Suç Ortağı (TordTom)

- 9 -

Uyandığımda başımda bir doktor vardı.
"Tom Bey, değil mi?" dedi doktor.
Uykulu uykulu etrafıma baktım. Bir ameliyat odasındaydım.
"Ameliyat... ameliyata mı gireceğim?"
"Aslında hayır, karnınızı bandajlayacağız ve kan nakli vereceğiz. Fazla kan kaybetmişsiniz, uyanık olmanız bile bir mucize!"
"P...Peki..."

Uyanığım doktor beyciğim ama iyi hissettiğimi kim söyledi? Nefes almakta zorlanıyorum ve karnıma sancı girip duruyor.

Doktor eski bandajı açıp yenisini sararken karnıma baktım. Dikiş izleri vardı. Ne ara yapılmıştı?

Bandaj sarıldıktan sonra koluma serum takıldı. serumun içinde kan vardı. Kanın kolumdan vücuduma yayılma hissi çok değişik ve huylandırıcıydı.
"Ne kadar süre hastanede kalıcam, doktor bey?"
"Tahmini süre 1 ay. Hemen taburcu edilebilirdiniz fakat karnınızdan fazla zarar yemişsiniz. İyileşene kadar yürümemeniz veya doğrulmamanız gerekiyor."
"Anladım."
Tord'u özledim. Acaba şuan ne yapıyor?

W Tord

Tom'u özledim... Bir an Tom'un bana sokulduğu günü düşündüm, neredeyse burnum kanıyordu.

Düşüncelere dalmışken telefon çaldı. Hastaneden arıyorlardı.
"Merhaba, Tom'un size ihtiyacı var. Müsaitseniz hastaneye gelebilir misiniz?"
Bir an panikledim, ciddi bir durum mu oldu, yoksa beni mi özledi? Sonra sakinleştim ve kendi kendime 'acil bir durum yoktur, sadece beni özlemiştir' dedim.
"Tord Bey, orda mısınız?"
"Ah evet üzgünüm tabii gelebilirim."
Hemen evden fırlayacaktım ki pastırma desenli pijamalarımın üstümde olduğunu farkettim

Hemen üstümü değiştirip hastaneye gittim.

Hastaneye geldim ve Tom'un odasına gittim. Artık ameliyat odasında değildi, onu normal bir odada normal bir hasta yatağına yatırtmışlardı.
"Tom! İyi misin?"
"Tord... seni özledim...!" Bunu çok uykulu şekilde söyledi. Tom'u alnından öptüm.
"Tord..."
Kollarını açtı, sarılmak istediğini anladım ve sarıldım.
"Ben de seni çok özledim Tom. Daha iyi misin?"
"Daha iyiyim evet."
"Bunu duyduğuma sevindim fakat hala kimin yaptığını bulamıyoruz. Bir bulayım var ya adamdan bir eser kalmayacak..."
"Gerçekten, sorun deği-"
"NASIL SORUN DEĞİL TOM? ÖLÜYORSUN!"
Biraz fazla bağırdım sanırım.
"Özür dilerim." dedim.
"Haklısın. Gerçekten ölüyorum."
Bunu duyduğumda hüzünlendim. Tom bana hafifçe gülümseyip olmayan gözlerini kıstı. Onu seruma bağlı bir şekilde hastane kıyafetinin içinde görmek çok üzücü. Gözümden yaş gelmeye başladı. Tom'un yanaklarına ellerimi koydum ve sessizce ağlarken Tom'un masum suratına baktım.
"Seni... kaybetmek istemiy...."
Dayanamayıp hıçkırarak ağlamaya başladım. Tom elini omuzuma koydu ve yanağımı öptü.
"Merak etme, iyileşicem." dedi.
Doğruldum ve kendini toparlamaya çalıştım. Gözyaşlarımı kırmızı sweatime sildim.
"Seni seviyorum Tom."
"Bende seni seviyorum."
Tom'a gülümsedim, o da aynısını yaptı. Sonra odaya bir hemşire geldi.
"Kusura bakmayın bölüyorum. Bay Larsson'du değil mi?"
"Evet?"
"Bay Ridgewell'i operasyon odasına almamız lazım."
"Peki..."
Tom'u yatakta götürürken son bir kez elini tuttum ve Tom'u yatak asamsörüne bindirdiler. Sonra bende eve döndüm.

.
..
...
....
.....
......
.....
....
...
..
.
OZUR DILERIM READERLARIM 9. BOLUMU YAZMAM YILLARIMI ALDI
KITABA DEVAM EDICEM MERAK ETMEYIN SIZI SEVIYORUM!!!