Nereden Nereye!

2. Bölüm

Selamın aleyküm canlarım nasılsınız? İnşallah iyisinizdir hazır da bölüm olduğu için dedim neden bekleteyim ki?

Yorum yapmayı unutmayın şimdi sizi şöyle bölüme alalım.

İyi okumalar 🕊️

^^

Zeynep Aydın'dan

Yeni insanlar, bu mahalleye herkes taşınmak zorunda mı? Kimdi bu kız? Ya da en büyük soru neden Yusuf'a bakıyordu.

Ben daha ona bakmıyorken başkası neden bakıyordu? Kalbimin dili olsaydı bütün çığlıkları bu ana şahit olurdu.

Kızın gözleri benim gözlerimle buluştu, kaşlarım daha çok çatıldı.

Yusuf'un sesini duydum, "Yeni taşınmışlar mahalleye."

Allah Allah ciddi misin ya sen!

Omuz silktim kapıyı açıp içeri girdim poşetleri mutfağa koydum Beyza'ya seslendim "Beyza dışardan poşetleri alır mısın?" Dedim.

Odaya gidip seccademi serdim, ikindi namazı geçmeden kılmam lazımdı. Namazı kıldıktan sonra seccademi katlayıp yerime koydum.

Şalımı çıkartıp üstüme rahat şeyler giydim, Çantama yerleştirdiğim fotoğrafı aldım.

Siyah kalemi elime alıp fotoğrafın arkasına tarih atıp yazmaya başladım.

"18.06.2023 bu sokak bizi tekrardan bir araya getirdi, Sokakta ki her şey şahitti en çokta aklım ve kalbim."

Dolabımın içine koyduğum albümü elime aldım, fotoğrafı yerleştirip tekrardan yerine koydum.

Kafamı yastığıma koyup gözlerim kitaplığımda ki kar küresine kaydı gülümsedim.

Başladı bizim mesai.

Yusuf Kaya'dan

"Milyonlarca insan var birtanem; sen o bütün insanları kıskandıracak kadar güzelsin."  Kitabın altını siyah kalemimle çizdim.

Şeffaf postit elime alıp çizdiğim yerin üstüne yapıştırdım, üstüne şu notu yazdım. "Ne kadar insan kıskanır bilmem canımın içi,

Ama ben seni öyle kalbimde saklamak istiyorum ki güzelliğini sadece ben göreyim."  Kitabı kapatıp geri yaslandım, gözlerimi tek tek dışarıya dolaştırdım.

Dudaklarımdan sadece şu cümleler döküldü "Yaradan her şeyi ne kadar mükemmel yaratmış." İçerden sesler yükselmeye başlamıştı.

Böyle bir anı birinci Arda ikincisi kardeşlerim bozabilirdi, Kitabı yerine koyup odamdan çıktım Alya'nın odasından sesler geldiği için o yöne doğru ilerledim.

Kapıyı tıklatıp açtım, Alya beni görünce susmuştu üstüne üzgünce bakmaya başladı, "Abiciğim?" dedim hafifçe burnunu çekip yer açtı bana.

Komut belliydi!

Acil yardım lazım abi!

Yanına oturup sakince anlatmasını bekledim, Alya "Ya abi dışarı çıkmak istiyorum annem izin vermiyor." Dedi sitemkâr sesiyle. "Nereye gitmek istiyorsun da izin vermiyor Annem?" Dedim.

Burnunu çekti "Süreyya teyzelere." Dedi.

Şaşırdım "Süreyya teyzelere mi gitmene izin vermedi." Kafasını salladı.

Hiç inanamadım

"Peki emin misin?" Bu sefer kafasını iki tane salladı güldüm, "bence olayları baştan anlatmalısın" dedim.