For the second time

Chapter Twenty Six

—-

-Krisandra-

I don't know what I am feeling right now. Feeling ko ang bigat bigat ng loob ko. I feel so empty. Every day I put on a mask and pretend that I am happy, contented and okay... when deep inside me, I feel like I'm breaking apart.

But despite of what I am feeling right now... I am not regretting what I have done. I'm not regretting that I set Trail free.

Kahit nasasaktan na ako.

"Yo Krisan! Mukhang lutang ka na naman!" nabalik ako sa realidad ng may tumapik sa balikat ko. I look at Stephan and give him a tight smile.

"I'm just thinking about something" sagot ko dito. Ngumisi naman ito.

"Thinking about something... or someone?" matalinghagang kontra nito sa sinabi ko. Hindi ko maiwasang mapairap dito.

"Really Stephan? If you're going to annoy the hell out of me today... just get lost already" nakasimangot na sabi ko dito. Tumawa lang naman ito.

"Ito namang bestfriend ko... masyadong mainitin ang ulo. Meron ka ba ngayon?" nakakalokong tanong nito. I glared at him

"Why do you care about my period?"

"Kasi po madam ang sungit mo. Ilang linggo na. Balik ka sa Krisandrang masungit, suplada at amazona katulad nong high school tayo" inirapan ko na lang ito. Ipinag patuloy ko na lang ang pagkain ko sa kinakain ko. Nandito kami sa canteen at break ko.

"Ay sayang"

"Bakit Claire?"

"Kasal na yung paborito kong bachelor"

"Bakit ka naman nasasayangan? Tingin mo may pag asa ka sa kanya?"

"Tsk kahit na. Eh sa crush ko nga eh. Ang gwapo kasi at ang bata pa niya pero madami na siyang naging achievement"

"Sino ba yan? Patingin nga... teka si Trailor Ignacio ito ah" natigilan ako sa pasubo ko ng pagkain ko at napatingin sa katabi naming mesa kung saan nag ke-kwentuhan ang dalawa kong co-nurse dito sa hospital.

Tama ba ang pangalan na narinig ko? O nagkamali lang ako ng pagkakadinig?

"Teka kilala mo siya?" manghang tanong nong isang nurse.

"Oo. Pareho kami ng University na pinapasukan nong college... kahit malayo ang building nila sa amin... sikat siya at ang mga kaibigan nito sa buong school campus"

"Talaga? Taga rito pala yan"

"Oo... nabalitaan ko nga na bumalik na din ito sa Pilipinas matapos ang apat na taong pamamalagi sa America. "

"Hmmp sayang. Kung alam ko lang na madaming mga pogi dito sa inyo...matagal na akong lumipat dito"

"Haha tama ka... hindi lang si Trailor Ignacio ang gwapo sa lugar namin... angan din ang mga Andrano at mga Lee"

"Since kasal na siya... titignan ko ang sinasabi mong mga Andrano at mga Lee"

"Ang landi mo day!"

"Excuse me" hindi ko napansin na wala na pala sa tabi ko si Stephan at lumapit na ito sa dalawang nurse na nag ke-kwentuhan.

"Pwedeng pahiram ng magazine? I heard Trailor's name..." at si Stephan nagawa pang magpa cute.

"Sure doc Stephan" tinablan naman ang dalawa ng 'charm' ni Stephan at walang alinlangang ibinigay dito ang magazine.

"Thank you ladies... ibabalik ko na lang sa inyo mamaya" parang mga nahipnotismo ang mga ito at napatango tango na lamang... bumalik sa tabi ko si Stephan dala ang magazine.

"Eligible bachelor Trailor Jake Ignacio was engage with the only heiress of Mr. and Mrs. Raul Dela Vega. Their engagement was announce last July 24. We never saw this two together in public but on August 28, we just saw the two of them strolling in the mall, holding each other's hands and saw the two rings on Ms. Dela Vega Ring Finger. The question is... did they already tie the knot? "

Ramdam ko ang panlalamig ng buo kong katawan habang binabasa iyon ni Stephan. Naikuyom ko ang mga kamao ko at pigil ko ang pag tulo ng mga luha ko... ng matapos nitong basahin ang article... akala ko tapos na ang torture... pero ang naka on na tv sa canteen na iyon ay nag uulat ng isang panibagong balita...

