အဓိကဇာတ်လိုက်

11

Chapter 11

ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ်

ဘန်ရဲ့ နှလုံးခုန်သံက တဒုတ်ဒုတ်နှင့်ဖြစ်နေသည်။ သူသည် လက်ကို သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ တင်ထား၏။ သူ့နှလုံးသားသည် အလွန်တရာခုန်ပေါက်နေသောကြောင့် နှလုံးခုန်သံကိုပင် အတိုင်းသားကြားနေရလေသည်။ နှလုံးခုန်သံက ပုံမှန်ထက် ဆယ်ဆမြန်နေသောကြောင့် သေသွားမှာကိုတောင် ကြောက်မိနေသည်။ သူ့မျက်နှာသည် ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် တင်းမာလျက်ရှိနေသည်။

‘ငါဘာလို့ ဒီလိုတွေးနေရတာလဲ…’

သူ့ရဲ့ ရှက်သွေးဖြာမှုကြောင့် နီရဲနေသော ပါးနှစ်ဖက်ပေါ်ကို လက်တင်ထားလိုက်သည်။ မသိရင် သူ့နှလုံးသားသည် အပြင်ကိုထိုးဖောက်လာသကဲ့သို့ ခံစားရပြီး တစ်ကိုယ်လုံးကို လောင်ကျွမ်းသွားသလိုပင်။

“ရူးနေတာပဲ.. ငါရူးသွားတယ်ဆိုရင်တောင်မှ…”

သူ့ကို ကူညီခဲ့တဲ့ ဆာစီးနီယာအပေါ်ကိုတောင် ဒီလိုမတော်တရော်အတွေးတွေရှိနေမှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပင် မယုံနိုင်ခဲ့။ သူမရဲ့ ကြင်နာမှုတွေကို ကျေးဇူးမဆပ်နိုင်တဲ့အပြင် ဒီလိုအတွေးမျိုးတွေရှိနေမိသည်… လက်ပူးလက်ကြပ်မိသွားသည့်အတွက် ရှက်လွန်း၍ ကြွက်တွင်းထဲမှာသာ ဝင်ပုန်းလိုက်ချင်တော့သည်။

ဆာစီးနီယာ ပြန်လာသည်အထိ သူ့စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင်ထားဖို့လိုသည်။ ဘန် ထရပ်၍ တံခါးဆီသို့ ဦးတည်သွားလိုက်သည်။ သူ့ရဲ့ ပူလောင်နေတဲ့မျက်နှာပေါ်ကို အေးစက်တဲ့လေပြင်းညင်းလေးတွေနှင့် ထိတွေ့လိုက်မည်ဆိုလျင် ပိုပြီးမြန်ဆန်စွာ စိတ်တည်ငြိမ်သွားလိမ့်မည်ဟု တွေးမိသည်။

နေ့လယ်ဘက်မှာ နေရောင်သည် အရှိန်ပြင်းစွာ မြင့်တက်နေ၏။ ဘန်သည် ခြံထဲတွင် အမှတ်မထင်တွေ့ရှိသော အဝတ်များကို ကျွမ်းကျင်စွာ လျှော်ဖွတ်နေသည်။ ဆောက်လုပ်ရေးကွင်းတွင် အငယ်ဆုံးဖြစ်သည့်အတွက် သူကျွမ်းကျင်လာခဲ့သော သန့်ရှင်းရေးနှင့် လျှော်ဖွတ်ခြင်းများကို လုပ်ဆောင်ရသည့်တစ်ယောက်သောသူဖြစ်ခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း သူသည် ချက်ပြုတ်ရာမှာ တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးသည့်အတွက် ကျွမ်းကျင်ခြင်းမရှိသေးချေ။ ထို့အပြင် ပေါင်မုန့်ချပ်နှင့် ရေရောထားသော စွပ်ပြုတ်ကို ကျွေးကြသည့်အတွက် ချက်ပြုတ်ဖို့လည်း မလိုအပ်ပေ။