My Little Fight - Joël Veltman

Chapter 17

Jasmine

3 dagen later

Het is 5 uur in de ochtend, ik ben net wakker geworden door het irritante geluid van mijn wekker. De verleiding om op snooze te drukken was groot...maar de kans riskeren dat we dan onze vlucht zouden missen ook. Ik wrijf even in mijn ogen en rek me dan zorgeloos uit 'Auw Jas, je hebt scherpe nagels.' Kreunt degene die naast me ligt, dat was ik dus even vergeten. Ik mompel snel een 'sorry' en ga dan uit bed. Met een slapend hoof schuifel ik de badkamer in en ga dan onder een warme douche staan. Het liefst blijf ik er zo lang mogelijk onder. Warme douches kalmeren mij, ik word uit mijn gedachten gehaald als ik gebonk op de deur hoor 'Jaja! Ik kom eraan!' Roep ik geïrriteerd. Snel sla ik mijn grote pluizige handdoek om mijn lichaam heen en haal het slot van de deur. 'Je kan.' Komt er droog uit. Joël laat het zich niet nogmaals zeggen. Als hij onder de douche staat sluit ik de deur en ga dan rustig verder met waar ik mee bezig was. Nadat we beiden zijn aangekleed is het een gewoonte om achter elkaar te gaan staan en zo onze tanden te poetsen. Sinds ik toch niet zo lang ben kan hij zo over me heen kijken. 'Heb je er een beetje zin in?' ik kijk in de spiegel naar zijn ogen die er heel moe uitzien. Ik spoel mijn mond en blijf dan even voor hem staan, Joël spoelt ook die van hem. Als hij klaar is voel ik zijn bekende armen om mijn middel heen en word ik naar achter getrokken. Ik voel hoe zijn hartje tekeergaat en al gauw ook de warmte die hij altijd met zich meedraagt. 'Jawel.' Klinkt niet echt overtuigend als je het aan mij vraagt 'Ik heb gister alleen heel slecht geslapen.' Ik kijkt hem fronsend aan, hij en slecht slapen? Dat gebeurt echt zelden.

'Heb je weer eens een nachtmerrie gehand.' komt er verkeerd uit want meteen voel ik zijn armen niet meer en kijkt hij strak voor zich uit. 'Ja sorry Joël, maar het is toch overduidelijk dat ze je daar graag willen!' Flap ik er zonder enigszins erbij na te denken uit. 'En dat jij dat ook wilt...' Zeg ik wat zachter in de hoop dat hij het niet hoort. Maar tevergeefs, hij heeft het duidelijk wel gehoord. Dat kan ik opmaken uit zijn lichaamstaal. Hij kijkt emotieloos voor zich uit, zijn armen hangen naast zijn lichaam en zijn handen zijn gebald in twee vuisten. En toch voel ik me niet geïntimideerd. 'Je weet dat het laatste wat je zei niet klopt.' Sist hij fel terug.

Ik kijk hem aan en loop naar de slaapkamer maar niet voordat ik hem een duwtje geef met mijn schouder tegen die van hem. 'Oh niet? Ik heb wel gehoord wat je tegen Dijks hebt verteld.' Als ik mijn omdraai zie ik dat hij met zijn mond vol tanden sta. Ja dat hij niet verwacht 'Dacht je echt dat ze hun mond zouden houden? En nee Mitchell heeft je niet verraden. Dus je hoeft niet tegen hem uit te vallen.' Ik blijf hem aan kijken 'Je bent vergeten dat Rachel mijn beste vriendin is...' Mitchell Dijks is een goede vriend van Joël die twee waren altijd samen. Op het veld, erbuiten en ook echte vaste stap maatjes. Maar Mitchell ging naar Herenveel en toen naar Willem 2. Toen ik Joël leerde kennen was Rachel erbij. Ze heeft me het extra zetje in de rug gegeven toen Joël met ons begon te praten. Ik kwam natuurlijk al vaker in de ArenA of de Toekomst, maar op de een of ander manier was ik stik nerveus toen de voor mij onbekende voetballer tegen mij begon te praten. Rachel begon toen heel ontspannen een gesprek met zijn vriend Mitchell Dijks....al hielden ze geen contact. Op een dag besloten Joël en ik om een dubbel date met ze te regelen. Puur omdat we ze samen zo leuk vonden en ze elkaar duidelijk leuk vinden. Zo doende hebben we nog contact met elkaar en waren hun ook een van de eerste die wisten dat Joël mogelijk naar Barcelona zou gaan.

Joël komt nu naar mij toe gelopen en stopt een halve meter voor me. 'Jasmine, ik heb geen zin in ruzie met je. Kan dit wachten tot dat we in Barcelona zijn? Ik moet me erop focussen.' Komt er nu kalm uit zijn mond het enige wat ik doe is knikken. Ik pak mijn handbagage, mijn koffer en mijn autosleutels. Snel check ik of mijn telefoon en oortjes erin zitten. Wanneer ik ze zie ga ik naar benden en zet dat een kop koffie. Joël is ondertussen ook met veel te veel lawaai naar beneden gekomen met zijn spullen. We kijken elkaar niet aan en dat is denk ik het beste want op dit moment hoef ik zijn intense blik niet te zien. Ik ruim mijn kopje op en pak dan mijn spullen en autosleutels. 'Kom je.'