"Benim yüzümden canının yanmasına izin veremem bebeğim"
"Ama ben senin için canımın yanmasını istiyorum. Gerekirse ölmek istiyorum Void.."
"Olmaz"
Elleri ile kafamı göğüsüne yerleştirdi ve göz yaşının saçlarımın arasında kaybolmasına izin verdi...
Gayet rahat bir yatakta ve neredeyse boş denilebilecek kadar az eşyası olan fakat yinede lüks duran bir odanın içindeydim.
Fakat burası neresiydi?
Evime yakın mıydım?
Hiç bir şey bilmiyordum. Belki farklı bir ülkedeydimama sanmıyorum.
Etraftaki sessizlik yüzünden biraz gerilmiştim.
Ama oturarak bir halt olmayacağını bildiğim için, en azından kapı kilitli değilse dışarı çıkarım diye düşünüp kapıya doğru yaklaştım.
Kapının kilitli olmamasına şaşırsam da fazla umursamayıpkoridorun sonundaki merdivenlere doğru ilerledim.
Etrafa biraz göz gezdirdiğimde çoğunluk olarak etrafta yine fazla eşya yoktu.
Fazla dekorasyon falanda yoktu.
Düz sade ve koyu eşyalar. Sadece yaşam için gerekli eşyalar.
Onun dışında hiç bir şey yoktu.
Merdivenden inip büyük salona ulaştığımda koltukta oturan Stiles'ı gördüm.
"Hala void demeyi öğrenemedin sevgilim"
"Üzgünüm ama karşımda Stiles var. Yani alışmam zor olabilir de neredeyiz tam olarak?"
"Benim evimde"
"Senin evin mi var?"
"Evet, hatta şuan içerisindesin"
Sanki o manada sorduk ya. Anlamadım zaten benim evimdesin dediğinde içinde olduğum yerin senin evin olduğunu.
Derin bir nefes aldığında düşüncemi okuyabildiğini hatırladım.
O anlık korku ile kekelemeye başladım.
"E şey ya hani ben ee açım da ya mutfak neredeydi?"
Bana ciddi misin der gibi bakmaya başladı. Sonra yavaş yavaş gözlerini sağ tarafıma çevirdi.
O tarafa baktığımda salon ile birleşik mutfağı gördüm.
Yüzüme abi ben masum gülümsemesi takıp hızlı adımlarla mutfağa gittim.
Hala bana baktığını bildiğim 'hissettiğim' için rahat değildim.
Kim buldu lan salonla birleşik mutfağı. Ör işte araya kardeşim duvarı.
Voidinkıkırdama sesleri mutfağa geldiğinde gerginliğim azalmıştı.
En azından sinirli değil.
Sinirli olmamasından yararlanmak için insan gibi gidip bir şey yemek isteyip istemediğini soracaktım.
Az normal bir hayat yani lütfen.
Mutfağın kapısına omuzumu koyup, kafamı salona doğru eğdim.
Gözlerim voidibulamadığında kaşlarım çatıldı.
Az önce buradaydı hatta kıkırdadığını duydum?
Yavaş adımlarla salona doğru ilerledim.
Gözlerimi kısarak karşıdaki odaya baktım. İçeriden su sesleri geliyordu.
Ne ara oraya gittiğini merak ettiğim için daha doğrusu gerçekten içeride olduğunu merak ettiğim için kapıya doğru yürüdüm.
Kapıyı açıp yavaşça içeri girdiğimde kafamı eğip odaya ucundan bir göz atarken hafif buharlı duşa kabin camından bana bakan void ile göz göze gelmem bir oldu.
Onu öyle gördüğüm için ani panik ile geri kaçmaya çalıştım fakat nasıl olduğunu bilmediğim bir şekilde yerde su vardı.
Ve ayağım kaydığı için götümün üzerine düştüm.
Şükür ki geriye doğru düşmüştüm ve kafam tekrar kapının arkasına gelmişti.
Hemen ayağa kalkıp kapının arkasından konuşmaya başladım.
"Gerçekten çok özür dilerim sadece birşey yemek ister misin diye sormak için seni arıyordum içeride olup olmadığına bakacaktım. Valla bilerek girmedim. Yani bilerek girdim ama böyle olduğunu bilerek değil. Zaten hiç bir şey görmedim direk yere yapıştım zaten. Aslında biraz götüm de acıdı ama neyse görüşürüz"
Hızla kurduğum cümleler sonunda kapıyı kapatıp dışarı çıktım.
Nefesimi düzene sokunca mutfağa geri döndüm.
Kapı tekrar görüş alanına girdiğinde neden salon ile birleşik banyo olduğunu sorguladım bir an.
Ama cevap bulamayınca bir şeyler hazırlamaya başladım.
Başlayamadım.
Ne yapacağım hakkında hiç bir fikrim yoktu.
"Yemek yemek istiyorsan yapabilirsin. Ama bana soracaksan ki en son soracaktın kurabiye olabilir. Senin elinden severim"
Daha önce sana kurabiye yapmadım diye hatırlıyorum.
"Senin elinden olunca güzel olması doğanın kuralı"
E şey biz doğaüstüyüz?
"Karıştırma orasını"
Hafif bir kıkırtı çıkarıp dolapları aramaya başladım.
Bütün malzemeleri tezgâhın üzerine koyup kurabiye yapmaya başladım.
Tam kakao dökerken küçük bir kabın içinde damla çikolata dikkatimi çekti. Kakao dökmekten vaz geçip damla çikolataları attım içine.*biraz canim cekmis olabilir*
Kurabiyelere şekil verip fırın tepsisine dizdim ve fırına verdim.
Tezgahı temizlemek için arkamı döndüğümde kapı açılma sesi ile tekrar geri döndüm.
Acaba birden odaya girdiğim için sinirli midir?
Önüme dönüp ona hiç bakmadan tezgahı temizlemeye başladım.
Adım sesleri mutfağa doğru yaklaşırken daha fazla gerilmeye başladım.
~
Normalde 700-800 kelime yazmıştım ama pezeveng wattpad 200 kelimesini silmis
