Babam asker mi?

Bölüm 10

Herkese merhaba

İyi okumalar dilerim.

Oy ve satır arası yorumlarımızı bekliyorum canlarrrr....

■■■■■■■■■■■■■■■

Geçmiş o kadar sarsıcı ve yıkıcıydı ki benim için tekrar dönüp görmek, yaşamak istemiyordum. Ama geçmişim kapanmış değildi bir gün bir şekilde karşıma tekrar çıkacağını düşünüyordum. Fakat bu kadar erken ve her şey bu kadar mükkemelken çıkmasını düşünmemiştim.

Talha. Benim kapanmayan izim. Sürekli aklımda dolanan hatırlayınca tekrar tekrar nefret ettiğim adam. Kızımın babası. Kızını kabullenemeyen baba.

Karşımda bana şaşkınca bakan adamın yüzüne atlayıp parçalamak istiyordum. O mavi gözlerini yerinden sökmek istiyordum.

Ahmet bey kapıya gelince ikimiz arasındaki uzun bakışma bitti. Bunun burada sonlanmayacağını ikimiz de gayet iyi biliyorduk.

"Ne oldu?"

"Komutanım Alpaslan komutan yaralandı. Şu an revirde hastaneye kaldıracağız." Söylediklerini kavradığım an nefesim kesildi. Alpaslan mı vurulmuştu?

"Nasıl iyi mi? Nerede şimdi?" Talha bana yan gözle baktı. Bakışları tenimi yakıyordu. İğrenmiş bir şekilde yüzüne baktım.

"Revirde. Doktor bakıyor hastaneye geçilecek." Dolaba yönelip hemen ceketimi aldım.

"Ben gidip bir bakayım yardıma ihtiyaç vardır." Diye bir bahane uydurup ayakkabılarımı giyindim. Doğrulup evden çıkacaktım ki Talia'nın sesiyle durdum.

"Anniş." Talha'nın bakışları direkt kızımı buldu. Ben ise gözlerimi sıkı sıkı kapattım. Lütfen beni tanımış olmasın. Lütfen.

"Efendim güzelim." Diye konuşup ona döndüm. Yanıma gelip dizlerime sarıldı.

"Gitmee." Yere eğilip saçlarını öptüm.

"Yavrum benim gitmem gerek. Ama erken geleceğim tamam mı sen uyumadan geleceğim." Yanağımı öpüp geri çekildi.

"Bu adam kim?" Eliyle Talha'yı gösterince burnumun direği sızladı. Keşke böyle olmasaydı.

"Asker kızım." Senin için sadece asker. Ayağa kalkıp Ahmet beye döndüm. "Çıkalım mı?"

"Olur güzelim." Evden çıktığımızda hemen revire geldim. Içimde anlamsız bir korku vardı.

Alpaslan'a bir şey olmasından korkuyorsun.

Hiçte bile yoktu öyle bir şey. Ayrıca korksam bile komşumdu her şeyden önce bir insandı tabi ki de korkabilirdim. Muayene odasına girince Kerem beyi gördüm. Kanı durdurmaya çalışıyordu. Alpaslan'ın teni beyazlamıştı. Bu durum beni daha çok korkuttu.

"Lina ilk müdahaleyi yaptım. Hemen hastaneye gitmemiz gerekiyor. Araç hazır."

"Tamam." Alpaslan'ı dikkatli bir şekilde ambulansa bindirdikten sonra hemen hastaneye yol aldık.