DNA sonucu açıklandıktan sonra direkt babam ve abimin yanına geçtim.Agâh Bey ve Gül Hanım bana üzgün gözlerle bakıyolardı.Kısa bir sürelik sessizliğin ardından Gül Hanım konuşmak için ayaklandı.
"Kızım istersen bunları burda konuşmayalım bir kafeye geçelim."
Kadının yüzüne boş boş baktım.
"Üzgünüm Gül Hanım ama ben sizinle tanışmak istemiyorum."
"Hepimiz hiçbirşey olmamış gibi hayatımıza devam edelim olur mu?"
Karşımdaki aile bunu söylediğime inanamıyor gibi bakıyordu.Onlara ciddi olduğumu göstermek için yüz ifademi değiştirdim.Söylediğimin ciddi olduğunu anlamışlardı.
"Kızım lütfen bir şans ve ne olur sadece tanışacağız."
Babama baktım.Babam sanki onlara bir şans ver diye bakıyordu.
"Tamam ama sadece bir kereliğine."
"Tamam kızım hadi kafeye geçelim."
Bir kafeye geçtiğimizde herkes sessizdi.Karşımda oturan Seleni süzmeye başladım.Sarı saçları,mavi gözleri ve dolgun dudaklarıyla güzel ve dikkat çeken bir kızdı.Onun bana bakışlarından hoşlanmamıştım.Ben bunları düşünürken Agâh Bey bana bakarak konuşmaya başladı.
"Akideciğim biliyorum bu durum her iki aile içinde çok zor biliyorum ama bize bir şans vermeni istiyoruz.Biz bizimle yaşamanı istiyoruz kızım."
Babam bu cümlenin üzerine bir anda bağırarak konuşmaya başladı.
"Siz kendinizi ne sanıyosunuz Agâh Bey Akidenin biyolojik babası olabilirsiniz ama kimlikte benim kızım.Kızımı asla size vermem."
"O benim öz kızım onu size bırakacağımımızı mı zannediyorsunuz?"
Tam babam cevap verecekken araya girdim.
"Siz kendinizi ne sanıyorsunuz onlar benim öz abim ve öz babam olmasa bile benim ailem daha bir günlük insanlar için onları bırakacağımı mı düşündünüz?"
Ben bunları söyledikten sonra Gül Hanım ağlamaya başlamıştı.Bana sinirle bakan abilere ve Selene baktım.Selen annesinin ağladığını görünce babasına doğru konuşmaya başladı.
"Bırakın şunu baba iki günlük kız için kaç senelik evlatlarımızı mı satacaksınız?"
Bu laflardan sonra bir anda ayaklandım.Agâh Bey ve Gül Hanıma doğru bakmaya başladım.
"Kusura bakmayın Agâh Bey ve Gül Hanım sırf öz ailemsiniz diye bana sahip çıkan babalık abilik yapan insanları sizin için bırakamam.Bundan sonra lütfen hiçbirşey yaşanmamış gibi yapalım."
Babamı ve abimi beklemeden arabaya doğru ilerlemeye başladım.Arkamdan Gül Hanımın seslendiğini duydum.
"Dur kızım nolursun bi konuşalım."
Onlara cevap vermeden arabaya bindim arkamdan abim ve babamda gelmişti.
"Sen istemediğin sürece seni onlara bırakmayız güzelim."
"Biliyorum abiciğim bende sizi asla bırakmam."
Eve döndüğümüzde kendimi yatağa attım ve bundan sonra neler olacağını düşünerek kendimi uykuya bıraktım.
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ʙöʟüᴍ ʜᴀᴋᴋıɴᴅᴀᴋɪ ᴅüşüɴᴄᴇʟᴇʀɪɴɪᴢ ɴᴇʟᴇʀ?
ᴋᴜʀɢᴜᴅᴀ ʙᴀşᴋᴀ ɴᴇʟᴇʀ ɢöʀᴍᴇᴋ ɪsᴛᴇʀsɪɴɪᴢ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Akide Şekeri
Non-Fiction-Gerçek Ailem kurgusudur. (TAMAMLANDI) Yetimhane her zaman soğuktu.Çünkü hiçbirimiz aile sıcaklığını tatmamıştık.Hiçbirimiz hiçbir zaman tam anlamıyla aile olamamıştık.Ne hoş aileleri tarafından bırakılan çocukların aile olmasını beklemek bile gülün...
