Zilin çalmasıyla sonunda diye geçirdim içimden. Yine bir kimya dersindeydik ve az daha beynimi kaybediyordum.
Şu an öğle arasıydı.
"Hadi dışarı çıkalım" dedim. Önceki tenefüs bir şeyler yediğimiz için tokduk.
Bizimkileri beni onaylayınca kalktık.
Alt kata indiğimizde kamer ve erez de burdaydı.
Hep beraber aşağı indik. Boş piknik banklarından birine oturduk.
"Bu gün okuldan sonra birşeyler yapalım yaa ekşın istiyorum ben artık" dedi kamer.
Gözlerimi belerterek baktım.
"Kızım daha dün yaşadık ya bir o kadar şey"
Dudaklarını büzdü.
"Yetmedi" diyince güldük.
"Aklında birşey olan var mı" dedi batur.
"Aslında bizim mahalleye gidelim diyorum ben"
"Tamam o zaman okuldan sonra duruma göre bakarız" dedi bartu.
"Bir hafta sonra yarıyıl tatili geliyor. Anlaşılan bu tatilde trabzona gidiyoruz" dedi ezra.
"Gerçekten mi" dedi kamer.
"Büyük bir ihtimalle" dedi erez.
"Güzel güzel"
Elimi cebime attığımda telefonumun sınıfta kaldığı aklıma geldi.
"Ben telefonumu alıp geliyorum, sınıfta kalmış" dememle onayladılar.
Oturduğum yerden kalkıp okula ilerledim. Sınıfa çıktığımda tam kapıyı açacaktım ki içerden sesler duydum.
"Bu tenefüste veya diğer tenefüste esrayı sıkıştırıyoruz tamam mı" iremin sesiydi bu.
"Tamam. Sonrada üzerini kirletiriz. Un yumurta falan dökeriz" dedi bir kız. Lavaboda karşıma çıkan kızdı.
"Tamam petek birazdan yaparız. Bengi sende un felan alırsın tamam mı" dedi irem.
"Tamam" daha fazla durmayıp sınıfa girdim. Beni gördüklerinde gerildiler.
Aklıma gelen şarkıyı söyledim.
"E daha daha nasılsınız. Ben geldim diye mi kasıldınız. Bu güne özel mi toplandınız. Cenazem mi var ışıl ışılsınız" dememle öküzün trene baktığı gibi baktılar.
"Neyse sizle uğraşmayacağım" diyip sırama ilerledim. Telefonumu alıp cebime attım.
Kapıya doğru ilerlerken önüme irem geçti. Kaşlarımı çattım.
Kapıyı kapattı. Kafasıyla kızlara işaret verince hiç bir şey yapmadım. Anlaşılan o planladıkları 'dahice' planı şimdi yapacaklardı. Kızlar gelip kolumu tuttuğunda çok sakindim.
Nasıl olsa kurtulacaktım. Bırakayım da azcık eğlensin çocuklar.
İrem karşımda salak gibi sırıtırken dümdüz suratımla ona baktım. Bengi dedikleri kız sınıftan çıktı. Beş dakika sonra geldiğinde elinde bir poşet vardı.
Anlaşılan onun içindeydi malzemeler.
İrem bana yaklaştı. Yüzündeki sırıtmayla konuştu.
"Ah esracık şimdi seni kim alacak benim elimden. Bak kimse yok sadece sen varsın" demesiyle histerik bir kahkaha attım.
"Ah iremcik asıl senin düşünmen lazım nasıl kurtulacağım diye. Çünkü ikimizde biliyoruz bana bir şey yapamayacağını" dememle gülümsemesi soldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatı Tesbih Yapmışım | Karışan Bebekler
Novela Juvenil"Ben Esra Berra Yıldırım. Kusura bakın tanıştığımıza memnun olmadım" Esra sıradan olmayan hayatını hiç bir şeyi umursamayarak yaşıyordu. Ta ki bebeklerin karıştığını öğrenene kadar. Gerçek ailesinin hayatına girmesiyle renkli olan hayatı daha çok ca...
