Zatrzymać zegar tak na chwilę
By tylko
Podziwiając morze złotych stepów
Wiatr we włosach, zanurzyć się
W zieloność drzew i błękit wód zbyt płytki
By utopić byt swych myśli
By zamkniętym w bańce
wiecznej szczęśliwości
Jak mentalne dziecko
Móc ubóstwiać ślimaki na błotnistej drodze
Ku dorosłości
CZYTASZ
Element Łączący
PoeziePseudowiersze, na smutno i na wesoło (chociaż bardziej to pierwsze). O emocjach, o świecie i subiektywnej wizji jego postrzegania.
