My Little Fight - Joël Veltman

Chapter 2

21 maart 2013

Jasmine

Het was de eerste lente dag, Joël had me al een paar keer gevraagd of ik op een date met hem wou. Ik heb het zo lang mogelijk uitgesteld sinds ik niet lekker in mijn vel zat en genoeg dingen aan mijn hoofd heb. Maar ja wie kan er nou nee zeggen tegen een jongen die er niet slecht uitziet, je op een dag verrast door voor je deur te staan met een ontbijtje? Je succes wenst doormiddel van een bos bloemen tijdens je examens. Mijn eten bracht tijdens lange nachten, als ik weer iets moest inleveren voor mijn online lessen. Al met al stond Joël altijd aan mijn zijden ook al waren we toen alleen maar vrienden. Om hem te bedanken en omdat ik hem in die tijd leuk begon te vinden besloot ik 'Ja' te zeggen toen hij me voor de zoveelste keer mee uit vroeg.

Daar liepen we dan in het Amsterdamse bos, zonnebril op pratend en lachend. Het fijne was dat we allebei even Jasmine en Joël waren en niet een voetballer of de dochter van. Gewoon een jongen en een meisje die van elkaars gezelschap genoten. Ik weet het nog zo goed, Joël had een bootje gehuurd waardoor we op de plas konden varen sinds die best groot is voor een plas. Je zou het niet denken maar Joël is niet zo goed in het houden van zijn balans. En zeker niet wanneer er bijen in de buurt zijn. Ik lette even niet op, hoorde een krijs en toen zag ik hem in het water plonzen. Ik heb nog nooit zo hard moeten lachen, kreeg er tranen van en in plaats dat ik hem hielp lachte ik hem uit. Vind je het gek! Het was zo'n leuk incidentje. Maar ik had dat beter niet kunnen doen want wanneer we weer bij het begin punt waren kwam hij achter me aangerend. En natuurlijk was hij sneller dan ik, waardoor Joël me een natte knuffel gaf. En sinds ik zo onhandig ben belande we allebei op het gras ik onderop. Ik weet nog dat hij me intense aankeek en ik niet lang daarna zijn lippen op die van mij voelde. Mijn buik ging tekeer het leek net alsof al het vuurwerk wat er altijd al was als ik bij hem was eindelijk aan mocht. De vlinders werden losgelaten en ik kreeg kippenvel. Na die onvergetelijke zoen vroeg hij of ik zijn vriendin wilde zijn...lang nadenken hoefde ik niet.

'Waar denk je aan?' hoor ik hem in mijn nek mompelen. Met een grijns op mijn gezicht kijk ik naar de plas waar nu twee zwanen zwemmen 'Onze eerste date, onze eerste zoen, en hoe je me die dag even al mijn zorgen liet vergeten.' Ik voel hem lachen door de trillingen die hij maakt 'Eindelijk zei je ja op mijn verzoek, ik was echt de gelukkigste jongen toen je 'Ja' zij op mijn vraag of je op een date wou. En al helemaal in de zevende hemel toen ik je mijn vriendin kon noemen.' Ik hoor de blijheid in zijn stem wat me altijd goed doet 'Je gaf nooit op.' fluister ik zacht 'Gelukkig deed je dat niet want dan stonden we hier nu niet zo samen.' ik zie hoe de zwanen in elkaar gewikkeld zijn met hun snavels. 'Ik zou echt niet weten hoe het dan zou zijn. Of ik het wel allemaal trok en hoe...' Joëls grip op mij wordt meteen steviger nadat ik dat zeg. 'Zo moet je niet denken, ik wil niet dat je zo denkt. Maar geniet van het heden.' Ik merk dat er trillingen in zijn stem zijn. 'Ik kan er niets aan doen, soms dan dwalen mijn gedachtes gewoon af.' Ik draai me in zijn armen om zodat ik hem aan kan kijken. Ik zie dat hij een beetje sip kijk en doe daarom zijn mondhoeken omhoog. Wat ik wel vaker bij hem doe. Joël kan het niet onderdrukken en glimlacht 'Kijk! Dat is veel beter.' Na een tijdje besluiten we om er weer vandoor te gaan. Eenmaal in de auto begint mijn buik te protesteren 'Volgens mij heb ik honger.' zeg ik lachend terwijl Joël knikt en richting de stad rijdt om een hapje te gaan eten.