"Benim yüzümden canının yanmasına izin veremem bebeğim"
"Ama ben senin için canımın yanmasını istiyorum. Gerekirse ölmek istiyorum Void.."
"Olmaz"
Elleri ile kafamı göğüsüne yerleştirdi ve göz yaşının saçlarımın arasında kaybolmasına izin verdi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_
_
Üşüdüğüm için rahatsız olduğumu belli eden sesler ile gözlerimi yavaş yavaş açtım.
Yarım yamalak açık gözlerimi etrafta gezdirdim ve telefonumu aradım. Yanımda olmadığını fark edince kendimi tekrar yatağa atıp ofladım ve kalkıp banyoya gittim.
Yüzümü yıkayıp kendime geldiğimde içeri geri döndüm ve açık pencereyi kapattım.
Odadan çıkınca benim geldiğim gibi kendimi yatağa attığım aklıma geldi.
Kısa sureli olduğum yerde sabit kalsam da odama dönüp kendimi savunmak için bir şey aradım.
Bir şey bulamayınca yan odaya daldım. Mutfağa geldiğimi görünce elime geçen ilk tavayı alıp vurmaya hazır bir pozisyonda içeri doğru adımladım.
Odamın önünden geçerken gözüm tekrar pencereye kaydı.
Bir şey yada birisi vardı.
Çığlık atarak pencereye doğru koştum ve tam vuracakken oradaki şey her neyse aşağı atladı. Ben ayağa kalkıp camdan baktığımda kimse yoktu.
Korkum hala geçmediği için tencereyi elime alıp salona doğru ilerledim.
Salonun ortasında oturmuş etrafa sanki bir bok yapabilecek gibi bakarken kapı çaldı.
Birden elim ayağım titremeye başladı.
"Sakin ol ben varken sana hiç bir şey olmaz"
İçime doğan güven ile tencereyi tekrar elime alıp kapıya yürüdüm kapıyı açıp tam karşımdakinevuracakken çığlık atmaya başladı ve onun yanındakilerde.
Sonunda çığlık atmayı bıraktığımızda bir kaç saniye birbirimize baktık. Tabi onlar bana baktı benim gözlerim karşıdaki üçlüde geziyordu.
"Şunlara bakmayı kes artık"
Gözlerimi onlardan ayrıp elimdeki tencereye baktım.
Tencereyi masaya bırakıp yanlarına geri döndüm.
"Kimsiniz?"
En önde duran hafif dağınık saçlı çocuk lafa girdi.
"Biz sey ya ha camdan seyin atladığını gördük de"
"Kimin? Tanıyor musunuz?"
Çocuğun arkasındaki çenesi yamuk olan çocuk konuştu.
"Hayır. Birinin atladığını görünce gelip bakmak istedik. Bu arada ben Scott"
