The First Hungergames

Hoofdstuk 8

Whitney begeleidt ons in het doolhof van gangen in het tributengebouw. Tot we uiteindelijk in de lift stappen. Zorgvuldig drukt Whitney op de knop met het cijfer vier, voor de vierde verdieping of ht district vier. Ik heb nig nooit eerder in een lift gezeten. Wanneer hij vertrekt klamp ik me vast aan de leuning van schrik. Liam gniffelt en ik werp hem een boze blik terug. Als ik voel dat we vertragen laat ik de leuning los en probeer mijn klamme handen aan mijn jurk te vegen.

We komen in een grote open ruimte met op de witte muur een groot nummer vier. Aan een spierwitte tafel zitten 3 mensen. Als ze merken dat we binnenkomen, schijven ze hun stoel aan de kant en wandelen onze richting uit. Whitney klapt in haar handen van plezier. "Voila, hier zijn jullie stylisten en jullie mentor."

Twee mannen en een vrouw stappen naar voren. De vrouw glimlacht: "Hallo, ik ben Julia, jullie mentor." Ze komt dichter en omhelst me. Oef.. dat komt onverwacht. Ik knuffel haar terug. Ze ruikt naar kamillethee en munt en volgens mij kwam ze van Azië.
"Liam, dit is jouw stylist, Dylan en Luke stylt Isabella." De twee mannen glimlachen schattig.

Whitney kijkt op haar horloge,"Nog 5 uur voordat de parade begint. Aan de slag!" Zegt ze enthousiast terwijl ze in haar handen klapt. Luke gebaart dat ik hem moet volgen, en dat doe ik ook. Aarzelend volg ik hem tot we in een kamer met een ligstoel in het midden komen. Het doet me direct denken aan een horrorfilm waar er een gemene dokter al je organen uithaalt en... Ieuw. "Ga maar liggen", zegt Luke en hij gebaart naar de stoel. Voorzichtig ga ik zitten en laat mezelf naar achteren glijden. Ik beveel mezelf te ontspannen.

"Zo," zegt Luke alq hij klaar is met zijn gereedschap klaar te leggen,"we gaan je helemaal opfrissen tot je er stralend uit ziet!" Ik forceer een glimlach, en dan merk ik hoe goed de blauwe kleur van zijn haar overeen komt met zijn grijs-blauwe ogen.

Nadat mijn benen zijn onthaard en andere foutjes zijn bijgewerkt, neem ik een warme douche. Als ik mijn kamer binnen kom, staat Luke op mij te wachten. Hij glinstert van plezier wanneer hij een hanger uit de kast haalt. "Wauw.." hij houdt een prachtige blauwe jurk vast. Het bovenstuk bestaat uit glinsterende schubben, net als die van een vis. De rok is gemaakt van zijde en is opgebouwd in laagjes die verwijzen naar de golven van de zee.

"Tijd om te passen!" giegelt hij. Ik grinnik, er zijn toch nog aardige mensen in het Capitool. En volgens mij is hij zelfs gay, maar dat is heel schattig. Ik neem de jurk van de hanger en doe hem aan. Het zit als gegoten! Luke geeft me ook mijn schoenen aan, hakken. "Maar, eh, ik kan niet op hakken lopen", stamel ik. "Dan leren we het je!" besluit Luke. Al wankelend loop ik in de richting van Luke, hij moedigt me aan: "Komaan Bella!" Het is de eerste keer sinds ik in het Capitool ben dat iemand me Bella noemt.

Doordat ik niet oplet struikel ik en val in de armen van Luke. Hoe had ik het ook kunnen denken? Zo elegant vallen en nog eleganter proberen rechtkomen. Er verschijnt een rode blos op mijn wangen,"Sorry..." "Het is niets. Kom zit neer dan kan ik nog je haar en make-up doen."

Als hij klaar is gaan we samen naar de onderste verdieping om klaar te staan voor de parade. Whitney en Julia zijn er al. "Wauw, schatje, je ziet er prach-tig uit!" zegt Whitney. Ik glimlach verlegen. "Goed gedaan Luke, nu zullen wij dé blikvanger van de avond worden," en dan richt ze zich tot mij,"zo kunnen we meer sponsers krijgen."

Nadat Liam en Dylan erbij zijn gekomen legt Julia uit wat we precies moeten doen. "Lach naar het publiek, gooi handkusjes... Zorg dat het Capitool van jullie houdt! Vergeet ook niet om een sterke houding aan te nemen." We stappen op onze paradekar en gaan achter die van district 3 staan. Whitney komt nog snel aangelopen,"Houdt elkaars handen vast! En niet vergeten je kin in de lucht te steken, Isabella." Liam kijkt naar me en pakt mijn hand vast,"Oeh.. jij hebt koude handen." Ik haf mijn schouders op: "Tjah, dat heb ik vaak." Hij glimlacht: "We kunnen dit, Bella."

De kar komt met een schok in beweging. De avondzon schijnt de donkere zaal binnen. Ik adem diep in. Liam geeft een kneepje in m'n hand wat me doet glimlachen. Het publiek wuift ons toe. Zwaaiend kijk ik mijn ogen uit en hier en daar gooi ik handkusjes. Als we terug tot stilstand komen, begroet president Anthony Snow ons en het publiek. Veel van zijn toespraak hoor ik niet, mijn hoofd gonst nog van het luide gejuich van daarnet.

--------------------

Wiehoeee, er is nieuwe (zelfgemaakte!) cover!! Rarara... wie is die jongen op de cover? 😏 Hihi only I know...
Zet in de reacties wat je ervan vindt!

Hierbij maak ik ook even reclame voor een supergoeie vriendin van mij.
Inestjeuh , padum tss. Ze heeft zelf een boek "Why do I even like you?" Zeker lezen, het is de moeite waard! 😘😘