Nereden Nereye!

1. Bölüm

Selamın aleyküm canlarım buraya başlama tarihlerinizi yazabilirsiniz, İlk bölüm sizlerle inşallah beğenirsiniz.

Yorum yapmayı unutmayın yorumlarınız benim için önemli...

İyi okumalar 🕊️

Günümüz.

Günler ne kadar hızlı geçmeye başlamıştı dimi? Nasıl bir hızlılıksa şimdi yaza doğru adım adım yaklaşıyoruz.

Okuduğum kitabına baktım özenle, kitaplar benim için bir dil demektir. Ancak böyle saçma sapan kitaplar değil gerçek kitaplar insanlara ilham olan kitaplar.

Kapı açılıp kapanma sesi duydum, çok geçmeden Arda'nın sesi bütün eve yayıldı zaten bu huzurlu ortama sadece Arda bozabilirdi.

Arda "Yusufi! Kalkmadın mı oğlum hâlâ?" Dedi bağırmaya devam ederek.

Sabırla odama gelmesini bekledim, kitabımı kapatıp masanın üstüne bıraktım, o sırada Arda odama girişini yapmıştı.

Arda " Ee oğlim sen kalkmışsın niye söylemiyorsun?"

"Ve Aleyküm selam." Dedim.

Arda bozuntuya vermeden devrem etti "Kaçta kalktın be"

"Namazdan sonra uyumadım ki." Dedim oda karşımda ki bulunan sandalyeye oturdu.

"Neden?"

"Uyku tutmadı." Kafasını salladı kafasıyla ileriyi gösterdi "ilerde boş bir ev vardı ya." Dedi.

"Ee ne olmuş o eve."

Arda "Yeni birisi taşınacakmış, kızda bizim okuldaymış."

"Yav Arda sen bunları nerden duyuyorsun?"

Arda güldü "Bizim ajandan."

Güldüm "O ajan iyi ki var, bu arada bir şey sorucam."

Arda keyifle arkasına yaslandı eh ne soracağımı biliyordu.

"Sor bakalım." Dedi.

Bir çocuk gibi gözlerim yere indirdim, "şey Zeynep'im nasılmış." Dedim zor zar.

Arda bu halime kahkaha attı, kaşlarımı çattım "Niye gülüyorsun sen?"

Arda "Sanırsın bir suç işlemişte annesi ona kızıp sonra annesinden zorla bir şeyler isteyen çocuk gibisin."

"Ha ha ne komik."

Arda "bu soruyu her zaman soruyorsun ve her zaman söylüyorum Zeynep yengemiz iyiymiş."

Kafamı salladım "Çok şükür."

Arda "Eee ne yapıyoruz bugün?"

Omuz silktim "Ne yapmak istersin?

Arda "Bizimkileri bir toplayalım ondan sonra düşünürüz belki mahalleyi falan gezeriz."

"Tamam söyle bizimkilere de gelsinler."

Üstümü değiştirip, Arda'yla evden çıktık bizimkilerle park'ın orda buluşmaya karar vermiştik.

Arda'yla parkın önüne geldiğimizde bizimkileri beklemeye başladık, çok değil on dakika sonra parka gelmişlerdi.

Şükür!

Emre ve Efe'nin yanına Alp'te gelmişti, "Selamın aleyküm." Dedi yanınıza geldiğimde "Aleyküm selam." Dedim.

"YA YETER ARTIK BEN BU EŞYALARI TAŞIMAK ZORUNDA MIYIM?" tiz bir çığlık kulaklarığımı tırmaladığında yüzümü buruşturdum.

Emre "Niye bağırıyor bu?"