Perhaps Love

Chapter 31

Nasa byahe na kami ng maalala kong 1 day lang ang paalam ko kay Ms. Diaz.

"Shocks Sven 1 day lang ang paalam ko kay Ms. D." sabi ko sakanya at nilingon sya. Lumingon sya at tiningnan ako saglit at bumalik ang paningin niya sa unahan.

"I know." Balewala niyang sagot.

"I need to call her." Im about to get my phone nang pinigilan niya ang kamay ko sa pagkuha non. Napatingin lang ako sa kamay niyang nakahawak sa kamay ko. At tumingin din sakanya nang magsalita sya.

"No need, I informed her already." He said without looking at me. Pero nakahawak pa rin ang kamay niya sa kamay ko.

"Did she agree?" I asked him. Pero gusto ko din syang tanungin bakit di pa rin niya tinatanggal ang pagkakahawak sa kamay ko. Para namang nakaramdam sya at dahan dahang inalis ang kamay niyang nakahawak sakin.

"Yes, how could she not? She even said you could take more days. Hindi mo pa nagagamit ang vacation mo. Sa tagal mo ng nagtatrabaho sa company ni hindi mo pa daw nagagamit yon. So no need to worry." He hissed after saying that.

I sighed, "Okay, Thanks." Napabilog din ang mata ko ibig sabihin alam ni Ms. D na magkasama kami? "Wait," I looked at him again.

"She knows we're together?"

Tumango lang sya bilang sagot sakin. Napailing na lang ako. Tsk di naman siguro yun magiisip ng kung ano. Ipinikit ko na lang ang mga mata ko, hanggang ngayon nahihilo pa din talaga ako. Tsk inom pa haisttt.

"Did you take meds?" He asked while his eyes is on the road.

"For what?" nagtatakang tanong. Anong gamut sinasabi nito.

"For your headache dear." Nilingon niya ko saglit bago bumalik ang mata sa pagdadrive.

Ay oo nga pala may hangover ako. Haisttt. "Hindi pa."

Pagkasabi ko non eh, may kinuha sya sa gilid niya habang ang mga mata pa rin ay nasa daan. Maya maya may hawak na syang maliit na plastic at walang lingon na inabot sakin.

"Drink it. There's a bottled water beside you." Utos niya sakin.

"Okay. Thanks" ah so gamot pala toh. Hmmm Boys scout si kuya mo huh.

"Just sleep for awhile, we'll reached the airport after 1hr."

"Okay." At umidlip nga ako pagkatapos ko inumin yung gamot na binigay niya sakin. Grabe ayaw ko na mag inum.

May nararamdaman akong yumuyugyog ng balikat ko. Ahhh ayaw ko pa imulat ang mata ko. Antok na antok pa ko. Hmmmmmm

"Fran! Wake up!" I heard his voice. Hmmmmm sarap sa tenga ah.

"Fran! Wake up or I'll kiss you." Hmmmmm hinahamon ata ako nito ah. Kikiss daw ako. Hmmm Wait, bakit parang tunay? Hmmmm Unti unti kong minulat ang isang mata ko at, anak ng. Napakagwapo naman at ang bango ng gumigising sakin.

"Hey wake up!" Sigaw niya muli sakin. Nabigla ako at nagising nga talaga ako sa pwesto namin. Sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko. I saw him smirked bago niya inilayo ang mukha niya sakin. Grabe kinabahan ako dun huh. Haisttt Lakas ng kabog ng dibdib ko.

"I've been trying to wake you up for almost 15 mins. Fran. You're dreaming already I guessed." May halong pang uumit ang pagkakasabi niya nun.

Inirapan ko lang sya. Napatingin ako sa labas ng kotse. Hmmm nasa Airport na pala kami.

"Let's go. It's almost time." Aya niya sakin.

We got out from his car. "Ah, paano yung car mo?" nagtatakang tanong ko sakanya.

"I'll just leave it there. I already paid the parking space for 5 days."

"5 days?"

"Yeah."

"Ah okay." Siguro papaiwan toh dun. Unwind din pag may time. Nauna na syang magcheck in sa counter at nakasunod lang ako sakanya.

Nakakapanibago din hahaha tagal ko ng hindi nakakagala. Haistt syanga need ko ng rest pero paano ako makakapagrest kung kasama ko tong ugok na toh at may possibility pa na magkita sila ng mga anak ko haissttt. Na sa ganon akong pagiisip ng may nag pitik ng noo ko.

"Awwww" hinawakan ko ang noo ko. Ang sakit kaya.

"You're spacing out Fran. Let's go." Pagkasabi niyon eh hinawakan niya kamay ko at hinila na papasok sa eroplano.

Pagpasok namin ng eroplano hinanap agad niya ang uupuan namin. Well nakasunod lang ako sakanya. Bakit ba masakit ulo ko. Sya na bahala dun. At tumigil sya, "Fran, here."

Sumunod naman ako sakanya.

"You go first." Napangiti naman ako hehehe at least sa tabi ako ng bintana. At naramdaman ko na tumabi na sya sakin.

"Do you want some food?" he asked me. Ano meron dito at parang masyadong caring hmmmmm

"What?" hindi ko namalayan ang tagal ko na palang nakatitig sakanya.

"Nothing. I'm good. I will just sleep."

"Again?" nagtatakang tanong niya.

"Yeah, any problem with that sir?" sarkastikong tanong.

He smirked again. "Nothing ma'am, carry on. Sleep again. I'll wake you up once we reached."

"Thank you." Pa smirked smirked ka pa dyan huh. Buti na lang pogi ka. Hmmmm

At ipinikit ko na ang aking mga mata. Haissst Lord Please be good to me. Wag muna ngayon please. Haisst..