"Benim yüzümden canının yanmasına izin veremem bebeğim"
"Ama ben senin için canımın yanmasını istiyorum. Gerekirse ölmek istiyorum Void.."
"Olmaz"
Elleri ile kafamı göğüsüne yerleştirdi ve göz yaşının saçlarımın arasında kaybolmasına izin verdi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sarki önerisi; Doja cat- Streets
__
Yanmış kurabiyeleri tezgahın üzerine bıraktım ve mal gibi bakmaya başladım.
Birden annemin bana tezgaha sıcak bişey koyulmaz yoksa çatlar dediği aklıma geldi ve hızla çıplak elimle tepsiyi kaldırdım.
Elim yanarken etrafta yanmayacak bir şey ararken tepsi elimden havalanmaya başladı. Anlık korku ile arkamı dönüp topuk yapacaktım ama -birine demeyeceğim çünkü void den başkası olamaz- çarptım.
Ama bu ne bir duvar nede void di.
Scott.
"Scott?"
"Scott?"
Lütfen mutfağa gel çünkü galiba yanlız değil.
"Selam Emily. Ah lütfen önüme falan yıldırım düşürme"
Benimle dalga geçerek söylediği şey ile kokrum yerini yavaşça sinire bırakmaya başlamıştı.
Scott'ın arkasından gelen kıkırtının kime ait olduğunu gayet iyi biliyordum. Lydia.
Ama yanlarında başka biri daha vardı çünkü gölgesini görebiliyordum.
"Ne işiniz var burada?"
"Stiles'ı almaya geldik. Onu bize ver"
"Onu ben almışım gibi imada bulunmayı kes scott"
"Evet gayet sen aldın o gün de gördüğümüz gibi. Hatta nasıl ışınlandın söylesene ha? Büyü falan da yapmayı biliyormusun?"
Üzerime doğru bir adım atmışken birden geri çekti ayağını. Arkama korku dolu gözlerle bakıyordu.
Arkamı döndüğümde dumanların içindeki simsiyah giyinmiş ve siyah da bir maskesi olan savaşçıya benzeyen adam ile karşılaştım.
Direk olarak scott'a bakıyordu.
"Üzgünüm sevgilim ama bir planım var senin için geri döneceğim"
Ne?
Stiles yada void birden ortaya çıkıp savaşçıya benzeyen adamın scott'a gelmek üzere olan kılıcına elindeki sopa ile vurdu.
Scott stiles'ı görünce bir kaç adım geri çekildi çünkü büyük ihtimalle hala onun en son gördüğü gibi olduğunu düşünüyordu.
Ki aslında hala öyle.
Anlamaz gözlerle stiles'a bakarken o bana bakmak yerine scott'a bakıyordu.
"Stiles? Elindeki sopayı yere bırak"
Stiles ilk önce elindeki sopaya baktı ve sonra yere atıp tekrar scott'a döndü. Bakışlarında farklılık vardı. Bir kaç dakika önce yanında olduğum adam gibi değildi.
Bu bakışlar gerçekten stiles bakışıydı.
İyide birden nereye gitmiş olabilir ki?
"Bak scott yemin ederim benim. Stiles"
Scott'ın arkasından çıkan Lydia ve ağacın orda gördüğüm sakallı adam çıktı. Adamın elinde silah vardı ve bana doğrultuyordu.
Lydia gözleri dolu bir şekilde Stiles'a koşarak sarıldı.
Mimiksiz etrafa bakıyordum çünkü void'in nerede olduğunu meram ediyordum. Yada neden gittiğini.
"Gitmedim"
Sen onu benim külahıma anlat.
Sinirle bir nefes vererek odadan çıktım ve merdivenlere yöneldim.
"Emily"
Arkamdan gelen Scott'ın sesi ile durup ona döndüm.
"Nereye?"
"Evime?"
"Neden?"
"Sanane Scott? Ben senin arkadaşını alı koymadım mı? Hatta onu ışınlamadım mı? Neden soruyorsun? İşine baksana? Lütfen gerekmedikçe muhattap falan olmayın benimle. Hatta gerekse de olmayın?"
Sinirim kimeydineyeydi hiç bilmiyorum.
Merdivenleri bitirip sözde odama gittim ve alacak bir şeyim olmamasına rağmen yinede kontrol ettim.
Kısa süre bakınıp elim boş bir şekilde aşağıya indim.
Evden çıkıp giderken kapının önünde birisi omzundan tuttu ve durdurdu.
"Nereye Emily?"
"Evime dediğimi hatırlıyorum Lydia"
"Nasıl gideceksin?"
"Amacın ne?"
"Kötü bir amacım yok. Sadece yardımcı olmaya çalışıyorum"
"O gün bana iğrenerek attığın bakışları hatırlıyorum da, hala yüzüme bakmana şaşırıyorum"
"Bak o günkü bakışlar sana değil senin içinden çıkan şeyeydi. Yani öyle değişik bir şeydin ki, inan bana görsen bana hak verirdin"
