği için...

***

Şimdi de ben geldim. Tüm bölümü bir oturuşta yazdım çok içime de sinmedi belki o nadir okuyucularım çok farklı şeyler bekliyorlardı ama aklım beni bunları yazmaya itti ve sonuç bu. Umarım beğenirsiniz.(Lütfen oy kullanmayı unutmayın. Şimdiden teşekkürler.)