Kırmızı Sarmaşık /Yarı Texting

12.Bölüm -Yanlış Kapı-

İyi okumalar <3
Medya : Almira Sarmaşık.

🌿

12.Bölüm
-Yanlış Kapı-

Gözlerimi bana vuran gün ışığı ile açtım. Yatağımda uzanmış dışarıyı izliyordum. Bugün okula gitmeyecektim. Dün yağmurda saatlerce durduğum için hasta olmuştum.

Babam eve gelince bir güzel kızmıştı bana. Hemen sıcak bir duşa girmiştim ama nafile. Kapım tıklandı, saat tahmini yedi buçuk olmalıydı.

"Gel." Sesim kısılmıştı. Yorganın altında iki büklüm olmuştu her yerim. Boğazıma kadar çektiğim yorgan beni ısıtmıyordu. Üşüyordum, hem ruhen hem fiziken.

"Kızım? İyi misin?" Babam geldi yatağımın başına oturdu ona cevap vermedim. Elini alnıma koydu.

"Ateşin var. Ne yapacağız? Benimde bugün çok önemli bir toplantım var." biraz düşündü. "Tamam ben gitmiyorum bugün işe." Ellerimi çıkarıp babamın elini tuttum. Kısılan sesim ile, "Baba git sen işe. Ben kendi başımın çaresine bakarım. Olmazsa Ravza gelir."

"Emin misin? Mutlaka Ravza gelsin." Kafamı aşağı yukarı salladım. "Bekle sana ateş düşüren bir ilaç getireyim."

Babam odadan çıkmıştı. Kesinlikle Ravza'yı çağırmayacaktım. Kendim ettim kendim buldum, kız bana bakmak zorunda değildi.

Babam odaya geri geldi, elinde bir bardak su ile. "Al bakalım iç şunu." İlacı elinden aldım ve bu ağzıma attım. O sırada telefonunu çıkardı ve birini aradı.

"Alo Ravza?" İrice gözlerimi açtım.

"Ravza, rahatsız ediyorum ama Almira çok hasta. Ben bugün işe gitmek zorundayım sen gelir misin?" İyice insanlara yük oluyordum. Yıllardır böyle düşünmezdim fakat dün olandan sonra fark ettim.

Ben onların için sadece yüktüm.

"Hafif ateşi var ve boğaz ağrısı. Halsizlikte." Kafasını salladı sanki Ravza görecekti.

"Peki o zaman ben çıkıyorum sende gelirsin bir yarım saate. Teşekkürler kızım sağol."

Telefonunu cebine attı ardından bakışları bana döndü. "Bakma öyle." Gözlerimi devirdim ve yorgana daha çok sarıldım. "Çıkıyorum ben Ravza gelecek. Dikkat et kendine." Eğildi ve alnımı öptü. "Görüşürüz baba."

Odadan çıktı ve gitti. Ardından dış kapının sesi geldi. Yorganı aldım çevreme doladım ve aşağı indim. Kendimi kanepeye attım. Salonda ki aynadan kendime baktım.

Şişmiş ve kızarmış gözlerim, dağınık topuzum, gri kedili pijamam.

Berbat görünüyordum pijamam hariç bence o gayet güzeldi. Aniden kendimi görünce kahkaha atmaya başladım. Sinirim gerçekten altüst olmuştu. Televizyon kumandasına uzandım ve youtube girdim. Şarkı açacaktım.

Aydilge - Aşk Paylaşılmaz.

Şimdi oturmuş bunu dinliyordum. Aşk paylaşılmazdı. 2 kişi arasında aşk olmazdı.

"Yine yandım tutulmaz, ay bile böyle tutulmaz "

Ağlamaya başlamıştım. Oturmuş televizyona bakarak ağlıyordum. Ben bunları haketmemiştim, bunu haketmiyordum. Bunca çaba, bunca yıl, bunca gözyaşı, bunca kalp kırıklığı. Bunu haketmiyordum ben! Yaşadığım şey bu olmamalıydı.

"Sen gittin..."
"Kalamadın öyle ah benle."
"Kalamadın öyle dert bende."
"Yaralarım öyle çok yerde."