My Little Fight - Joël Veltman

Chapter 13

Jasmine

Ik was zo in gedachten verzonken dat ik niet eens heb gemerkt dat Joël terug is met eten 'Ik heb sushi gehaald en voor Dina pasta.' Ik knik en glimlach naar hem, als Joël het eten uit pak en op de salontafel legt maak ik Dina voorzichtig wakker. 'Hey kleintje, kom wakker worden je moet wat eten.' Ik kriebel haar rugje omdat ik weet dat ze zo wakker wordt 'Dina, schatje anders krijg je geen ijs.' En ja hoor nadat ik dat heb gezegd werd mijn schone slaapster wakker. 'ijs?' hoor ik haar opgelaten zeggen en kink 'Eerst je pasta opeten en dan pakt Joël ijs voor je.' Braaf knikt ze en gaat goed voor de tafel zitten. Dina is al zo vaak bij mij en Joël blijven slapen dat ze onderhand weet waar alles ligt 'Mag ik mijn doekje pakken zodat ik niet knoei?' vraagt ze meteen ik knik en weg is ze. Om haar doekje te pakken. Ik kijk Joël lachend aan die me mysterieuze aan kijkt wat me nogal bang maakt 'Uhm...waarom kijk je me zo aan?' hij zegt niets maar komt dichter naar me toe tot dat hij niet meer kan. En ik niets meer ruik behalve zijn parfum 'Dat ik niet kan wachten op het moment dat in ons huis een mini Joël of Jasmine loopt.' Fluistert hij en plaatst een kusje achter mijn oor, tevens ook mijn zwakke punt. 'Joël! Wat doe je?' hoor ik Dina verontwaardigd en verbaast vragen terwijl ze naar me toe rent en me bijna omverduw. 'Niets Dina, ik zei alleen tegen Jasmine dat ze later een goede mama wordt.' Ik kijk ze beiden niet aan maar neem een hapje van mijn sushi. Dina heeft zich nu tussen mijn benen genesteld en eet op haar gemakje haar pasta op. 'Maar dan word ik tante!' zegt ze blij en draait zich dan om. Niet lang daarna voel ik haar kleine handjes op mijn buik. 'Wat doe je?' ik kijk haar vragend aan terwijl ze moeilijk kijkt 'Ik voel niets hoor Joël!' nu pas begint het kwartje te vallen en liggen ik en Joël dubbel. 'Ohh kleintje! Jasmine is niet zwanger!' hij pakt Dina vast en veegt haar mondje schoon. Zodra dat is gedaan legt ze hem op zijn schoot terwijl ze beiden aandachtig naar The Voice kijken. Ik kijk toe hoe de twee met elkaar omgaan. Het blijft een aandoenlijk plaatje als ik ze samen zie, of het nu zoals op dit moment samen tv kijken is. Hoe hij haar helpt tijdens het tanden poetsen of wanneer ze samen aan het spelen zijn in het park of voetbalveld. Ik kan het niet laten en maakt een foto van de scene wat nu voor me gebeurt en zet hem op Instagram 'Papa Joël en kleine Dina kijken samen TV #socute' Ik tag Joël en Robin in de foto en ga dan naast ze op de bank zitten.

