The First Hungergames

Hoofdstuk 5

Na de uitleg van Whitney, krijgen we één dag voorbereidingstijd. Dit houdt in dat we een feestmaal zullen maken en -als niemand van het gezin getrokken wordt- 's avonds opgegeten zal worden. De familie van de tributen zullen de luiken moeten sluiten.

Na een kort ontbijt ga ik me aanmelden op het Gerechtsplein. Zenuwachtig ga ik tussen de andere zestienjarige meiden staan. Het valt op dat er overal camera's en schermen staan opgesteld.

Whitney kucht even en knikt naar twee vredesbewakers die aan de rand van het podium staan. De vredesbewakers zetten twee grote glazen bollen naast Whitney. "Oké, laten we beginnen. Ladies first!" Wanneer ze haar handschoen nog even recht trekt trippelt ze naar de rechtse bol. Met een sierlijke beweging pakt ze een blaadje, "En de vrouwelijke tribuut voor de eerste hongerspelen is..." Ze vouwt het blaadje open, "Isabella Grace!" Mijn adem stokt en mijn hart slaat een slag over. Wat? Ik kan niet vooruit, het lijkt of mijn voeten aan de grond genageld zijn. Dit kan niet waar zijn ik kan mijn moeder en broertje toch niet alleen achterlaten? De menigte voor mij wijkt uit en langzaam ga ik naar voor. "Ja, kom maar lieverd." zegt Whitney zoet terwijl ze me begeleid tot het podium. De camera's draaien mijn richting uit, maar ik doe geen moeite om ze mijn blik te schenken. Nee, ik staar zonder uitdrukking de verte in. "Isabella, vertel ons eens hoe oud je bent." ze schuift de micro onder mijn neus. "Eh.. ik ben zestien." stamel ik.

"Oké, en nu voor de jongens!" Ze trippelt naar de andere bol en pakt zorgvuldig een briefje. "De mannelijke tribuut voor district 4 is Liam Finlay!" Een -ik schat zeventienjarige- jongen komt naar voor. Ergens in de menigte stort een vrouw zich in een huilbui, kennelijk zijn moeder.

We moeten elkaar de hand schudden. Vluchtig veeg ik mijn klamme handen aan de zijkant van mijn jurk en steek mijn hand uit. Onze ogen ontmoeten elkaar. De zijne vol met tranen, vlug kijk ik weg. Nee, ik wil niet wenen voor publiek en camera's. Pas nu merk ik dat ik al een hele tijd op mijn wang zat te bijten. Met een bloedsmaak in mijn mond worden we naar binnen gebracht.

___________________________

Heeyy

Wat vinden jullie er al van? Dit is mijn eerste boek, dus als er iets beter kan of als je commentaar hebt. Laat maar weten!

Ik doe mijn best om zo snel mogelijk te uppen, maar dat lukt niet altijd. En vinden jullie het origineel genoeg? Laat een berichtje achter!

Thanks 😘🐳