"Bachelor Trailor Jake Ignacio confirmed that he already tied the knot with Ms. Venice Dela Vega—or should we start calling her Mrs. Venice Dela Vega-Ignacio. According to Mr. Ignacio, the two of them just tie the knot on Monday, September 4. "

Pagkatapos magsalita ng reporter ay pinakita ang isang clip ng interview ni Trail... nakangiti ito sa camera.

"So Mr. Ignacio... are you really married already?" tanong ng host kay Trail... tumawa muna ito bago sumagot...

"Yes I am... I am happily married now" hindi ko na kinaya ang narinig ko... tumakbo ako paalis ng canteen.

Sh.t ang sakit! Akala ko kaya ko... akala ko... pero t*ng ina! Ang sakit!Packing tape!

 

"Krisandra!" tawag sa akin ni Stephan. Hindi ako lumingon dito. Alam ko naman na nakasunod ito sa akin. Ng wala ng katao tao ay tsaka ako huminto sa pag takbo. Nanghihina ako na napa upo sa sahig.

"Krisan..." nag aalala ang boses at mukha ni Stephan. Bakit lagi na lang ganito. Na sa tuwing umiiyak ako ay si Stephan ang laging nakakakita?

"Ang sakit Stephan... ang sakit sakit na marinig na kasal na siya sa iba" parang batang sumbong ko dito. Patuloy sa pagdaloy ang masagana kong luha.

"Alam kong mangyayari ito eh... na ikakasal na siya... alam ko pero hindi ko napaghandaan... Fxck. Ganito pala kasakit na malamang kasal na sa ibang babae ang lalaking mahal mo" naging hysterical ang pagiyak ko matapos kong sabihin iyon...

Naramdaman kong lumuhod sa tapat ko si Stephan at maya maya pa ay niyakap ako nito.

"Shh... you'll get over with it... I know. Ikaw pa. " pang aalo nito sa akin.

"Alam mo ba nong umalis siya.... Walang araw na umasa akong babalik siya... babalik siya para sa akin... then he came back for me... pero ngayon Stephan, tingin ko hindi na talaga kami pwede eh... kasi kasal na siya"

Sh.t lang naman kasi... pinagtulakan ko siyang pakasalan si Venice tapos heto ako... iyak ng iyak na parang hindi ko kasalanan ang lahat. Ako naman ang may gusto ng lahat ng nangyari eh... ako ang may gusto na pakasalan niya si Venice. Dahil lang sa naawa ako... wala na akong kasing t*nga.

"Kung kayo talaga ang para sa isa't isa... alam kong magkaka balikan pa kayo" umiling iling ako sa sinabi ni Stephan.

"No... he is already married Stephan. Wala akong balak manira ng isang relasyon"

"But you said something before Krisan... don't tell me hindi mo pangangatawanan iyon" napakunot noo ako sa sinabi nito.

"Nakalimutan mo na ba? Sabi mo... mag hihintay ka sa kanya.... Mag hihintay ka sa pagbabalik niya" natigilan ako...

"Pinahiram mo lang si Trail kay Venice... pero ikaw ang mahal ni Trail. Alam kong magkakabalikan din kayo... all you need is to wait for him to come back... come back to you"

"Sabihin na nating maghihintay ako Stephan... pero hindi natin hawak ang emosyon at damdamin ni Trail. Maaring hihintayin ko siya... at maaring hindi na din siya bumalik"

"Tsk parang di mo naman kilala si Trail... mula nursery patay na patay na siya sayo" pag papatawa nito...

"Ika nga... First love never dies" napangiti ako ng mapait sa sinabi nito.

"Mali ka... Oo, maari na hindi mo makalimutan ang first love mo.... pero pag nasaktan ka... may darating na isang tao na hihilom ng sugat na nilikha ng 'first love' mo. Tutulungan ka niyang makalimot, sumaya at mag mahal ulit" tumitig ako sa mga mata ni Stephan...

"At alam ko... magagawa iyon ni Venice"

—-

End of chapter Twenty Six(Spell Corny? MsSleephead wahaha...