Irony

Chapter 22: D' Comeback

"I got all i need when i got you and i
I look around me and see sweet life,

Stuck in the dark but you're my flashlight
You're getting me,getting me through the night.

Can't stop my heart when you shining in my eyes
Can't lie,it's a sweet life,

Stuck in the dark but you're my flashlight
You're getting me,getting me through the night,

Coz you're my flashlight,you're my flashlight."

I really love this song,parang it reminds me of the people who were around in my ups and downs. Late thoughts na naman ang pumapasok sa isip ko ngayon. I'm in my room and they're having their sleep na. Hindi ko talaga maiwasang mag-isip pag mga ganitong oras eh,1:03 AM na and I'm still awake. Wala naman akong katxt kase walang load,tsaka sino naman ittxt ko.
Lumabas ako ng bahay,i just keep on listening to Jessie j's track (flashlight). Gustong kong pumunta sa isang lugar na presko,na ako lang. I want to have my thoughts in a good place. Nakita ko namang wala ng katao-tao dito,hindi naman madilim kase may mga poste ng ilaw. Nakakatakot man pero binabawi ko nalang sa pakikinig ng music sa phone ko habang naka- earphone,feeling ko akin ang mundo ngayon. lol

At andito na nga ako sa Park malapit sa ilog,Boulevard tawag dito sa min. Medyo pinasosyal ko lang yung Park. Sobrang hangin,may mga tao naman sa gilid kaso kunti lang. Ang sarap mag-isip dito,ang tahimik,ihip lang ng hangin tsaka agos ng ilog ang maririnig,napaka-presko ng lugar na'to.
Nakaupo lang ako at tinitingnan ang alon,napaisip tuloy ako. Para akong alon dati na,i went to the flow it everytime it waved me. Naging masaya naman kahit papano pero siguro behind everything talaga,we'll get hurt. Hindi kase permanent yung happiness na meron ang isang tao,wala ngang permanent diba. Pero sa lahat man ng sugat na meron ka,magagamot at magagamot din ito. Teka,napakalalalim ko na mag-isip,mas mabuti nalang siguro na hindi na isipin yung mga yun,iba na nga lang !

"KRRRRNGGGG"

[Unknown calling]

Tinanggal ko agad yung earphone sa sobrang lakas nung ring ng cellphone ko,nabasag siguro yung eardrums ko. Sino ba kase tong tumatawag,ang late-late na tapos gagambalain pa'ko.

Pinatagal ko muna ito ng kunti at sinagot na.

"Hello Mike ?"

Hindi ko makilala yung boses tsaka parang ang rare na may tumatawag sa'kin ngayong mga oras.

"S.......sss..ino 'to ?"

Hindi ko talaga alam kung sino 'to.

"Mike... Brandon 'to"

Nagulat ako. Ba't naman napatawag tong si Brandon ng biglaan.

"Oh ano ?"

I asked with a confused tone.

"Nagising ba kita ? Sorry kas-"

"Hindi. Ano nga yun ?"

Ang dami pa kaseng sinasabi nito. Di nalang sabihin kung ano,eh sa gusto ko ngang mapag-isa ngayon,Brandon naman wag na ulit pa'fall.

"Asan ka ? Puntahan kita ?"

Tanong nito. Ano na naman to,okay na nga eh. Kung magso-sorry man to ulit,wag na kase nga okay na diba ?

"Bakit ano nga ? Kung magso-sorry ka,aysus wag na..........okay na. "

Sagot ko naman at napangiti ako sa sinabi ko. Naisip ko kase baka hindi talaga yun yung purpose ng tawag ni Brandon.

"Hindi........gusto ko lang ng kausap."

Sabi na nga ba mali ako eh. Napahiya tuloy ako.