𔓘 . i dream of you everynight,hopefully i won't wake up this time; bkdk

10

⊶ 𓆩♡𓆪 ⊷

Katsuki's POV

"Ö-öldürmek?" şaşkınlığımdan kurtulmaya çalışarak umutsuzca dudaklarımı hareket ettirmeye çalışıyordum ama faydasızdı. "Kim? Neden?"

Sesim fısıltıdan farksız çıkmıyordu. Bütün salon benim gibi sessizliğe gömülmüştü. Kimse cevap vermiyordu.

"Neler oluyor burada?!" Kirishima'ya dönerek yüksek sesle sordum.

Bana ufak bir bakış attı ve ardından pes edercesine bir nefes vererek yüzüme dikti gözlerini.
"Krallıkta ciddi bir kriz var şuan, nasıl oldu bilmiyoruz, ama Prens İzuku'yu aldattığın haberi tüm krallıkta yayılmış."

Dudaklarımı hareket ettirmeye çalışıyordum ama bir şey söyleyemiyordum. Kirishima bu halimi görünce devam etti.

"Halk çok sinirli, şimdiden birkaç mektup aldık bununla ilgili. Bir açıklama bekliyorlar."

Şaşkındım ama buna rağmen anladığımı belli edercesine kafa salladım yutkunurken. Elbette insanlar sinirli olacaktı. Ama merak ettiğim bu değildi. "Peki süikast?"

Kirishima sinirle nefes vererek kafasını başka tarafa çevirdi bu kez.

"Shindo Yō."

"N-ne?!" Şaşkınlıkla ağzım açılırken nefesim boğazımda tıkanmıştı. "Ne saçmalıyorsun?!"

"Düzenlenen son parti gecesinde İzuku'nun odasında anormal derecede zehirli bir yılan bulduk," bakışlarım hızla Deku'ya kaydı, sessizce ağlıyordu olduğu yerde. "Başkentte yaşaması mümkün olmayan Minatochō'ya ait bir cinsti. Oradan gelen tek davetli de Shindo Yō idi."

"Hayır," dedim. Dudaklarım çaresiz bir şekilde kıpırdanıyordu. "Olamaz, o- o bunu yapamaz!"

Ellerimle saçlarımı kavrarken yüzümü eğdim umutsuzca. "Yapamaz, bir sebebi yo-"

"İzuku'nun kolyesini almaya çalışıyordu. Kanıyla birleştiğinde ölüleri dirilten veya birinin hayatını başkasına aktarabilen bir gücü varmış."

Şaşkın bir şekilde İzuku'ya baktım tekrar. Islak gözleri bana dikilmişti.

"Göz altına alındı. Şimdi zindanda, yargılanacak ve idam edilecek." Kirishima'nın sözlerinin ardından tüm salon sessizliğe gömülmüştü. Gözlerim şaşkınlıkla açılmıştı.

"Yanılıyorsunuz." incinmiş boğazımla konuştum.

"Yanılıyorsunuz." Tüm gücümü toplamaya çalışarak bağırdım. " öyle olsa onu öldürmeye çalışmazdı!"

Gözlerimin yandığını hissedebiliyordum ama ağlamayacaktım.

İçimde bir yerde, acı bir his vardı. Bir şeyler biliyordum. Ne olduğunu bilmediğim, bilmek istemediğim bir şeyler.

Arkamı dönerek salonun çıkışına yöneldim hızla. Adımlarım titriyordu ama zor da olsa koruyordum dengemi.

"Katsuki! Katsuki bekle!"