Burzymy zaufanie
Jak prl-owskie budynki
Nie umiemy być szczerzy; za plecami
Mówimy wszystko o wszystkich i wszystkim
Później pijemy herbatę
Z tymi samymi ludźmi
I wrzucamy na innych, w rytm
Propagandy sączącej się z telewizora
Zapomnieliśmy jak słuchać
Zapomnieliśmy wyrażać własne zdanie
Mówimy to co chcą usłyszeć
i słyszymy to, co
Chcielibyśmy mówić
A może powinniśmy byli
Po prostu siedzieć cicho
Koniec końców wychodzi – że
Chcąc trzymać siebie przy wszystkich
Nie trzymamy przy sobie nikogo
CZYTASZ
Element Łączący
PoesíaPseudowiersze, na smutno i na wesoło (chociaż bardziej to pierwsze). O emocjach, o świecie i subiektywnej wizji jego postrzegania.