We zijn nu al een paar dagen verder, Dina en de rest van de van Persie's zijn weer terug naar Manchester. Op dit moment wacht ik op Joël sinds hij weer eens niet kan opschieten 'Lief! We moeten zo wel gaan!' vanavond gaan we naar de ArenA waar het jaarlijkse Amsterdam Music Festival plaats vindt. Sinds we allebei gek zijn op festivals besloot ik om VIP-tickets te kopen. De kans dat we fans zien is natuurlijk groot, al waren de VIP-tickets prijziger dan de regulieren en waren ze nog niet uitverkocht. Daarnaast kent Joël een paar DJ's waardoor ik ze ook ken. 'Kom nou! Je zei dat Robbert nog even met je wou praten.' Nadat ik dat hebt gezegd zie ik hem eindelijk van de trap af komen. En hoe! 'Jas, je vangt zo vliegjes.' Joël is voor me gaan staan en ik kan alleen maar knikken. Al gauw voel ik dat hij met zijn hand mijn mond sluit 'Ja sorry, moet jij maar niet zo knap van de trap af komen!' ik zet een stap naar achter zodat ik mijn vriend beter kan bewonderen. Hij heeft donkerblauwe skinny jeans aan. Een simpel licht grijs V-nek shirt en zijn zwarte air max maken het compleet. Zijn haar is zoals gewoonlijk in een kuif gekampt wat hem altijd zo goed staat. 'Ben je klaar met mij te bewonderen?' Ik kijk hem aan en grijns als ik zie dat hij bloost. Om het nog erger te maken kom ik naar hem toe gelopen en schud mijn hoofd 'Ik denk dat ik nooit klaar ben met het bewonderen van je.' Joël moet blozen wat dus niet vaak gebeurt. Maar als het dan komt is het echt heel lief. Ik pak zijn hand en neemt hem mee naar de auto 'Kom, we gaan voordat het heel druk is.'

Eenmaal aangekomen in de ArenA zie ik dat het al aardig vol loopt bij de regulieren ingangen. Joël parkeert de auto en stappen dan uit. 'We moeten via de hoofdingang.' Zeg ik als we door de parkeergarage lopen. Nadat we onze kaartjes hebben gescand krijgen we een polsbandje zodat ze zien dat we VIP zijn. Naast me is Joël druk aan het Whatsappen. 'Met wie app je?' vraag ik terwijl ik op mijn tenen sta zodat ik een beetje kan meekijken. Als hij merkt dat ik niets zie laat hij zijn telefoon een beetje zakken. Gelijk zie ik dat hij aan het appen is met Robbert of wel DJ Hardwell.

Robbert: Zijn jullie er al? :D

Joël: Jaa! We lopen net door de hoofdingang waar ben je maat?'

Robbert: Neem de trap naar boven en dan de eerste deur links, daar staat als het goed is Hardwell op.

Joël: Oke we komen eraan.

Niet veel bijzonders dus. Joël stopt zijn telefoon weer in zijn zak. Kort daarna voel ik zijn vingers in die van mij haken en zo lopen we op aanwijzing van Robbert naar hem toe. 'Hardwell' zie ik dan op een bordje staan en klopt op de deur terwijl Joël achter me staat. Binnen no time gaat de deur open en zie ik Robbert die me meteen in een omhelzing begroet 'Heey kleine!' ik grinnik 'Heey! Beste DJ van de wereld.' Omdat Robbert gebukt is kan ik hem makkelijker een kus op zijn wang geven. Hij laat me dan los en begroet Joël in een mannelijke "knuffel". We zitten een beetje bij te kletsen, het is best apart om hun twee zo samen te zien. Ik ken Robbert nog van vroeger, hij was namelijk mijn buurjongen toen ik nog in Breda woonde. Hij kwam vaak bij ons over de vloer en andersom. Vaak belde hij dan aan en vroeg hij of ik naar een nieuwe track van hem wou luisteren. Zonder twijfel zei ik ja sinds ik gewoon wist dat hij het zou maken. We verloren het contact maar toen hij in Amsterdam stond op een festival herkende hij me in het publiek. Zijn manager kwam naar me toe met de vraag of ik met haar mee wou lopen omdat Robbert me na zijn set wou zien....dat was best een aparte dag. Zeker omdat Joël erbij was en me vreemd aankeek, en nu zitten we hier dan als drie goede vrienden. 'Ik heb een verassing voor jullie!' Robbert kijkt me met zijn twinkelede ogen aan. Die altijd zichtbaar zijn wanneer hij enthousiast is over iets. 'Toch niks raars he? Dit is jouw avond! Ik wil niet dat ik jouw schijnwerpers sta.' Robbert lacht alleen maar.