The First Hungergames

Hoofdstuk 7

"Isabella Grace!" Een hoge stem wekt me uit mijn droom. Ik kreun en draai me om. "Mevrouw Grace!" Ik kom recht en open mijn ogen, oh juist, ik ben op weg naar het Capitool. Ik zucht en laat me terug achterover vallen op het bed. "Voor de laatste keer: het ontbijt is klaar!" Langzaam stak ik mijn teen vanonder de lakens. Brr.. ik wreef in mijn ogen en dwing mezelf om op te staan.

Met -nog altijd- mijn moeders jurk aan en mijn in alle mogelijke richtingen. Open ik de deur en ga opzoek naar Whitney. Van de rondleiding van de vorige dag is me niet meer veel bijgebleven, dus ik besluit om op ontdekkingstocht te gaan, op zoek naar het ontbijt!

Ik slenter door een gang met allemaal deuren. Meestel vergaderzalen, de rest was op slot, waarschijnlijk slaapkamers. Bij één van de volgende kamers kom ik een kamer tegen met een duer die op een kier staat. Ik zamel al mijn moed bijeen om aan die persoon in de kamer te vragen waar ik kan ontbijten. Voorzichtig duw ik de deur open en steek mijn hoofd door de opening.

"Wat?! Wat doe jíj hier?"

Mijn wangen worden knalrood. Omg, wat heb ik gedaan? Liam, mijn medetribuut stond daar met alleen een broek aan. "Eh... Sorry, Liam. I-ik zocht Whitney en..." stamel ik. Mijn zin wordt afgebroken door de deur die hij voor mijn neus dichtslaat.

Ik grinnik. Dayum... zo slecht is mijn medetribuut ook niet. Maar oké, concentreer je op je ontbijt. Er passeert een kale man met deftige kleren in de smalle gang. "Excuseer, meneer, weer u waar ik kan ontbijten?" Vraag ik zo proper mogelijk. "Zeker! Volgt u mij maar, mevrouw Grace. "

Hij begeleid me naar een ruime eetkamer. Ik kijk mijn ogen uit. Aan de muren hangen prachtige schilderen, de tafel staat vol met lekker eten, een roodfluwelen tapijt kriebelt aan mijn tenen en de grote ramen aan de zijkant tonen de jungle en de moerassen tussen de districten. Wanneer ik op een van de stoelen ga zitten vult mijn neus zich met de geur van koffie en verse broodjes. Ik neem een warm broodje en neem er gulzig een hap van.

"Wel, wel, onze schone slaapster is ook wakker?" Whitney komt vrolijk neurient binnen met een kop thee in haar handen. "Oh, meisje toch. Over een half uurtje zijn we in het Capitool en kunnen we je haar eens onder handen nemen." Mijn hand gaat naar mijn hoofd en probeert een scheiding te leggen in mijn net-uit-bed-look. Ik glimlach vriendelijk terug, ze bedoelt het goed.

En dan komt Liam binnen. Ik verslik me in mijn broodje wanneer de gedachte van daarner terug in mijn hoofd opdoemt. "Goeiemorgen lieverd, eet gezellig mee." zegt Whitney lief. Liam kijkt me boos aan als ik grinnik. Maar Whitney gaat ongestoord verder:"De planning voor vandaag." Keurig haalt ze een schema uit haar zak van haar rode broekpak. "Als we in het Capitool zijn leren jullie je mentor en stylisten kennen. De stylisten zullen jullie onderhanden nemen", ze kijkt specifiek mij aan,"zodat jullie er fan-ta-stisch zullen uitzien voor de parade waar we jullie voor de eerste keer aan het publiek tonen."

Vele broodjes en uitleg later springt ze onverwacht op. "Lieve kindjes, aanschouw: het Capitool." zegt ze vol trots. Liam en ik staan op en kijken vol verwachting door het raam. Wauw, het is nog groter en mooier dan dat men heeft verteld. Alle gebouwen vliegen voorbij door de snelheid van deze trein. Pas als we tot stilstand komen wordt het duidelijk hoeveel mensen ons toejuigen. Ze lachen en zwaaien. Vol afschuw van hun haar, abnormale huid, uitzonderlijk kledij en gemanipuleerde gezichten zet ik een stap naar achteren. Maar uit respect forceer ik een glimlach en zwaai terug.

---------------
Yay! Nieuw upje 🌈